ความเดิมจากตอนที่แล้ว
โทกาตะสามารถตลุยฝ่าสมุนของ Overhaul จนมาเผชิญหน้ากับวายร้ายหน้ากากนกจนได้
แต่ด้วยอัตลักษณ์ของ Overhaul ที่สามารถแยกสลายสสารและประกอบใหม่ได้ ทำให้มันสามารถสลายพื้นและผนังห้องและสร้างเป็นหนามแข็งจำนวนมหาศาลโจมตีโทกาตะจากทุกทิศทาง!
ซึ่งแม้เขาจะสามารถทำให้การโจมตีของมันผ่านทะลุตัวไปได้ แต่ Overhaul ไม่สนความปลอดภัยของเอริที่อยู่กับโทกาตะเลยแม้แต่น้อย (เพราะถึงเอริจะบาดเจ็บมันก็แค่รักษาใหม่ก็ได้แล้ว)
ทว่าด้วยความสามารถในการต่อสู้อันเหนือชั้นของโทกาตะ เขาก็สามารถเล่นงาน Overhaul ให้จนมุมได้
แต่ในตอนนั้นเอง Overhaul ก็โยนตลับกระสุนและปืนให้กับเนโมโตะที่ฟื้นสติกลับมาได้และเตรียมยิงใส่โทกาตะ!
"ในที่สุดเราก็ทำสำเร็จแล้วงั้นสิ"
"จนถึงตอนนี้ คนที่ถูกยิงจะฟื้นฟูอัตลักษณ์ขึ้นมาได้เองในวันหรือสองวัน มันจึงยังเป็นของไม่สมบูรณ์"
"ผลจากอัตลักษณ์ของเอริจะหายไปเองตามธรรมชาติ"
"เราจึงเริ่มจากการหาวิธีทำให้ผลอยู่ได้นานขึ้น...ซึ่งมันก็ใช้เวลาอยู่สักหน่อย"
"แต่ด้วยสิ่งนี้เราก็สามารถลบล้างอัตลักษณ์ได้อย่างสมบูรณ์"
"ปัญหาคือเวลาและเงินที่ต้องใช้มันมากมายเกินไป กว่าจะผ่านขั้นตอนการกลั่นกรองให้บริสุทธิ์จนได้พอสำหรับกระสุนห้านัดก็ใช้เวลาไปทั้งเดือนแล้ว
"นี่เป็นเพราะเราทำวิจัยกันเองและใช้อุปกรณ์ไร้คุณภาพ เราต้องเตรียมสถานที่พร้อมกว่านี้"
"ในตอนนี้ที่ออลฟอร์วันไม่อยู่อีกต่อไป เราไม่มีเวลาให้เสียเปล่าแล้ว"
ตัดมาที่ปัจจุบัน
เนโมโตะรับปืนและกระสุนสลายอัตลักษณ์แบบสมบูรณ์มาจาก Overhaul และเตรียมจะยิง
แต่ปัญหาคือต่อให้มันยิงใส่ตัวโทกาตะ เขาก็สามารถทำให้มันทะลุผ่านตัวเขาไปได้ง่ายๆอยู่ดี...
กระสุนพวกนี้ต้องใช้เงินและเวลามากมายในการสร้างขึ้นมา มันไม่สามารถยิงเสียเปล่าได้แม้แต่นัดเดียว
ดังนั้นเนโมโตะจึงเปลี่ยนเป้า...ไปหาเอริแทน!
เพราะมันรู้ว่าความต้องการช่วยเอริของโทกาตะเป็นของจริง...เขาไม่มีทางปล่อยให้เธอได้รับอันตรายอย่างแน่นอน!
และที่มันคิดไว้ก็ถูกต้อง...
"มิริโอรู้ได้ในทันที"
"ในตอนที่เจตนาร้ายมุ่งตรงมาหาเธอ เธอกลับไม่กรีดร้องหรือร้องไห้เลย"
"เธอจะปิดตา อยู่เงียบๆ แล้วกัดฟัน มันเป็นวิธีที่เด็กหญิงใช่เพื่อเตรียมรับความเจ็บปวดที่เธอรู่ว่าไม่มีทางอื่นนอกจากรับเอาไว้"
"มันเป็นนิสัยที่เธอสร้างขึ้นเพื่อทนรับมัน"
"มันมาจากความรู้สึกสิ้นหวังและหมดหนทางที่ถูกปลูกฝังลงในตัวเธอจากการที่ต้องมีชีวิตอยู่กับความเจ็บปวดและหวาดกล้ว และมิริโอก็รู้ดี"
โทกาตะโดดเข้าหาเด็กหญิงที่กำลังหวาดกลัว และยิ้มออกมาเพื่อปลอบโยนเธอ...
