เราเป็นคนพูดจาไม่หวาน รักษาฟอร์ม แสดงออกไม่เก่ง เอาแต่ใจ
เค้าเคยบอกว่าเราเป็นคนเห็นแก่ตัว อยากให้คนอื่นสนใจตัวเอง แต่ไม่เคยสนใจคนอื่นบ้าง
ในใจเราก็แอบคิดว่ามันก็จริง เพราะเราอยากให้เค้าสนใจแต่เราอยู่ฝ่ายเดียว
คือเราแสดงออกไม่เก่งมากๆ เราไม่พูดไม่ได้แปลว่าเราไม่สนใจหนิ แต่เค้าคงไม่เข้าใจ
เรากับแฟนอยู่ไกลกันค่ะ ปีนึงได้เจอกันแค่สองครั้ง
เวลาได้เจอกันมันมีค่าสำหรับเรามาก ตอนอยู่ด้วยกันเราดูรักกันมากๆเลย
พอห่างกันก็จะทะเลาะกันทุกวัน เพราะเค้าไม่ค่อยตอบแชทเราค่ะ
โทรคุยนี่นับครั้งได้เลย เค้าเป็นคนไม่ชอบคุยโทรศัพท์ เราเลยแค่ได้คุยแชทกัน
วันสำคัญอะไรๆก็ไม่เคยจำได้ ไม่ว่าจะวันครบรอบ วันเกิด วันไหนๆก็เฉยเมยใส่เราตลอดเลย
เราแค่ต้องการคำพูดดีๆในวันสำคัญ ไม่ได้ต้องการของขวัญชิ้นใหญ่โต แต่ก็ไม่มีสักคำ...
มันทำให้เรารู้สึกว่าเราจะอยู่หรือไปก็ไม่มีผลต่อความรู้สึกเค้าเลย
เวลาที่เค้าว่างเค้าก็จะไปหาเพื่อนๆของเค้า ไม่มีแม้แต่จะหยิบโทรศัพท์มาตอบแชทของเราที่ดองไว้มาหลายววันว่าไปไหน ทำอะไร
เราเลยคิดว่า คงไม่มีประโยชน์ที่จะอยู่ต่อ
ตลอดระยะเวลาสองปีกว่าเราคิดว่าเราควรพอได้แล้ว เราเลยออกมาจากเค้าค่ะ
เราห่างออกมาประมาณ 5 เดือน เค้าก็มาตามเรากลับไป ขอโทษสารพัด แล้วสัญญาว่าจะทำให้มันดีขึ้น
เราก็กลับสิคะ เพราะเรารักเค้ามาก เค้าดีขึ้นเยอะเลย เฟสทามหาเราเกือยทุกคืน
แต่ ! มันก็เป็นเพียงระยะเวลาสั้นๆค่ะ หลังจากนั้นเค้าก็เป็นแบบเดิม ไม่ค่อยสนใจ
คิดเลยในใจว่าคิดถูกป่ะเนี่ยที่กลับมา
เอาตัวเองกลับมาเจ็บแท้ๆเลย น่าตี
เราควรทำยังไงดีคะ ควรไปต่อหรือพอแค่นี้ดี