มีใครเคยเจอเหมือนเราบ้างไหม แล้วจัดการกับปัญหายังไงดี
แฟนเราทำงานโรงงานเราก็เลยเลือกหางานทำใกล้ๆเค้า

หลังจากแต่งงานเมื่อสามปีที่แล้วเราจับได้ว่าแฟนเราติดพนันบอลและมีหนี้เป็นแสนๆ เราเสียใจนะเเต่ก็พยายามทำใจ
ตั้งใจจะปลดหนี้เพราะยังไงเราก็ตั้งใจจะสร้างครอบครัวกับเค้า เราให้อภัยและขอร้องให้เค้าเลิกเล่น
พอคลอดลูก เราก็กลับมาทำงานรับงานนอกมาทำเสริมเหนื่อยเเต่เราพยายามสู้ เราอยากมีเงินส่งลูกส่งพ่อเเม่
แต่เงินเดือนจากงานประจำน้อยไม่พอใช้ก็เลยตัดสินใจทำธุรกิจ
ก่อนที่เราจะลาออกจากงานประจำก็ตกลงกับแฟนว่า
ถ้าเปิดร้านแล้วจะช่วยกันทำ โดยแฟนจะมาช่วยตอนเลิกงานหรือเสาร์อาทิตย์

แต่ปัญหาที่เราเจอคือเค้าติดเกมส์หนักมาก มันจะไม่มีปัญหาเลยถ้าเค้าเล่นเป็นเวลา
แต่เค้ากลับเล่นเกมส์ตั้งแต่ตื่น พักเที่ยง เลิกงานมาจนก่อนนอนก็เล่นจนดึกแบบนี้ทุกวัน
แล้วเอาโทรศัพท์ร้าน คอมที่มีโปรแกรมคิดเงินร้าน แล้วก็โทรศัพท์เค้าเองด้วย คือเล่นจริงจังมาก

เราไม่เห็นด้วยกับการเล่น เเต่เคยพูดกันแล้วทะเลาะกัน เค้าพังของในร้านเราก็กลัวไม่อยากพูดอีก
เราก็พยายามคิดว่านั่นเป็นความสุขของเค้า

..แต่ที่เราสุดจะทนเลยคือเรื่องที่ลูกค้ามาซื้อของพร้อมกันทีละหลายคน เราไม่มีลูกจ้าง
แล้วเราขอให้เค้าช่วยหยิบขายให้ บางครั้งเค้าก็ลุกมาช่วย
แต่มีหลายครั้งที่เค้าไม่ยอมช่วย เมื่อคืนเราขายให้ลูกค้าคนแรก คนที่สองเดินเข้ามายืนรอ
เค้าก็นั่งเล่นเกมส์ไม่สนใจ เราขอให้หยิบสินค้าให้ลูกค้า ซึ่งเป็นสินค้าที่หยิบได้ง่ายๆใกล้ๆมือ แต่เค้าก็เฉย
เราบอกไปครั้งเดียวพอเค้าไม่ทำเราก็พยายามข่มใจ ทำใจ และรีบเดินไปหยิบของขายให้ลูกค้าเอง
เราไม่อยากให้ลูกค้ารอนาน พยายามบริการเต็มที่...

....พอเป็นบ่อยครั้งเข้า เราก็เหมือนเก็บกด เรารู้สึกเฟลมาก แย่ เราไม่รู้ว่าเกมส์มันสำคัญอะไรกับเค้านักหนา
เรารู้สึกเหมือนดิ้นรนอยู่ฝ่ายเดียว ทั้งๆที่เค้าเป็นคนก่อหนี้......

....เมื่อคืนเราทนไม่ไหว เราก็เลยแสดงสีหน้าไม่พอใจ (โชคดีที่ปิดร้านแล้ว ไม่งั้นคงอายลูกค้ามาก)
เค้าโมโหมาก "ไม่อยากให้กูเล่นใช่ไหมได้."เเล้วก็เป็นเหมือนทุกรอบ
เขาเขวี้ยงโทรศัพท์ทิ้งพังทั้งเครื่องของร้านกับเครื่องของเค้า
(ทะเลาะทีไรโทรศัพท์พัง โน๊ตบุ๊คพัง ข้าวของเครื่องใช้พัง แรกๆที่เกิดเรื่องแบบนี้เราจะตัวสั่น
ก้าวขาไม่ออก เรากลัวเค้ามากถึงขนาดก้มกราบขอร้องอย่าทำเรา ขอร้องให้หยุด เเต่นั่นมันเมื่อสามสี่ปีที่แล้ว พอเจอหลายครั้งเข้าเราก็สู้)
.....เราโมโห เสียใจมาก หยิบโทรศัพท์ที่พังขึ้นมา ร้องไห้เสียงดังลั่นเหมือนเป็นบ้า  
"กูก็คนนะโว้ย" เรากระโดดขึ้นไปบีบคอเค้าแบบตั้งใจ
แต่ไม่ทันจะได้บีบ เค้าเหวียงเราลงพื้นเเล้วเตะเรา เราจุก ร้องเเละเจ็บมาก...

...หลายครั้งแล้วนะที่เป็นแบบนี้...วันนี้เราก็ตื่นขึ้นมาขายของตาบวมๆ ส่วนเค้าไปเที่ยวกับเพื่อน..
..T_T...เราคิดทบทวนกับตัวเอง...เราจะอยู่ต่อหรือจะกลับไปตั้งต้นที่บ้านเกิดเราดี...
...เราอยู่กับเค้าเพราะรักเค้า..และรักลูก..เราอยากมีครอบครัวที่อบอุ่น (ด้านครอบครัวเราอบอุ่นดี
ตอนนี้เราโตมีครอบครัวมีลูกแล้วเรายังกอดยังหอมแก้มพ่อกับเเม่อยู่เลย)
...เเต่เราก็พยายามทำความเข้าใจเค้า เพราะพ่อกับแม่เค้าเลิกกัน แม่ทิ้งเค้าไปตั้งแต่ยังเด็ก เค้าโตมากับญาติ เค้าใจร้อน
เเต่เราคิดว่าเค้าจะเปลี่ยนแปลงได้...

.....หลายรอบแล้วที่เราคิดว่าเค้าจะเปลี่ยนได้...เค้าเปลี่ยนมาได้หลายอย่างแล้ว.อารมณ์ร้อนลดลงแล้ว...ไม่เล่นการพนันแล้ว...
.....แต่ตอนนี้เราอยากกลับไปหาพ่อกับแม่...ลูกเราก็อยู่ที่นั่นเราคิดถึงลูก.
..เราไม่กล้าบอกเรื่องนี้กับใคร..เรากลัวคนอื่นมองแฟนเราไม่ดี..กลัวพ่อกับแม่รู้แล้วไม่สบายใจ
.เรารักเค้านะ อยากอยู่ด้วยกัน แต่ถ้าเป็นแบบนี้เรื่อยๆเราคงทนไม่ไหวแน่...