สวัสดีค่ะ ดิฉันอายุ 23 ปี ณ ปัจจุบัน มีแต่คนเกลียดค่ะ555 เลยอยากทราบมุมมองของคนอื่นว่า เรานิสัยแย่มากขนาดไหนกันแน่ อยากรู้จริงๆค่ะ เพราะส่วนนึงคิดว่า การที่เราไม่มีคนมาคบ เจอใครๆเขาก็เกลียดเรากันหมด มันเป็นเพราะอะไร จริงๆอยากเป็นที่รักของทุกๆคนนะคะ

        เริ่มเข้าสังคมก็อนุบาล555 ย้อนไปไกลหน่อยค่ะ มีเพื่อนซี้ เพื่อนๆน่ารักทุกคน แต่เราชอบหยุดเรียนบ่อย ประเภทติดแม่5555 ก็ผ่านพ้นไปด้วยดีค่ะ

        เริ่มเข้าช่วงประถม ก็รู้สึกตัวเองโง่ๆ เรียนไม่ทันเพื่อน โง่กว่าเพื่อนประมานนั้น555 ก็เรียนผ่านมาจนจบประถม6 ก็ไม่มีปัญหาเรื่องเพื่อนเลยค่ะ มีความสุขแฮปปี้มาก มีเพื่อนซี้หลายคน จากนั้นต่างคนต่างแยกย้ายค่ะไปต่อโรงเรียนอื่น เพราะโรงเรียนเรามีถึงแค่ประถม6

      * จุดเปลี่ยนชีวิต เริ่มต้นจาก เข้ารั้วมัธยมเลยค่ะ  จะบอกว่า เป็นโรงเรียนที่เราไม่เคยมีความทรงจำอะไรดีๆเลยค่ะ มีแต่ความทรงจำอันโหดร้าย
เมื่อเข้าโรงเรียนมัธยมแห่งนี้ มีตั้งแต่ มอต้น ถึง มอปลาย เราเรียนที่แห่งนี้ 6 ปีเต็มๆค่ะ กว่าจะจบมาได้หนักเอาการ
      เริ่มเข้า ม.1 เราเกิดประสบอุบัติเหตุทางถนน รถล้มอาการสาหัส ในวันที่เปิดภาคเรียนวันแรก ก็หยุดเรียนไปหลายวันเลยค่ะ  พอวันแรกที่เราจะไป เพื่อนๆน่ารักทุกคน ดูแลต้อนรับเราอย่างดี เรามีเพื่อนซี้ เพื่อนสนิทหลายคนค่ะ  **เราเรียบร้อยมากนะคะ ตอน ม.1 เหมือนผ้าที่ผับไว้เลยค่ะ
      เริ่มขึ้น ม.2 เหตุการณ์เริ่มเปลี่ยนค่ะ เพราะทาง รร.จัดให้มีการย้ายห้อง คือ เราต้องมีเพื่อนใหม่ยกห้องเลย นักเรียนทุกคนได้มีการย้ายห้องไปจากเดิม
