ขอขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจครับ...  ขอบอกว่ากว่าจะมาถึงจุดที่อยู่ตัวได้ ไม่ง่ายเลย

จิตใจของตนเองและกำลังใจจากคนรอบข้างมีส่วนสำคัญมาก  ต้องรักและเข้าใจ ต่างคนต้องต่างทำหน้าที่  ไม่บั่นทอนจิตใจกัน

ที่สำคัญที่สุด ต้องพยายามทำตัวเองไม่ให้ป่วย  เพราะถ้าหากเราต้องหยุดงาน นั่นหมายถึงรายได้เราก็จะหายไปด้วย

ง่ายๆสำหรับผมเลยคือ  การพักผ่อนให้เพียงพอ  ทานอาหารเป็นเวลา  ออกกำลังกายบ้างตามสมควร

การสันทนาการของผมคือ  การได้นั่งทานผลไม้ระหว่างดูทีวีตอนเย็น  หยอกล้อเล่นกับลูก ฟังเพลงในบ้าน เล่นเกมส์บ้าง  สั่งอะไหล่รถมาซ่อมเองเท่าที่ทำได้ในเย็นวันหยุด

พยายามไม่นอนดึกเกินสี่ทุ่ม  เคยเผลอดูบอลคู่ดึกแถมดื่มเบียร์ไปด้วยระหว่างดู  เห็นผลเลย เจ็บคอเป็นหวัดอีกสองวันต่อมา

แต่มันไม่ได้เป็นแค่ผมคนเดียว  กลับทำให้คนอื่นในบ้านพลอยติดหวัดตามกันไปด้วยทั้งหมด  โดยเฉพาะลูกๆ  ทำให้ผมรู้สึกผิดทีเดียว ที่เป็นต้นเหตุทำให้ครอบครัวต้องเดือดร้อนไปด้วย  

ที่ผ่านมา ผมเห็นใครหลายๆคนที่ต้องทำงานเกือบทุกวันไม่ได้น้อยไปกว่าผม  ถึงแม้ผมจะรู้สึกเหนื่อยในบางวันแต่ก็คิดว่าตนเองยังโชคดีเสียด้วยซ้ำ

ผมทำงานหนักเพียงเพื่อต้องการให้หมดภาระหนี้สิน  แต่มีอีกหลายคนที่ต้องทำงานหนักเพื่อปากท้องของตัวเองกับคนที่บ้านให้ผ่านไปในแต่ละวันเสียด้วยซ้ำ

ชีวิตที่ผ่านไปในแต่ละวัน  ผมสังเกตเห็นผู้คนหลากหลายที่ต่างทำหน้าที่ของตนไม่ต่างไปจากผมเลย  คนงานแม่บ้านที่ทำงานเห็นเค้าขนของไปมาเกือบทั้งวัน  พนักงานชายหญิงที่ทักทายผมทุกเช้าก็ยืนทำหน้าที่ช่วยเหลือผู้คนตามหน้าที่ของตน   ที่แยกไฟแดงรัชดาลาดพร้าวผมเห็นคนชราหรือไม่ก็เด็กน้อยเดินขายพวงมาลัยเกือบทุกเย็น

ในใจผมแล้ว อยากเดินไปบอกทุกคนว่า ผมขอเป็นกำลังใจในการทำงาน ขอให้ตั้งใจทำงานกันอย่างนี้ต่อไป

แต่ก่อนผมจะไม่สนับสนุนการซื้อพวงมาลัยตามแยกไฟแดงเลยสักครั้ง  แต่ตอนนี้ความคิดผมเปลี่ยนไปแล้ว  หากมีโอกาสผมจะช่วยเค้าซื้อไปไหว้พระที่บ้าน  ผมไม่ได้อยากได้พวงมาลัยเท่าไหร่นักหรอก  แต่ผมอยากให้กำลังใจด้วยการช่วยซื้อพวงมาลัยจากพวกเขามากกว่า

อาจมีหลายคนที่ไม่เห็นด้วยกับเรื่องนี้  แต่เชื่อผมเถอะ คงไม่มีใครอยากให้พ่อที่แก่แล้ว กับลูกหลานในวัยที่ควรจะเล่นอยู่ที่บ้าน ต้องมาเดินขายพวงมาลัยตามท้องถนนหรอก  ถ้ามันไม่มีสภาวะบังคับให้ต้องเลี้ยงปากท้องของตน

หากใครจะตำหนิผม  ผมก็ขอน้อมยอมรับโดยดี  แต่ผมทำใจไม่ได้เลยที่จะไม่ช่วย  เพราะทั้งคนชราที่รุ่นราวคราวพ่อ  และเด็กๆก็อายุรุ่นเดียวกับลูกของผมพอดีเช่นกัน   มันสะเทือนใจมากๆครับ