เราสงสัยว่าเราอาจจะเป็นโรคซึมเศร้า

มันเริ่มจากการที่เราติดเตียง เรานอนร้องให้ เราเบื่อกับหลายๆอย่าง เราไม่สนุกกับอะไร เราก็ไม่อยากทำอะไร และเรารู้สึกไม่มีค่า จนบางครั้งเราอยากตาย

เราเป็นคนต่างจังหวัดที่มีประวัติดีมาตลอด เราเป็นความหวังของคนในครอบครัว ที่บ้านค่อนข้างรักและใส่ใจเรา แต่เรารู้สึกว่าเรื่องราวในชีวิตเราเล่าให้ที่บ้านฟังไม่ได้ เราเคยปรึกษาอนาคตแต่ดูเหมือนเราจะได้แต่คำคัดค้าน ความรู้สึกเป็นห่วงว่าเราจะล้มเราจะแพ้ ทุกๆครั้งที่เราปรึกษาก็จะเป็นแบบนั้น
เมื่อก่อนเราค่อนข้างประสบความสำเร็จทั้งการเรียน ความรัก เรามีเพื่อนค่อนข้างเยอะ จนกระทั่งเราอกหักครั้งแรก ทุกอย่างดูเหมือนจะพังลง การงานเราก็แย่ เราย้ายงานบ่อยเพราะเราค่อนข้างเก็บตัวไม่ค่อยสุงสิงกับใครทำให้เข้ากับที่ทำงานไม่ได้ จนเราและแฟนเก่ากลับมาคบกัน แต่เราก็ไม่ดีขึ้นเลย เราไม่แน่ใจว่าเราต้องการจากแฟนเรามากไปหรือเปล่า แฟนเราไม่ค่อยมีเวลาให้ ไม่เคยพาไปเที่ยว เวลาเราเล่าอะไรก็ไม่อยากฟัง แต่ละวันแทบไม่มีเรื่องให้คุยกัน เขาอยากอยู่กับงานและเพื่อน และครอบครัวมากกว่าเรา และเราเป็นเหมือนสิ่งสุดท้ายในชีวิตเขา เรารู้สึกว่าพยายามมากไปให้ความสัมพันธ์ดีขึ้น เรายอมทุกอย่าง ทำความเข้าใจทุกเงื่อนไขและความต้องการของเขา แต่เรารู้สึกเป็นทุกข์ ถ้าไม่มีแฟน เราก็เหมือนตัวคนเดียว ณ ที่แห่งนี้ จริงๆเราก็ไม่อยากให้แฟนเรารู้สึกว่าเขาเป็นทุกอย่างในชีวิตเรา เราไม่อยากให้เขาอึดอัด แต่ตอนนี้เราเองก็ไม่ไหวแล้ว เราเหมือนไม่มีใคร เราร้องให้แทบทุกวัน เรารู้สึกเหนื่อย เรารู้สึกไม่มีค่าสำหรับใคร เราเคยชวนเพื่อนที่เคยสนิทกัน ไปทานข้าว เราทักไปหาเพื่อนเกือบสิบคน ทุกคนตอบเราเหมือนกันว่า ไม่ว่าง ไม่สะดวก
เรารู้สึกล้มเหลว การเงินแย่ เพื่อนหาย แฟนไม่ใส่ใจ ครอบครัวคาดหวัง และเรารู้สึกหมดหวังสุดๆ จนตอนนี้เราไม่รู้จะเริ่มอย่างไร เราอยากออกจากจุดนี้

อาการแบบนี้เราเป็นโรคซึมเศร้าหรือเปล่า