และมันทำให้เราพบเจอจุดเปลี่ยนในชีวิตกับเพื่อนหน้าใหม่  แรกๆเราสินทกับเพื่อนเข้ากันได้ทุกคน แต่เราก็เริ่มมีนิสัย แ ร ด ตามเพื่อนค่ะ555  (เราคิดว่ามันเป็นส่วนนึงที่อาจจะทำให้เพื่อน ตอน ม.1 ไม่ชอบเรา เพราะก่อนหน้านี้เราเรียบร้อยมาก เราคิดแบบนี้นะคะ แต่ไม่รู้ว่าคนอื่นคิดยังไง)  เราเริ่มเกเร เริ่มโดดเรียน เริ่มติดศูนย์ การเรียนแย่มากๆ มีวันนึงเราไม่พอใจเพื่อนในกลุ่ม เรากระแทกโต๊ะเสียงดังใส่เพื่อน เพื่อนคนนั้นก็มาท้าเราไปตบ เราก็ไปค่ะ ตบกันเสร็จ เพื่อนคนนั้นก็โดนครูไล่ออกจากโรงเรียนไป ไม่นาน เพื่อนๆในกลุ่มเราก็คึกคะนองไปขโมยของในสหกรณ์โรงเรียน เราก็คึกคะนองตามเพื่อน ขโมยเหมือนกัน แล้วก็มีเด็กรุ่นน้องขโมยด้วย ตอนนั้นเราขโมยแค่กระจกส่องหน้าบานเล็กๆ สิบกว่าบาทค่ะ มีเงินซื้อแต่เห็นเพื่อนทำ เลยทำบ้าง  สุดท้ายรุ่นน้องโดนจับได้ว่าขโมย เลยสักทอดมาถึงเรา ว่ามีเราเป็นคนขโมยด้วย พอเราโดนเข้าห้องปกครอง ครูก็ถามว่ามีใครขโมยอีกบ้างไหม เราก็บอกชื่อเพื่อนไปค่ะ จริงๆไม่อยากจะบอกเลยค่ะ ครูเค้นหนัก แล้วเรากลัวมากๆ ครูขู่ว่ามีกล้องวงจรปิด ตอนนั้นเราก็โง่ด้วยค่ะ ถ้ามีกล้องวงจร ครูจะมาถามเราทำไม จริงๆไม่ได้มีกล้องวงจรปิดเลยค่ะ  พอเราบอกชื่อเพื่อนที่ขโมยไป เพื่อนก็โดนเรียกมาสอบปากคำ เพื่อนปฎิเสธทุกข้อกล่าวหา และโดนปล่อยตัวไป หลังจากนั้นเพื่อนๆก็โกรธเกลียดเราค่ะ หาว่าเราทำให้เพื่อนเดือดร้อน ทั้งๆที่เพื่อนก็ขโมยจริงๆนะคะ แต่เพื่อนไม่ยอมรับ เราก็เสียใจเหมือนกันและโกรธเพื่อนกลับไปเหมือนกันค่ะ ทำผิดด้วยกัน แต่โยนให้เราโดนคนเดียว เราก็ตีตัวออกห่างไม่คบกับเพื่อนกลุ่มนั้นอีกเลย  เราหันมาอยู่กลุ่มเด็กเรียน และมีผลการเรียนที่ดีมากๆ จนเรียนจบ ม.3 มาได้ค่ะ ( ขึ้น ม.3 ไม่ได้มีการเปลี่ยนย้ายห้องเลยค่ะ เราต้องทนเจอกับเพื่อนกลุ่มนั้นไปนานเป็นปีกว่าจะจบ )