พริบตานั้นเองกระสุนนัดนั้นก็ฝังลงไปบนหลังของเขา!
ภาพชีวิตที่ผ่านมาแล่นขึ้นในหัวของเขา
ในตอนเด็กที่เขาได้รับความช่วยเหลือจากฮีโร่ และตั้งมั่นว่าจะเป็นฮีโร่เช่นกัน!
ตอนที่พ่อของเขาบอกว่าอัตลักษณ์ของพวกเขานั้นใช้งานยากจนไม่เหมาะจะเป็นฮีโร่ แต่เขาก็ยังคงไม่เปลี่ยนใจ
ความยากลำบากนานัปการที่ต้องฝ่าฟันในการฝึกฝนการใช้งานอัตลักษณ์ของเขา
ตอนที่เขาได้พบกับ Nighteye และได้รับการเสนอให้มาฝึกงานด้วย
ตอนที่เขา, อามาจิคิ และเนจิเระ ได้รับการขนานนามเป็น Big Three สามสุดยอดของโรงเรียนยูเอย์
หลังจากผ่านมา 17 ปี ในที่สุดชีวิตของเขาก็ได้รับผลตอบแทนและประสบความสำเร็จ...
และทั้งหมดนั้นกลับดับมืดลงในพริบตา...ด้วยกระสุนเพียงนัดเดียว...
Overhaul : เพราะผู้คนได้รับไอ้สิ่งที่เรียกว่า "อัตลักษณ์" นี่ พวกมันถึงสามารถมีความฝันได้
Overhaul : ความฝันที่ว่าบางทีพวกมันจะสามารถเป็นคนที่มีความสำคัญได้...
Overhaul : พวกมันล้วนแต่ป่วยกันทั้งนั้น!
Overhaul : เพราะอย่างนั้นแกจงเลิกยิ้มไปซะ! เพราะด้วยพลังของเด็กผู้หญิงที่แกพยายามจะช่วยนั่น ทุกสิ่งที่แกทุ่มเทอย่างหนักเพื่อให้ได้มา....
Overhaul : ได้ถูกทำให้สูญเปล่าไปหมดแล้ว!
Overhaul เตรียมจะโจมตีใส่โทกาตะ แต่เขากลับเตะร่างของ Chronostasis ที่สลบอยู่ใส่มัน แล้วอาศัยจังหวะนั้นซัดหมัดอันหนักหน่วงเข้าใส่แขนขวาของมันจนได้ยินเสียงกระดูกลั่นอย่างชัดเจน!!
โทกาตะ : ตั้งมั่นไว้ที่คู่ต่อสู้และคาดเดาการกระทำของพวกมัน…!
โทกาตะ : ไม่มีสิ่งใดที่ฉันทำมาจนถึงตอนนี้ที่มันเสียเปล่าแม้แต่อย่างเดียว!
โทกาตะ : ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันก็ยังคงเป็น "เลอร์มิลเลี่ยน" อยู่ดี!
เมื่อเห็นโทกาตะต่อสู้กับ Overhaul ต่อไปเหมือนไม่สนใจว่าตนเองสูญเสียอัตลักษณ์ไปแล้วแม้แต่นิดเดียว เนโมโตะก็มองดูด้วยความตกตะลึง...
"อัตลักษณ์ของซาซากิน่าจะยังส่งผลกับมันอยู่!"
"มันน่าจะสูญเสียอัตลักษณ์ที่ทำให้มันแทบจะไร้เทียมทานไปแล้ว!"
"มันควรจะถูกถ่วงด้วยโซ่ตรวนของความต้องการจะปกป้องเอรินี่นา!"
"เจ้านี่มันเป็นตัวบ้าอะไรกันแน่?!"
ผ่านมา 15 นาทีนับจากตอนที่มิริโอตามพวกมันจนทัน
ผ่านมา 5 นาทีนับจากที่เขาถูกยิงด้วยกระสุนทำลายอัตลักษณ์
ด้วยความเสียเปรียบอย่างท่วมท้นที่เขาถูกรุม 2 ต่อ 1…
เขาต่อสู้ในสภาพไร้อัตลักษณ์ถึง 1 ใน 3 ของเวลาการต่อสู้ทั้งหมด!
