สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 2
SOTUS เป็นระบบเก่า
Seniority Order Tradition Unity Sprit
ไม่ใช่ไม่ดีนะครับ แต่ยุคสมัยก้าวไปแล้ว เป็นแนวความคิดสนับสนุน รักพวกพ้อง สร้างความสามัคคีกันในกลุ่ม
ระบบอุปถัมภ์เกื้อกูลกันในกลุ่ม ซึงน่าจะเปลี่ยนแปลงได้แล้ว ยุคสมัยนี้ ไม่ควรจะมีกลุ่มก้อนแล้ว
เราต้องอยู่ร่วมกับผู้คนมากมายหลากหลาย
เพราะคำว่ากลุ่มก้อน มองอีกมุมนึงก็จะเป็นผลลบเพราะการแบ่งพวกเขาพวกเรา
ซึ่งในสังคมสมัยใหม่ แนวความคิดแบบนี้ ไม่เอื้อประโยชน์ต่อการพัฒนาในโลกที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็ว
ที่สำคัญ ระบบนี้ เป็นส่วนหนึ่งของอุปสรรค ความสร้างสรรค์ Creativity
ซึ่งมีความสำคัญมากสำหรับโลกในปัจจุบัน
อาจต้องลดทอน หรือปรับ การปลูกฝังให้เหมาะสมกับยุคสมัย
ซึ่งเป็นเรื่องธรรมดา ระหว่าง หัวก้าวหน้า กับ แนวคิดอนุรักษ์นิยม
แต่ที่แน่นอน โลกเปลี่ยนไป ถ้าไม่ปรับให้ทัน ค่านิยมเหล่านี้ ก็จะอยู่เป็นรุ่นต่อรุ่น
แต่ผลลัพท์ก็คือ ช้าไม่ทันโลก
(คหสต อ้างอิงไม่ได้)
Seniority Order Tradition Unity Sprit
ไม่ใช่ไม่ดีนะครับ แต่ยุคสมัยก้าวไปแล้ว เป็นแนวความคิดสนับสนุน รักพวกพ้อง สร้างความสามัคคีกันในกลุ่ม
ระบบอุปถัมภ์เกื้อกูลกันในกลุ่ม ซึงน่าจะเปลี่ยนแปลงได้แล้ว ยุคสมัยนี้ ไม่ควรจะมีกลุ่มก้อนแล้ว
เราต้องอยู่ร่วมกับผู้คนมากมายหลากหลาย
เพราะคำว่ากลุ่มก้อน มองอีกมุมนึงก็จะเป็นผลลบเพราะการแบ่งพวกเขาพวกเรา
ซึ่งในสังคมสมัยใหม่ แนวความคิดแบบนี้ ไม่เอื้อประโยชน์ต่อการพัฒนาในโลกที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็ว
ที่สำคัญ ระบบนี้ เป็นส่วนหนึ่งของอุปสรรค ความสร้างสรรค์ Creativity
ซึ่งมีความสำคัญมากสำหรับโลกในปัจจุบัน
อาจต้องลดทอน หรือปรับ การปลูกฝังให้เหมาะสมกับยุคสมัย
ซึ่งเป็นเรื่องธรรมดา ระหว่าง หัวก้าวหน้า กับ แนวคิดอนุรักษ์นิยม
แต่ที่แน่นอน โลกเปลี่ยนไป ถ้าไม่ปรับให้ทัน ค่านิยมเหล่านี้ ก็จะอยู่เป็นรุ่นต่อรุ่น
แต่ผลลัพท์ก็คือ ช้าไม่ทันโลก
(คหสต อ้างอิงไม่ได้)
MOoaekiie ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1917159 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3661893 ถูกใจ, ก๋วยเตี๋ยวไก่ไข่ดาวอังคาร ถูกใจ, คุคิอิอิ ถูกใจ, Command Prompt ถูกใจ
ความคิดเห็นที่ 17
ผมจะเล่าให้ฟัง.............
