ระบอบปชต.คำจำกัดความของผม(โดยไม่รู้วิชาการนะ)คือ ปชช.เป็นเจ้านายนักการเมือง
หากปชช.กลายเป็นข้าทาสนักการเมืองเมื่อไหร่ ปชต.ก็จะได้เป็นแค่คราบ แค่เปลือกของมัน

การเป็นเจ้านายนักการเมืองคือทำถูกใจจึงยังรัก ไม่งั้นจะเปลี่ยนใจ
แต่การเป็นข้าทาสคือ ทำไงก็ได้ ยังรักเสมอและจะรักตลอดไป

ผมเคยเขียนเช่นนี้มาหลายครั้งแล้ว
เพื่อนสมาชิกห้องนี้หาว่าผมอยู่ในโลกอุดมคติ ไม่มีในความเป็นจริง

วันนี้ผมขอบอกนะ
ผมกำลังคิดว่า ผมหนีเสือปะจระเข้

ผมไม่สามารถเขียนรายละเอียดได้
ไม่งั้นกระทู้นี้ของผมจะถูกแบน

คงได้แต่สรุปให้ฟังกันว่า
ผมไม่รักชอบฝ่ายที่ผมเคยรักชอบอีกแล้ว

ใครที่เคยคิดว่าการรักขอบนักการเมือง ต้องรักแล้วรักเลย
ผมกำลังเป็นตัวอย่างเป็นๆให้ท่านได้เห็นนี้ครับ