ไม่สิ ไม่ใช่ต่อสู้...แต่พยายามปกป้องจนถึงที่สุดต่างหาก!
จากการต่อสู้จนถึงตอนนี้…โทกาตะสามารถหลบหลีกการโจมตีโดยตรงของ Overhaul ได้ทั้งหมด...แต่เขากลับโดนหนามหินของ Overhaul เสียบที่ขาและลำตัวจนขยับไม่ได้อีกต่อไปแล้ว...แต่เขาก็ยังคงปกป้องอยู่เบื้องหน้าของเอริอยู่ไม่เปลี่ยนแปลง!
Overhaul : แกอยากจะเป็นฮีโร่...
Overhaul : และแกก็อยากจะปกป้องเอริงั้นสินะเลอร์มิลเลี่ยน
Overhaul : มันเป็นเพราะโรคร้ายที่แพร่ไปทั่วสังคมในยุคสมัยที่น่าชังนี่นั่นแหละ!
Overhaul : ฉันจะรักษาพวกคนฝันเฟื่องอย่างแกให้หมด...ด้วยพลังของเอริ!
แม้จะโดนเสียบจนบาดเจ็บหนัก แต่โทกาตะก็ยังไม่ยอมแพ้ และเตรียมจะสู้กับ Overhaul ต่อไป!
"ไนท์อาย…!"
"ทามาคิ…!"
"ทุกคน!"
โทกาตะ : ชิซากิ!!!
Overhaul : ฉันบอกแกไปแล้วไม่ใช่เรอะ
Overhaul : ว่าฉันทิ้งชื่อนั้นไปแล้ว!
ตอนนั้นเองผนังข้างหนึ่งก็แตกร้าวออก...
และอิสึคุก็พังผนังนั้นออกมา!!
เขามาถึงได้ทันเวลาพอดี! ตอนหน้าเดคุจะร่วมการต่อสู้นี้พร้อมหน้าสี!!
Spoil Boku no Hero Academia 152 : Lermillion (ผู้ที่จะช่วยคนให้ได้นับล้าน)
โทกาตะสามารถตลุยฝ่าสมุนของ Overhaul จนมาเผชิญหน้ากับวายร้ายหน้ากากนกจนได้
แต่ด้วยอัตลักษณ์ของ Overhaul ที่สามารถแยกสลายสสารและประกอบใหม่ได้ ทำให้มันสามารถสลายพื้นและผนังห้องและสร้างเป็นหนามแข็งจำนวนมหาศาลโจมตีโทกาตะจากทุกทิศทาง!
ซึ่งแม้เขาจะสามารถทำให้การโจมตีของมันผ่านทะลุตัวไปได้ แต่ Overhaul ไม่สนความปลอดภัยของเอริที่อยู่กับโทกาตะเลยแม้แต่น้อย (เพราะถึงเอริจะบาดเจ็บมันก็แค่รักษาใหม่ก็ได้แล้ว)
ทว่าด้วยความสามารถในการต่อสู้อันเหนือชั้นของโทกาตะ เขาก็สามารถเล่นงาน Overhaul ให้จนมุมได้
แต่ในตอนนั้นเอง Overhaul ก็โยนตลับกระสุนและปืนให้กับเนโมโตะที่ฟื้นสติกลับมาได้และเตรียมยิงใส่โทกาตะ!