ผมเป็นเด็กนักเรียนบ้านนอกคนหนึ่ง มาจากภาคอีสาน มาตัวคนเดียว มาเรียนที่เชียงใหม่(มช.) ผมเป็นคนที่มีความมั่นใจ กล้า ทำอะไรทำคนเดียว
ตัดสินใจมาเรียนไกลบ้านที่ มช. คนเดียว ด้วยความชอบส่วนตัว ชอบบรรยากาศภาคเหนือ สาวเหนือ ยิ่งได้มาสัมผัสจริงๆ โอ้...มันคือสวรรค์ดังใจนึก
ผมรหัส 490610... หลังจบ ม.6 รอผลแอดมิชชั่น พอรู้ว่าติด มช. ดีใจมาก แต่ว่าตอนที่เราจบ ม.6 ใหม่ๆกำลังจะเข้ามหาลัย ผมจะคิดหนักมากเรื่อง "รับน้อง"
กลัวมาก นั่งรถมาก็นึกถึงข่าวนั้นข่าวนี้ รับน้องโหดบ้าง รับน้องแล้วเกิดอุบัติเหตุบ้าง รับน้องทุเรศบ้าง เป็นสิ่งหนึ่งที่ผมกลัวมาก ไม่อยากให้มีรับน้องเลย จากข่าวที่แต่ละสื่อนำเสนอออกไป
ผมมาถึงเชียงใหม่ แบกกระเป๋ามาคนเดียว เดินเข้ามาในคณะวิศวกรรมศาสตร์ ด้วยหน้าตาของเด็กบ้านนอกคนหนึ่ง หน้าเอ๋อๆ รุ่นพี่ที่รอใต้ตึกรีบมาถามว่า น้องมาจากไหน...เมเจอร์อะไร(ตอนนั้นก็งงครับ เมเจอร์คืออะไรหว่า...555) แล้วพี่ก็พาไปนั่งรวมกับเพื่อนๆที่มาถึงก่อน
มีการแสดงของรุ่นพี่บ้าง ร้องเพลงบ้าง ให้น้องที่กล้าออกไปแสดงบ้าง สนุกสนานปนความตื่นเต้น รายงานตัวเสร็จสรร ก็แยกย้าย เข้าหอพักของแต่ละคน(ปี 1 จะให้พักหอในม.ทั้งหมด) ผมอยู่หอ 2 ชาย (เขาบอกว่าเป็น โรงพยาบาลเก่า ปัจจุบันทุบทำลายไปแล้ว ความทรงจำผมก็เหมือนจะโดนทุบทำลายไปด้วย)
หลังจากนั้นก็จะมีการเข้าห้องเชียร์ เพื่อร้องเพลง ทำกิจกรรมต่าง และที่สำคัญคือ “SOTUS” สิ่งที่รุ่นพี่พูดถึงบ่อยๆ และพยายามให้เราทำความเข้าใจทุกตัวอักษร
ปีหนึ่งจะได้เข้าห้องเชียร์หลังเลิกเรียนทุกวันครับ รุ่นพี่ไม่ได้บังคับนะ ใครจะมาหรือไม่มาก็ได้(ถึงจะมีขู่ๆว่า ไม่รักเพื่อนเหรอ ไม่อยากมีเพื่อนเหรอ) แต่ผมเข้าห้องเชียร์ไม่ขาดแม้แต่ครั้งเดียว
จะว่าผมเป็นเด็กหัวอ่อน ชอบทำตามกฎระเบียบไม่ชอบแหกกฎก็ว่าได้ ทำให้ผมเข้าห้องเชียร์ไม่เคยขาดเลย ทีนี้การเข้าห้องเชียร์มีอะไรบ้าง
- ร้องเพลง
- ปรบมือ
- ร้องเพลง
- ปรบมือ
- ดูรุ่นพี่สันทนาการ แสดงก่อนเลิกเชียร์ สนุกสนานหัวเราะเฮฮา
พอตอนเลิกเชียร์ผู้ชายต้องรวมกลุ่มเดินไปส่งผู้หญิง(สมบัติของคณะ)ที่หน้าหอ และก็แยกย้ายกันกลับหอ ตอนกลับหอนี่แหละครับมันสำคัญ เพราะหอ 2 ชายที่ผมพักอยู่แทบจะไม่มีนักศึกษาคณะวิศวกรรมอยู่เลย มีกันอยู่ไม่ถึง 10 คน เพราะเป็นพวกเหลือเดน จองหอไม่ทันบ้าง เด็กบ้านนอกอย่างผมไม่รู้อีโหน่อีเหน่อะไร เหลือให้เลือกอยู่หอเดียว(หออื่นๆถูกจองเกือบเต็มหมดแล้ว) ทำให้พวกเรารู้จักกันดีทุกคน เวลาอ่านหนังสือก็นั่งอ่านด้วยกัน ไปกินข้าวก็ไปด้วยกัน ไปเชียร์ก็ไปด้วยกัน เพราะห้องเชียร์ทำให้เราต้องทำความรู้จักกับเพื่อนๆที่หอเราและรหัสข้างๆเรา