      เหมือนชีวิตจะดีแล้วใช่ไหมค่ะ55555  เริ่ม ขึ้น ม.4 เจอเพื่อนใหม่ๆๆค่ะ แต่เราได้อยู่ห้องเดียวกับเด็กเรียนที่เคยอยู่ด้วยกันตอน ม.3 เพื่อนใหม่ๆ มาจากต่างโรงเรียนเยอะเลยค่ะ ส่วนมากจะเป็นคนที่เคยสนิทกันมาก่อน  เราก็ไม่ค่อยมีความสุขเท่าไหร่หรอกค่ะ มักโดนเพื่อนๆส่วนใหญ่ล้อ ด่า สารพัด หาว่าเป็นเด็กเรียนแล้วประจบคุณครูประมานนี้ค่ะ  เราก็มีความสุขดีค่ะ ผ่านมาเรามีเพื่อนสนิทมากกกกก เรารักเพื่อนคนนี้มากๆ เกิดมาเราไม่เคยสนิทและรักใครได้มากขนาดนี้ แต่เราเองที่ทำลายมันทิ้งไป เพราะนิสัยเลวๆของเรา เพื่อนคนนี้ นางชอบผู้ชายในห้อง เราเป็นแม่สื่อให้ ไปๆมาๆ ผู้ชายมาจีบเรา ผู้ชายไม่ชอบเพื่อนสนิทเรา เราเลยได้เป็นแฟนกัน5555 เลวมากๆ แต่ตอนนั้นยังไม่รู้ตัวว่าตัวเองเลว เพื่อนก็นางเอกแสนดีไม่เคยโกรธเราเลย พอเพื่อนแอบชอบผู้ชายคนใหม่ ผู้ชายคนนั้นก็มาชอบเราอีก5555 ก็คบอีกล่ะ เลวได้อีกกนะเรา ตอนนั้นไม่รู้ตัวเลยจริงๆว่าเลวขนาดนี้ เพื่อนยังกล้าคบ เพื่อนที่แสนดีขนาดนี้ ทำได้ยังไง  และคนล่าสุดคือจุดเปลี่ยน  มีผู้ชายคนนึงคุยกับเรามาเป็นปี ชอบเรามาก เราไม่ค่อยสนใจเลย แต่เรามารู้ทีหลังว่า เพื่อนสนิทเราแอบไปมีอะไรกับผู้ชายคนนั้นตอนที่เราเริ่มรู้สึกดีๆกับผู้ชายคนนั้นไปแล้ว เพื่อนสนิทเราก็มาแฮกเฟสเรา เอาเฟสเราไปบล็อกผู้ชายคนนั้น เพื่อที่เราจะไม่ได้คุยกับผู้ชายคนนั้นอีก และนั่นคือ ทำให้เราเกิดโกรธเพื่อนสนิทมากๆ และเราก็ตีตัวออกมาจากเพื่อนสนิทเรา และสุดท้ายผู้ชายก็เลือกเราไม่ได้เลือกเพื่อนเรา หลังจากนั้นก็คบผู้ชายคนนั้นมาเรื่อยๆๆ  ยิ่งเล่ารู้สึกเกลียดตัวเองมากอ่ะ ทำอะไรลงไป แต่มันนานมากหลายปีแล้วค่ะ เราก็เลิกกับผู้ชายคนนั้นไปนานแล้วด้วย
    พอขึ้น ม.5  เราโดดเรียนไปเล่นน้ำคลองกันทั้งแก๊ง มีชาย 2 คน หญิง  7  เพื่อนชายคนนึงผลักเราตกน้ำ เราว่ายน้ำไม่เป็น จู่ๆเพื่อนชายอีกคนก็ลงไปช่วยเรา แล้วเสื้อของชายคนนั้นก็ได้หายไปในสายน้ำ เป็นเสื้อที่มันรักมากใครซื้อให้ไม่รู้เราลืมแล้ว  หลังจากนั้นก็ต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน  วันรุ่งขึ้น เราและชายคนนั้น เกิดหยุดเรียนพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย เราก็อยู่บ้านของเรา มันก็อยู่บ้านมัน เราต่างคนต่างไม่รู้ว่า หยุดเรียนพร้อมกัน แต่เราคิดไม่ถึงเลยว่าวันรุ่งขึ้นจะโชคร้ายขนาดนั้น คือเพื่อนๆในกลุ่ม หาว่าเรากะเพื่อนชายคนนั้น แอบไปมีเพศสัมพันธ์กัน เราร้องไห้เสียใจมาก คือเพื่อนมีความคิดเลวๆแบบนี้ออกมาได้ยังไง เราพูดไปก็ไม่มีใครเชื่อเราเลย สรุปเรากลายเป็นคนที่เพื่อนไม่คบ มาตั้งแต่บัดนั้น ให้เราไปสาบานวัดไหนก็ได้ เราไม่เคยทำเรื่องเลวๆแบบนี้เลย เราไม่เคยคิดอะไรเกินเพื่อนเลย แล้วแฟนของผู้ชายคนนั้นก็มาโกรธมาเกลียดเราด้วย  หลังจากนั้นเราก็อดทนมาจนเราจบ ม.6 กว่าจะจบได้ ตรอมใจหนักมาก ฝืนไปเรียนทั้งๆที่เพื่อนไม่คบ
      
   พอเข้ามหาลัยเหมือนชีวิตจะดีขึ้น แต่เปล่าเลย5555 เราเจอเพื่อนโรงเรียนเดิม อยู่ในห้องเดียวกับเราด้วย ก็จะคงรู้กันเป็นในๆว่าเราไม่มีคนคบ ก็ไม่ค่อยอยากคบกับเราเท่าไหร่