โรงเรียนผมเข้าแถวหน้าเสาธงเวลา 8:10 ใครบอกว่าไม่ร้อนผมเถียงขาดใจเลย ผมต้องทนตากแดด40นาทีขึ้นไป บางวันเป็นชั่วโมง แล้วแดดนี่คือร้อนมาก เหงื่อไหลชุ่มไปทั้งตัว เหงื่อไหลแฉะยันกางเกงใน แสบผิวมากกกก ไม่ใช่แค่ผมเป็นคนเดียวเกือบทุกคนเป็นเหมือนผม ส่วนครูหลบอยู่ใต้ร่มไม้ทุกคนไม่ใช่แค่นั้น ทุกครั้งที่เข้าแถวจะมีTalk Show ตรงที่ครูพูดจะมีแท่นวางไมล์แล้วมีหลังคาบังแดด แทนที่จะออกมาคุยตากแดดกับเด็กจะได้ยุติธรรม แถมห้ามหันหลังให้แดดอีก ผมและนักเรียนอีกหลายคนเคยหันหลังให้แดดน่ะ แต่ครูบอกให้หันกลับมาฟังครูที่พูดอยู่ในร่ม นี่คือประโยคที่ผมเถียงกับครูน่ะครับ

ครู:หันไปทำไมทางนั้นครูอยู่ตรงนี้
ผม:มันร้อนครับแสบหมดแล้วครับ
ครู:ทนฟังครูตากแดดแค่นี้ไม่ได้โตไปจะไปทำอะไรกินได้
ผม:คงไม่มีใครโตขึ้นไปทำงานตากแดดหรอกครับ
หรือถ้ามีมันก็คงจะแล้วแต่อาชีพของเขา ไม่ใช่ตากแดดโดยไม่จำเป็นหรอกครับ อย่ามาอ้างน่ะครับว่าต้องเข้าแถว เพราะร่มไม้ก็มีพอที่จะทำกิจกรรมได้ ขนาดครูยังไม่มีใครตากแดดเลยหลบใต้ร่มไม้กันหมด แม้แต่ตรงที่ครูพูดก็ยังมีหลังคากันแดด ไม่มีครูออกมาตากแดดแม้แต่คนเดียว แต่ห้ามนักเรียนหันหลังให้แดด ทั้งๆที่ครูอยู่ในร่มมันยุติธรรมหรอครับ ผมว่ามันเป็นการเอาเปรียบนักเรียนมากกว่า ถ้าจะให้ดีต้องย้ายไปเข้าแถวใต้ร่มไม้ครับจะใด้ยุติธรรมไม่เอาเปรียบนักเรียนเหมือนที่กำลังเป็นอยู่

ครู:โรงเรียนมีใว้ฝึกนักเรียนไม่ใช่ฝึกครูและอย่าเถียงอีกน่ะ ไม่งั้นเจอกันห้องปกครอง

ผม:เงียบ(ไม่อยากเสียประวัติเพราะเข้าห้องปกครอง)

ปกติผมเรียบร้อยน่ะครับ แต่ไม่ชอบการโดนเอาเปรียบ รักความยุติธรรม เลยอยากรักษาสิทธิของตัวเอง

ผมอยากทราบว่าทำไมครูถึงเอาเปรียบนักเรียนหลบในร่มแต่ห้ามนักเรียนหันหลังให้แดด ผมว่ามันดูเอาเปรียบนักเรียนเกินไปหน่อยน่ะครับ และอย่าบอกน่ะครับว่าแดด8โมงดีกับนักเรียน ต้องลองเองครับแล้วจะรู้ว่าร้อนจนเหงื่อท่วมตัวเป็นยังไง ผมว่าถ้าครูจะหลบในร่มแบบนี้ ทำไมไม่ย้ายไปเข้าแถวใต้ร่มไม้จะได้ยุติธรรมเสมอกัน