ตอนเราอยู่ ป.5 ตอนนั้นที่บ้านเราทำอาชีพค้าขาย จึงทำให้บ้านเรามีกุมารทองอยู่ที่บ้าน ที่บ้านเราเคยไปวัดในจังหวัดกาญจนบุรี ซึ่งไกลมากๆ มีแต่ป่าห้อมร้อมทั้งสองข้าง เป็นวัดที่ตั้งกลางป่า เราจำได้ว่าตอนนั้นพ่อเราไปอาบน้ำมนต์ ทำอะไรซักอย่าง ขากลับต้องเอา เราไม่รู้ว่าเขาเรียกว่าอะไร เหมือนเครื่องเซ่น วางทิ้งไว้กลางทาง หลังจากนั้นก็ไม่ได้ไปอีกเลย มีอยู่วันนึง ช่วงหัวค่ำ เรากำลังจะหลับ แต่ตอนนั้นเรารู้สึกตัวน้ะ กึ่งหลับกึ่งตื่น สลึมๆนิดๆ หัดไปเห็นหน้ากุมารทองทับหัวของแม่เราอีกที เราตกใจแบบขยี้ตา ก็ไม่เห็นอะไรอีก เลยคิดว่าไม่มีไร เลยไม่ได้บอกใคร จนเวลาผ่านไป เราชอบอ่านเรื่องผีๆหลอนๆหน่อยๆ ไปเจอเรื่องนึงน่าสนใจมาก "มี นศ กลุ่มนึงจะต้องไปถ่ายงานส่งครู แต่สถานที่ที่เลือกอยู่ทางไปแก่งกระจาน ซึ่งค่อนข้างไกล และตอนนั้นก็มืดแล้ว แต่พวกเขาก็ตัดสินใจออกเดินทาง ไปกัน4คน ขับไปเรื่อยๆเมื่อยก็แวะ เขาขับมาซักพักก็มีความรู้สึกว่า หลงหรือป่าว แต่โชคดีเจอร้านค้าเลยแวะถามทาง นศ กลุ่มนั้นถาม ลุงจะไปสถานที่นี้จะต้องไปทางไหน พอลุงได้ยินก็อึ้งไปแป็บนึง แล้วแกก็บอกว่าไปทางนั้นมันอันตราย แต่ นศ บอกอยากรีบไปถึงไวๆขะได้พัก ลุงแกเลยบอกว่า ขับตรงไปจะเจอทางแยก ไม่ว่าจะเห็นป้ายเขียนว่าอะไรให้เลี้นวขวาอย่างเดียว นศ ก็เริ่มเดินทางอีกครั้ง ระหว่างทางก็มีความเม้ามอยกัน จนลืมเรื่องที่ลุงบอก พอไปถึงทางแยกก็เห็นป้ายให้เลี้ยวซ้าย คนขับก้ถาม เราต้องเลี้ยวไหน ทุกคนบอกไปเสียงเดียว เลี้ยวซ้าย พอเลี้ยวซ้าย เพื่อนที่นั่งหลัง2คนก็กรีดขึ้นมา เพื่อนที่นั่งข้างคนขับก็นั่งหลับตา ส่วนคนขับก็นิ่งๆ ขับไปเจอพระรูปนึง ท่านบอกให้ตรงไปในวัด พอทุกคนถึงวัดก็รีบเข้าโบสถ์ เช้าวันรุ่งขึ้น  นศ กลุ่มนี้ก็เล่าให้พระที่วัดฟังว่า พอเลี้ยงมา 2คนหลังก็เห็นคนมาเกาะที่กระจกหลัง คนข้างคนขับก็เห็นผู้หญิงคนเดิมซ้ำๆหลายครั้ง ส่วนคนขับหมดสติไป เพราะเห็นคนแก่เกาะอยู่หน้ากระจกฝั่งคนขับ พระท่านบอกโชคดีมากนะที่รอดมาได้ เพราะปกติเวลามีใครมา มักจะมาไม่ถึงตลอด" เราเลยเล่าให้พ่อเราฟัง พ่อเราเลยเล่าเรื่องที่พ่อเจอให้ฟัง ตอนนั้นเราไปเข้าค่ายกับ รร ครูเชิญให้ ผปค ไปดูการแสดงรอบกองไฟ พ่อแม่เราตัดสินใจมา ระหว่างทางพ่อเราก็ขับไปเรื่อยๆ เส้นเดียวกับเรื่องที่เราอ่านเจอ พ่อเราเห็นป้ายก้เลี้ยวซ้าย ขับเท่าไหร่ก้ไม่ถึง พ่อเราโทรถามครู ครูบอกเลี้ยวขวาๆ แต่คือป้ายบอกซ้าย พ่อเราก็เลี้ยวซ้ายตามป้ายอีกครั้ง อยู่ๆก็เบรคกระทันหัน เพราะเห็นโรงแรมจะลงไปถามทาง เป็นโรงแรมที่ใหม่มาก แต่เงียบมากๆๆ พ่อเรารู้สึกแปลกๆ ในใจก็สวดมนต์ พอจบบท ทุกอย่างที่เห็นก็เปลี่ยนไป โรงแรมที่เห็นใหม่ๆกลับกลายเป็นแบบเก่ากึก ร้างมาก และที่พีคสุดคือ ข้างหน้าห่างออกไปไม่กี่เมตร เป็นหน้าผา ซึ่งพ่อเราตกใจๆมากๆ แม่เรากลับเงียบไม่พูดอะไรซักคำตั้งแต่ไปถึง พ่อเราเล่าให้ฟัง ซึ่งเรื่องที่พ่อเราเล่าให้ฟังมันพอดิบพอดีกับสิ่งที่เราเห็น เรื่องที่เวลาใครที่ไม่มีเงาหัวต้องหาอะไรมาต่อ นี่อาจจะเป็นสัญญาณบางอย่างก็ได้ ไม่นานมานี้เราเลยลองถามแม่เรื่องพวกนี้ แม่เราเล่าเหมือนพ่อเด๊ะ และเราก้ถามว่า แล้วแม่เห็นอะไรอีกมั้ย เพราะพ่อบอกนั่งเงียบไปเลย แม่เราก็ไม่กล้าพูด แต่ก็ยอมบอกออกมา สิ่งที่แม่เห็นจนทำให้เงียบก็คือ พอไปถึงที่นั้นก็ห็น ผญ ผมยาวใส่ชุดสีแดงตาแดงก่ำ พุ่งเข้ามา สิ่งนี้จึงทำให้แม่ไม่อยากที่จะพูดเพราะกลัว