เป็นเหตุการที่รู้ว่าแม่กับพ่อรักพี่สาวมากว่าน้องสาวตัวเราก็เรียนจบก็หางานทำเป็นปี ก็ยังหาไม่ได้สักที่พอได้ที่ไกลๆ แม่ก็ไม่ให้ไป พอหาแถวบ้านก็ไม่รับวุฒิ ป.ตรี เราก็หางานมาเป็น ปีได้แค่งานสัญญาจ้าง เราก็ทำ ........จนหมดสัญญา  เราก็หางานใหม่เรื่อยๆ ประสบการทำงานเราก็ไม่ค่อยมี จนมาประมาณเดือนสิงหาพี่สาวเราก็เริ่มบ่น เริ่มด่าเราก็ทนจนได้ทำงานอยู่ที่นึ่ง ตอนแรกเขาก้อนับเป็นชิ้นงานแต่มันได้น้อยพอทำได้สักประมาน อาทิตย์นึ่งเขาก้อให้วันละ 300 เราก้อโอเพราะงานก้อไม่ได้หนักไรมาก พอเราทะเราะกับพี่ พี่สาวเราเลยโทรไปบอกคนที่จ้างเราทำว่าเราจะไม่ทำแล้ว คนที่จ้างเราโทรมาบอกเราว่าไม้ต้องมาอีกแล้ว.........
เราเลยต้องหางานทำเราไม่มีเงินเราก็ขอพ่อน้อยๆๆวัน ละ 10-20บาท เราก็ไม่อยากจะขอหรอกแต่ทำไงได้ขอวันละน้อยๆๆเพื่อจะเอาเงินไปเป็นค่ารถสมัครงาน....พอถึงเดือนกันยาเราก้อยังไม่ได้งาน ตัวเราก้อรีบหา เพื่อจะได้จุนเจือคนที่บ้านบ้าง
จนถึงวันนึ่งพี่สาวพูดด่าพ่อไปพูดว่าต้องหาเงินจ่ายค่าน้ำค่าไฟเออตัวเราก้อบอกว่าเราหางานทำไม่ได้เลยเราก้อเข้าใจ..
แต่พี่สาวเราเขาก็ใช้น้ำใช้ไฟแต่ไม่ออกห่าไรเลยแม้แต่ข้าวที่กินอยู่ เราอยู่ก็ทำงาน ซักผ้าให้พ่อให้แม่ เราทำ มันก้อหาว่าเราไม่ทำอะไรเลย มันก็บ่นให้ได้ยินความที่โมโหเดินออกไปบอกว่าให้หยุดพูดแต่มันไม่หยุดพูด เราเลยจิกผมมัน เอาเท้าถีบหน้าแล้วที่นี้ รู้เลยว่า พ่อแม่รักพี่สาวมากกว่าก็ตอนนี้แหละความที่โมโหเราจิกผมมันไม่ปล่อยจนแม่บีบคอเราจนหายใจไม่ออกในตอนนั้นเราพูดขึ้นมาว่าถึงแม่บีบคอให้ตายหนูก้อจะไม่ปล่อยถ้า...ในตอนนั้นแม่บีบคอเราแทบขาดใจแต่มือเราก้อยังจิกผมไม่ปล่อย.....ในตอนนั้นคิดว่าตายก็ตายในเมื่อแม่เคยฆ่าหลานได้ก็คงฆ่าลูกตัวเองได้..