เพราะเมืองเหล่านี้มองว่าเมืองมัณฑ์แค่ "เสียดินแดน" ตรงอาระกันและรัฐมอญเท่านั้นครับ
คงประมาณว่าสยามเสียเขมร สิบสองจุไท และมลายูไป ไม่ได้กระทบกระเทือนต่อเอกราชมากนัก

เมืองเหล่านี้ยังคงมองสยามและเมืองมัณฑ์ยิ่งใหญ่ตามจารีตรัฐบรรณาการ และเอาเข้าจริง กลุ่มเมืองรัฐฉานซึ่งถูกจำลองให้เป็นเชียงเงิน มองเมืองมัณฑ์ซึ่งถูกจำลองจากราชสำนักมัณฑะเลย์ ว่าแข็งแกร่งกว่าสยามด้วยซ้ำ เพราะแม้อังวะจะถูกอังกฤษตีขนาบตั้งแต่รัชกาลพระเจ้าจักกายแมง จนเสียเมืองทวาย มะริด แปร สิเรียม เมาะตะมะ เย  รวมทั้งยะไข่ จนเมื่อจะเกิดสงครามกับอังกฤษอีกครั้งในรัชกาลพระเจ้าพุกามแมง ล้านนาฉวยโอกาสตีเมืองเชียงตุงจากพม่าถึง ๒ ครั้ง ภายใต้การสนับสนุนของสยาม แต่กลับต้านกองทัพเชียงตุงและอังวะที่ส่งลงมาช่วยไม่ได้ แต่ก็มีความพยามเข้าตีเชียงตุงเป็นครั้งที่ ๓ ซึ่งคราวนี้สยามยกขึ้นมาเอง และส่งพระบรมวงศานุวงศ์ผู้ใหญ่อย่างพระเจ้าน้องยาเธอ กรมหลวงวงศาธิราชสนิท ขึ้นมาเป็นแม่ทัพด้วย แต่ผลก็คือ ตีเมืองเชียงตุงไม่สำเร็จอีกเช่นเคย

จะเห็นว่า ขนาดราชสำนักพม่าถูกอังกฤษบีบขนาดนั้น แต่การรบกับเมืองแถบนี้กลับไม่ได้ด้วยลงไปเลย แม้สยามจะเริ่มเข้าสู่ยุคการจัดกองทัพตามตะวันตกบ้างแล้ว แต่ก็ยังเอาอังวะไม่ลงอยู่ดี เมืองเหล่านี้จึงให้ภาษีด้านการรบแก่พม่ามากกว่าสยาม ยิ่งเข้าสู่รัชกาลพระเจ้ามินดง ความแข็งแกร่งของพม่าก็เริ่มกลับคืนมาบ้างแล้ว ถ้าพระองค์อยู่นานกว่านี้ การปฏิรูประเทศของพม่าจะเปลี่ยนโฉมอยู่ไม่น้อย