เพิ่งเป็นกระทู้แรก ขอตั้งกระทู้ระบายหน่อยค่ะ แม่หนูเป็นตัวอย่างของความชั่วร้ายเลยล่ะค่ะ แม่หนูด่ายายทุกวันจนยายร้องไห้ ด่าไม่บันยะบันยัง เรื่องเล็กเรื่องน้อยก็ด่า ยายทำอะไรไม่ได้เลย โดนด่าตลอด ไม่มีอิสระในการพูด แสดงความคิดเห็น หรือทำอะไรตามใจเลยค่ะ พอตัวเองไม่มีเงินก็มายืมยายตลอด ยืมจนยายไม่มีซักบาท ยายก็ให้ตลอด พอแม่โดนตาด่า หรือท้อกับเรื่องต่างๆ ก็จะมียายคอยปลอบเสมอ หนูก็ไม่เข้าใจทำไมแม่ถึงไม่นึกถึงบุญคุณบ้าง แม่ชอบนินทาคนอื่นลับหลัง แต่ต่อหน้าก็ทำเป็นพูดดี วันๆก็ชอบใช้อารมณ์กับคนในบ้าน หนูทำผิดเรื่องเล็กๆน้อยก็ด่าทำเป็นเหมือนเรื่องใหญ่ ทีเรื่องที่หนูทำดี กลับไม่เคยได้รับคำชมเลย ทีกับน้องนี่ชมตลอด ทุกวันนี้หนูจะเป็นบ้าตายอยู่แล้ว หนูต้องอยู่ในห้องล็อคกลอนประตูตลอด เพราะไม่อยากเจอเขา  เลี่ยงได้ก็เลี่ยงค่ะ แต่ที่หนูทนไม่ได้คือ การที่ยายด่าแม่แบบรุนแรงโดยไม่เห็นหัวอกยายเลย ยายร้องไห้ก็ยิ่งซ้ำเติม ใครพูดไรสอนไรแม่ก็ไม่ฟัง หนูกับยายทุกข์ใจมากๆ ไม่รู้จะทำอย่างไรแล้วค่ะ ถึงหนูจะบอกว่าแม่ก็คือแม่ แต่ใจลึกๆหนูก็เกลียดเขา หนูควรทำอย่างไรดีคะ