"ในที่สุดเราก็ทำสำเร็จแล้วงั้นสิ"
"จนถึงตอนนี้ คนที่ถูกยิงจะฟื้นฟูอัตลักษณ์ขึ้นมาได้เองในวันหรือสองวัน มันจึงยังเป็นของไม่สมบูรณ์"
"ผลจากอัตลักษณ์ของเอริจะหายไปเองตามธรรมชาติ"
"เราจึงเริ่มจากการหาวิธีทำให้ผลอยู่ได้นานขึ้น...ซึ่งมันก็ใช้เวลาอยู่สักหน่อย"
"แต่ด้วยสิ่งนี้เราก็สามารถลบล้างอัตลักษณ์ได้อย่างสมบูรณ์"
"ปัญหาคือเวลาและเงินที่ต้องใช้มันมากมายเกินไป กว่าจะผ่านขั้นตอนการกลั่นกรองให้บริสุทธิ์จนได้พอสำหรับกระสุนห้านัดก็ใช้เวลาไปทั้งเดือนแล้ว
"นี่เป็นเพราะเราทำวิจัยกันเองและใช้อุปกรณ์ไร้คุณภาพ เราต้องเตรียมสถานที่พร้อมกว่านี้"
"ในตอนนี้ที่ออลฟอร์วันไม่อยู่อีกต่อไป เราไม่มีเวลาให้เสียเปล่าแล้ว"
ตัดมาที่ปัจจุบัน
เนโมโตะรับปืนและกระสุนสลายอัตลักษณ์แบบสมบูรณ์มาจาก Overhaul และเตรียมจะยิง
แต่ปัญหาคือต่อให้มันยิงใส่ตัวโทกาตะ เขาก็สามารถทำให้มันทะลุผ่านตัวเขาไปได้ง่ายๆอยู่ดี...
กระสุนพวกนี้ต้องใช้เงินและเวลามากมายในการสร้างขึ้นมา มันไม่สามารถยิงเสียเปล่าได้แม้แต่นัดเดียว
ดังนั้นเนโมโตะจึงเปลี่ยนเป้า...ไปหาเอริแทน!
เพราะมันรู้ว่าความต้องการช่วยเอริของโทกาตะเป็นของจริง...เขาไม่มีทางปล่อยให้เธอได้รับอันตรายอย่างแน่นอน!
และที่มันคิดไว้ก็ถูกต้อง...
"มิริโอรู้ได้ในทันที"
"ในตอนที่เจตนาร้ายมุ่งตรงมาหาเธอ เธอกลับไม่กรีดร้องหรือร้องไห้เลย"
"เธอจะปิดตา อยู่เงียบๆ แล้วกัดฟัน มันเป็นวิธีที่เด็กหญิงใช่เพื่อเตรียมรับความเจ็บปวดที่เธอรู่ว่าไม่มีทางอื่นนอกจากรับเอาไว้"
"มันเป็นนิสัยที่เธอสร้างขึ้นเพื่อทนรับมัน"
"มันมาจากความรู้สึกสิ้นหวังและหมดหนทางที่ถูกปลูกฝังลงในตัวเธอจากการที่ต้องมีชีวิตอยู่กับความเจ็บปวดและหวาดกล้ว และมิริโอก็รู้ดี"
โทกาตะโดดเข้าหาเด็กหญิงที่กำลังหวาดกลัว และยิ้มออกมาเพื่อปลอบโยนเธอ...
พริบตานั้นเองกระสุนนัดนั้นก็ฝังลงไปบนหลังของเขา!
ภาพชีวิตที่ผ่านมาแล่นขึ้นในหัวของเขา
ในตอนเด็กที่เขาได้รับความช่วยเหลือจากฮีโร่ และตั้งมั่นว่าจะเป็นฮีโร่เช่นกัน!
ตอนที่พ่อของเขาบอกว่าอัตลักษณ์ของพวกเขานั้นใช้งานยากจนไม่เหมาะจะเป็นฮีโร่ แต่เขาก็ยังคงไม่เปลี่ยนใจ
ความยากลำบากนานัปการที่ต้องฝ่าฟันในการฝึกฝนการใช้งานอัตลักษณ์ของเขา
ตอนที่เขาได้พบกับ Nighteye และได้รับการเสนอให้มาฝึกงานด้วย
ตอนที่เขา, อามาจิคิ และเนจิเระ ได้รับการขนานนามเป็น Big Three สามสุดยอดของโรงเรียนยูเอย์
หลังจากผ่านมา 17 ปี ในที่สุดชีวิตของเขาก็ได้รับผลตอบแทนและประสบความสำเร็จ...
และทั้งหมดนั้นกลับดับมืดลงในพริบตา...ด้วยกระสุนเพียงนัดเดียว...
Overhaul : เพราะผู้คนได้รับไอ้สิ่งที่เรียกว่า "อัตลักษณ์" นี่ พวกมันถึงสามารถมีความฝันได้
Overhaul : ความฝันที่ว่าบางทีพวกมันจะสามารถเป็นคนที่มีความสำคัญได้...
Overhaul : พวกมันล้วนแต่ป่วยกันทั้งนั้น!