รู้ตัวอีกทีก็ขึ้นปี 2 ละ อ้าว.....แล้วรับน้องละ รับน้องที่กลัวๆกัน ที่เขาว่าโหดๆ ทุเรศๆ มันไม่เห็นมีอะไรเลย ผมรู้สึกประทับใจกับการรับน้องและเชียร์ของคณะวิศวกรรม มช. มากที่สุดในชีวิตของผม มันยังฝังอยู่ในสมองของผม ถึงตอนนี้ผมจะจบมาแล้วเกือบ 6 ปี แต่พอมีกิจกรรมของคณะผมก็เข้าร่วมประจำ
ปัจจุบันเพื่อนที่คบๆกันอยู่ก็คือเพื่อนที่รู้จักกันในห้องเชียร์นั่นแหละครับ เพื่อนที่อยู่หอด้วยกัน จัดทริปกันอยู่เป็นประจำ ผมรักคณะมาก รักวิศวกรรม มช.มาก รัก SOTUS ของรุ่นพี่ของคณะของผม
ผมมองว่า SOTUS มันก็เหมือนเงิน ถ้าเราใช้มันผิดวิธี ใช้จ้างทำสิ่งไม่ดี มันก็จะพาเราลงนรก แต่ถ้าเราใช้วันถูกวิธี ใช้ทำบุญ มันก็จะทำให้จิตใจเราอิ่มเอิบ มีความสุข ยังไม่อยากให้เหมารวมว่ามันไม่ดีครับ
อยากให้ทุกท่านที่มองมุมลบของ SOTUS ใจเย็นๆนะครับ
จากเด็กวิดวะ มช. รหัส 49 ครับ
ผมเป็นเด็กนักเรียนบ้านนอกคนหนึ่ง มาจากภาคอีสาน มาตัวคนเดียว มาเรียนที่เชียงใหม่(มช.) ผมเป็นคนที่มีความมั่นใจ กล้า ทำอะไรทำคนเดียว
ตัดสินใจมาเรียนไกลบ้านที่ มช. คนเดียว ด้วยความชอบส่วนตัว ชอบบรรยากาศภาคเหนือ สาวเหนือ ยิ่งได้มาสัมผัสจริงๆ โอ้...มันคือสวรรค์ดังใจนึก
ผมรหัส 490610... หลังจบ ม.6 รอผลแอดมิชชั่น พอรู้ว่าติด มช. ดีใจมาก แต่ว่าตอนที่เราจบ ม.6 ใหม่ๆกำลังจะเข้ามหาลัย ผมจะคิดหนักมากเรื่อง "รับน้อง"
กลัวมาก นั่งรถมาก็นึกถึงข่าวนั้นข่าวนี้ รับน้องโหดบ้าง รับน้องแล้วเกิดอุบัติเหตุบ้าง รับน้องทุเรศบ้าง เป็นสิ่งหนึ่งที่ผมกลัวมาก ไม่อยากให้มีรับน้องเลย จากข่าวที่แต่ละสื่อนำเสนอออกไป
ผมมาถึงเชียงใหม่ แบกกระเป๋ามาคนเดียว เดินเข้ามาในคณะวิศวกรรมศาสตร์ ด้วยหน้าตาของเด็กบ้านนอกคนหนึ่ง หน้าเอ๋อๆ รุ่นพี่ที่รอใต้ตึกรีบมาถามว่า น้องมาจากไหน...เมเจอร์อะไร(ตอนนั้นก็งงครับ เมเจอร์คืออะไรหว่า...555) แล้วพี่ก็พาไปนั่งรวมกับเพื่อนๆที่มาถึงก่อน
มีการแสดงของรุ่นพี่บ้าง ร้องเพลงบ้าง ให้น้องที่กล้าออกไปแสดงบ้าง สนุกสนานปนความตื่นเต้น รายงานตัวเสร็จสรร ก็แยกย้าย เข้าหอพักของแต่ละคน(ปี 1 จะให้พักหอในม.ทั้งหมด) ผมอยู่หอ 2 ชาย (เขาบอกว่าเป็น โรงพยาบาลเก่า ปัจจุบันทุบทำลายไปแล้ว ความทรงจำผมก็เหมือนจะโดนทุบทำลายไปด้วย)
