คือไปดูมาแล้วผมกลับชอบหนังสยองขวัญแนวนี้ หนังสยองขวัญแบบไม่ต้องมีผีหน้าเละๆโผล่มาตึ่งโป๊ะ ! ตรงหน้าแล้วพาตกใจ ไม่ต้องมีผีท่าทางแปลกๆ เลือดเยอะๆโผล่มา หนังเน้นบรรยากาศชวนกดดันเหมือนหนังฝรั่งที่ไม่ต้องมีผีโผล่มาก็น่ากลัวได้ แย่างที่ผู้กำกับเคยบอกเมื่อตอนรายการ Today Show ที่บอกว่าจะนำเสนอความน่ากลัวไปทางบรรยากาศมากกว่า ซึ่งตรงนี้ผมชอบเลย

ช่วงต้นเรื่องอย่างที่หลายๆคนรวมทั้งหลายๆเพจรีวิวมาคือวิกฤตต้มยำกุ้งมันน่าจะขยี้ได้เยอะกว่านี้น่าจะบิ้วท์ให้ได้มากกว่านี้ คือมันรวบรัดไปนิดนึงถ้าขยายการเล่าเรื่องอีกนิดช่วงปัญหาของทั้งสองฝ่ายให้มันกดดันมากกว่านี้ซัก 5 นาทีจะดีขึ้น

ช่วงกลางเรื่องในส่วนของ 20 ปีต่อมาชอบการแสดงของบีน้ำทิพย์มากๆ คือ Perfect เลย ช่วงนี้ผมจะชอบที่สุด ตอนแรกก็งงทำไมวันถึงขึ้นเป็นวันมาบอกให้เรารู้ แต่ดูไปดูมาเราต้องมารอลุ้นว่าแต่ล่ะวันจะเกิดอะไรขึ้น จะมีเหตุการณ์อะไรรวมทั้งลุ้นให้ตัวละครผ่านวันนั้นๆไปได้และเหตุการณ์บทสรุปจะเป็นยังไง มันช่างพาลุ้นดีจริงๆ

ความผูกพันของแม่ - ลูก คือนำเสนอมาดี มี 2-3 ซีนเลยที่ทำผมน้ำตาปริ่มๆได้ ทั้งความห่วงใยที่แม่มีต่อลูก ทั้งความหาวงใยของลูกที่มีต่อแม่ คือแสดงได้ดีมากทั้ง 2 คนเลย

สุดท้ายตามความเห็นส่วนตัวของผมเรื่องนี้ทำให้หนังผีไทยในดวงใจผมมีการเปลี่ยนแปลงจาก ชัตเตอร์ ลัดดาแลนด์ เป็น ชัตเตอร์ เพื่อน...ที่ระลึก