Overhaul : เพราะอย่างนั้นแกจงเลิกยิ้มไปซะ! เพราะด้วยพลังของเด็กผู้หญิงที่แกพยายามจะช่วยนั่น ทุกสิ่งที่แกทุ่มเทอย่างหนักเพื่อให้ได้มา....
Overhaul : ได้ถูกทำให้สูญเปล่าไปหมดแล้ว!
Overhaul เตรียมจะโจมตีใส่โทกาตะ แต่เขากลับเตะร่างของ Chronostasis ที่สลบอยู่ใส่มัน แล้วอาศัยจังหวะนั้นซัดหมัดอันหนักหน่วงเข้าใส่แขนขวาของมันจนได้ยินเสียงกระดูกลั่นอย่างชัดเจน!!
โทกาตะ : ตั้งมั่นไว้ที่คู่ต่อสู้และคาดเดาการกระทำของพวกมัน…!
โทกาตะ : ไม่มีสิ่งใดที่ฉันทำมาจนถึงตอนนี้ที่มันเสียเปล่าแม้แต่อย่างเดียว!
โทกาตะ : ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันก็ยังคงเป็น "เลอร์มิลเลี่ยน" อยู่ดี!
เมื่อเห็นโทกาตะต่อสู้กับ Overhaul ต่อไปเหมือนไม่สนใจว่าตนเองสูญเสียอัตลักษณ์ไปแล้วแม้แต่นิดเดียว เนโมโตะก็มองดูด้วยความตกตะลึง...
"อัตลักษณ์ของซาซากิน่าจะยังส่งผลกับมันอยู่!"
"มันน่าจะสูญเสียอัตลักษณ์ที่ทำให้มันแทบจะไร้เทียมทานไปแล้ว!"
"มันควรจะถูกถ่วงด้วยโซ่ตรวนของความต้องการจะปกป้องเอรินี่นา!"
"เจ้านี่มันเป็นตัวบ้าอะไรกันแน่?!"
ผ่านมา 15 นาทีนับจากตอนที่มิริโอตามพวกมันจนทัน
ผ่านมา 5 นาทีนับจากที่เขาถูกยิงด้วยกระสุนทำลายอัตลักษณ์
ด้วยความเสียเปรียบอย่างท่วมท้นที่เขาถูกรุม 2 ต่อ 1…
เขาต่อสู้ในสภาพไร้อัตลักษณ์ถึง 1 ใน 3 ของเวลาการต่อสู้ทั้งหมด!
ไม่สิ ไม่ใช่ต่อสู้...แต่พยายามปกป้องจนถึงที่สุดต่างหาก!
จากการต่อสู้จนถึงตอนนี้…โทกาตะสามารถหลบหลีกการโจมตีโดยตรงของ Overhaul ได้ทั้งหมด...แต่เขากลับโดนหนามหินของ Overhaul เสียบที่ขาและลำตัวจนขยับไม่ได้อีกต่อไปแล้ว...แต่เขาก็ยังคงปกป้องอยู่เบื้องหน้าของเอริอยู่ไม่เปลี่ยนแปลง!
Overhaul : แกอยากจะเป็นฮีโร่...
Overhaul : และแกก็อยากจะปกป้องเอริงั้นสินะเลอร์มิลเลี่ยน
Overhaul : มันเป็นเพราะโรคร้ายที่แพร่ไปทั่วสังคมในยุคสมัยที่น่าชังนี่นั่นแหละ!
Overhaul : ฉันจะรักษาพวกคนฝันเฟื่องอย่างแกให้หมด...ด้วยพลังของเอริ!
แม้จะโดนเสียบจนบาดเจ็บหนัก แต่โทกาตะก็ยังไม่ยอมแพ้ และเตรียมจะสู้กับ Overhaul ต่อไป!
"ไนท์อาย…!"
"ทามาคิ…!"
"ทุกคน!"
โทกาตะ : ชิซากิ!!!
Overhaul : ฉันบอกแกไปแล้วไม่ใช่เรอะ
Overhaul : ว่าฉันทิ้งชื่อนั้นไปแล้ว!
ตอนนั้นเองผนังข้างหนึ่งก็แตกร้าวออก...
และอิสึคุก็พังผนังนั้นออกมา!!
เขามาถึงได้ทันเวลาพอดี! ตอนหน้าเดคุจะร่วมการต่อสู้นี้พร้อมหน้าสี!!