หลังจากนั้นก็จะมีการเข้าห้องเชียร์ เพื่อร้องเพลง ทำกิจกรรมต่าง และที่สำคัญคือ “SOTUS” สิ่งที่รุ่นพี่พูดถึงบ่อยๆ และพยายามให้เราทำความเข้าใจทุกตัวอักษร
ปีหนึ่งจะได้เข้าห้องเชียร์หลังเลิกเรียนทุกวันครับ รุ่นพี่ไม่ได้บังคับนะ ใครจะมาหรือไม่มาก็ได้(ถึงจะมีขู่ๆว่า ไม่รักเพื่อนเหรอ ไม่อยากมีเพื่อนเหรอ) แต่ผมเข้าห้องเชียร์ไม่ขาดแม้แต่ครั้งเดียว
จะว่าผมเป็นเด็กหัวอ่อน ชอบทำตามกฎระเบียบไม่ชอบแหกกฎก็ว่าได้ ทำให้ผมเข้าห้องเชียร์ไม่เคยขาดเลย ทีนี้การเข้าห้องเชียร์มีอะไรบ้าง
- ร้องเพลง
- ปรบมือ
- ร้องเพลง
- ปรบมือ
- ดูรุ่นพี่สันทนาการ แสดงก่อนเลิกเชียร์ สนุกสนานหัวเราะเฮฮา
พอตอนเลิกเชียร์ผู้ชายต้องรวมกลุ่มเดินไปส่งผู้หญิง(สมบัติของคณะ)ที่หน้าหอ และก็แยกย้ายกันกลับหอ ตอนกลับหอนี่แหละครับมันสำคัญ เพราะหอ 2 ชายที่ผมพักอยู่แทบจะไม่มีนักศึกษาคณะวิศวกรรมอยู่เลย มีกันอยู่ไม่ถึง 10 คน เพราะเป็นพวกเหลือเดน จองหอไม่ทันบ้าง เด็กบ้านนอกอย่างผมไม่รู้อีโหน่อีเหน่อะไร เหลือให้เลือกอยู่หอเดียว(หออื่นๆถูกจองเกือบเต็มหมดแล้ว) ทำให้พวกเรารู้จักกันดีทุกคน เวลาอ่านหนังสือก็นั่งอ่านด้วยกัน ไปกินข้าวก็ไปด้วยกัน ไปเชียร์ก็ไปด้วยกัน เพราะห้องเชียร์ทำให้เราต้องทำความรู้จักกับเพื่อนๆที่หอเราและรหัสข้างๆเรา
รู้ตัวอีกทีก็ขึ้นปี 2 ละ อ้าว.....แล้วรับน้องละ รับน้องที่กลัวๆกัน ที่เขาว่าโหดๆ ทุเรศๆ มันไม่เห็นมีอะไรเลย ผมรู้สึกประทับใจกับการรับน้องและเชียร์ของคณะวิศวกรรม มช. มากที่สุดในชีวิตของผม มันยังฝังอยู่ในสมองของผม ถึงตอนนี้ผมจะจบมาแล้วเกือบ 6 ปี แต่พอมีกิจกรรมของคณะผมก็เข้าร่วมประจำ
ปัจจุบันเพื่อนที่คบๆกันอยู่ก็คือเพื่อนที่รู้จักกันในห้องเชียร์นั่นแหละครับ เพื่อนที่อยู่หอด้วยกัน จัดทริปกันอยู่เป็นประจำ ผมรักคณะมาก รักวิศวกรรม มช.มาก รัก SOTUS ของรุ่นพี่ของคณะของผม
ผมมองว่า SOTUS มันก็เหมือนเงิน ถ้าเราใช้มันผิดวิธี ใช้จ้างทำสิ่งไม่ดี มันก็จะพาเราลงนรก แต่ถ้าเราใช้วันถูกวิธี ใช้ทำบุญ มันก็จะทำให้จิตใจเราอิ่มเอิบ มีความสุข ยังไม่อยากให้เหมารวมว่ามันไม่ดีครับ
อยากให้ทุกท่านที่มองมุมลบของ SOTUS ใจเย็นๆนะครับ
จากเด็กวิดวะ มช. รหัส 49 ครับ
แสดงความคิดเห็น
มช. นี่ยังโปรโมท SOTUS อยู่เหรอครับ
ส่วนข้างล่างอาคารที่ใช้เขียนแบบ ก็มีบอร์ดใหญ่ ทาสีดำทึบ แล้วเขียนตัวอักษรสีแดง ตัวใหญ่ว่า SOTUS
มันรู้สึกขัดๆกันสรุปว่า มช. นี่ เอา หรือ ไม่เอา SOTUS ครับ หรือว่าพวกค้านก็ค้านไป พวกเอาก็เอาไป