ตอนแรกคิดว่าจะให้จบใน 6 ตอน แต่เมื่อวานที่ควรจะลงดันติดธุระมาลงเรื่องให้ไม่ได้ เลยขอไถ่โทษด้วยการเดินเครื่องให้จบม้วนเดียวไปเลย เพราะงั้นตอนนี้จะยาวหน่อยนะคะ
ขอบคุณคุณปลาดาวค้างฟ้า และคุณ GTW ที่เข้ามาอ่านนะคะ
คุณ GTW -- คุ้นๆ ว่าเรื่องนี้เริ่มต้นให้โจทย์ตัวเองด้วยการอยากเขียนจดหมาย แล้วสิ่งที่ได้ถัดมาที่ดันเหมาะเจาะพอดีนั่นคือ ชื่อเรื่อง ค่ะ คล้องกับต้นฉบับทั้งภาษาไทยและภาษาอังกฤษอย่างน่าพิศวง ดีใจที่ชอบนะคะ (แม้ว่าเป็นหนึ่งในผลงานที่หนิงไม่ค่อยพอใจสักเท่าไร ฝีมือยังไม่เข้าขั้นที่จะคุมทุกอย่างให้เป็นไปอย่างใจต้องการ แต่คิดว่าเขียนมาได้ตลอดรอดฝั่งได้นับว่าสร้างกุศลมาดีมาก ถือเป็นเรื่องทดลองที่ท้าทายตัวเองได้เหี้ยมมาก ใช้คำว่ารากเลือดก็น่าจะได้ ตอนอ่านเรื่อง "คุณพ่อขายาว" ก็รู้สึกสนุกดี แต่พอมาเขียนเองแล้ว แทบจะกราบคนเขียน 'จีน เวบสเตอร์' เลยค่ะ จดหมายฟากเดียวแต่ต้องเล่าเรื่องทุกอย่างให้ยังดูเป็นจดหมายแบบธรรมชาติที่ไม่ใช่นวนิยายนี่ ไม่ง่ายเลยจริงๆ จบเรื่องนี้แล้วสาบานกับตัวเองว่าจะไม่เขียนแบบเล่าเรื่องฝ่ายเดียวแบบนี้อีกแล้ว อำมหิตมากจริงๆ)
เรื่อง "เพชรพระอุมา" ไม่เคยดูมาก่อนเลยค่ะ เท่าที่ลองค้นดู ดูเหมือนว่าฟิล์มของเรื่องนี้อาจจะถูกทำลายไปแล้วก็ได้ เลยได้แต่ดูภาพนิ่งไปก่อน แต่เรื่องนี้มันยาวเฟื้อยเลยนะคะ คงยากที่จะใส่ในหนังไม่กี่ชั่วโมง น่าจะตัดตอนมาแค่ส่วนเดียว แต่รีวิวทั้งหลายที่ถูกหยิบยกจากคนที่เคยดูมา ออกแนวด้านลบมากกว่าด้านบวก ว่าก็ว่า หนังสือดัง คนย่อมคาดหวังกว่าธรรมดา มันก็สร้างยากอยู่น่ะนะ
ไว้ค่อยคุยมากขึ้นข้างล่าง หลังอ่านจบแล้วกันนะคะ จะได้ไม่สปอยล์
ตอนเก่าๆ ค่ะ
ลิ้งค์ตอนก่อนหน้านี้ค่ะ
บทที่ 1
http://ppantip.com/topic/36820863
บทที่ 2
http://ppantip.com/topic/36824048
บทที่ 3
http://ppantip.com/topic/36827735
บทที่ 4
http://ppantip.com/topic/36830940
========================================
26 มกราคม
งามได้รับจดหมาย EMS ของโกโตะแล้วล่ะ แปลกใจมากเพราะไม่น่าจะมีเรื่องอะไรด่วนนี่นา แต่คิดว่าโกโตะคงอยากให้งามเห็นสมุดภาพนี่เร็วๆ ใช่ไหมจ๊ะ
แวบแรกที่เห็นนี่แทบกรี๊ดเลยนะ ไม่คิดว่าโกโตะจะสามารถหาสมุดรวมภาพสีของเรื่อง “ฉันจะเต้นรำในชุดขาว” มาได้ เพราะมันนานมาก เป็นของหายากทีเดียว ไปหามาได้อย่างไรนี่ รู้ไหมว่าตอนนี้งามคิดหนักเลยนะว่าจะหาอะไรตอบแทนได้เท่าเทียมกับสมุดภาพนี้ดี
โกโตะมีอะไรอยากได้เป็นพิเศษ หรือบอกใบ้ให้เพื่อนตาดำๆ คนนี้หาของกำนัลมาถูกใจหน่อยสิ ห้ามตอบว่าไม่มี ไม่อยากรับนะ ไม่อย่างนั้นงามจะงอน ไม่ตอบจดหมายโกโตะเป็นเวลาหนึ่งเดือนเลย
วันก่อนนี้งามเก็บหนังสือเรียนของตัวเองที่ส่งมาทางเรือหอบข้ามน้ำข้ามทะเลมา แต่พอมาถึงก็ยังคงอยู่ในลัง ไม่ยอมทำอะไรกับมันเสียทีจนแม่อดรนทนไม่ได้ บ่นจนงามต้องลุกขึ้นมาเก็บเข้าชั้นให้เป็นระเบียบเรียบร้อย มีหนังสือเล่มหนึ่งเกี่ยวกับการจัดการ เป็น Case Study เกี่ยวกับเรื่องหนังฮอลลีวู้ดที่ทำเงินได้สูงสุดในประวัติศาสตร์ ให้ทายว่าอันดับหนึ่งคืออะไร
แทนทะแล้นแทนแทน แทนแทนแท้น!!!
1. Avatar (2009)
2. Titanic (1997)
3. Lord of the Rings : Return of the King (2003)
ตรงตามที่คิดหรือเปล่าจ๊ะ
สำหรับงามน้อยผู้แสนเชย ไม่ค่อยได้ดูหนังโรงกับเขาสักเท่าไร ก็เคยดูเพียงแค่ไททานิคเท่านั้นเอง เรื่องอื่นยังไม่ได้ดูเลย พอเห็นเข้าแบบนี้ก็เลยอยากคุยกับโกโตะขึ้นมา
บางทีเนื้อเรื่องของไททานิค ที่เป็นตำนาน หรือเป็นเรื่องเล่า ส่วนมากก็หนีไม่พ้นเรื่องความรักที่เกิดขึ้นในเรือ เพียงแต่ไททานิคเวอร์ชั่น 1997 นี้เพิ่มรักรันทดของชนต่างวรรณะเข้าไปด้วย ก็เลยทำให้เนื้อหาเข้มข้นขึ้นกว่าเดิมอีก สิ่งที่ทำให้ตื่นตาตื่นใจคือ ฉากตอนที่เรือถูกน้ำทะลักเข้ามาแล้วพระเอกนางเอกวิ่งหนีตาย
สิ่งที่ประทับใจงามที่สุดกลับไม่ใช่ความรักอันสุดซึ้งของพระเอกนางเอกหรอก แต่กลับเป็นสิ่งที่ผู้กำกับเก็บรายละเอียดปฏิกิริยาของคนที่รู้ว่าตัวเองกำลังจะตายต่างหาก
ทั้งบาทหลวงกำลังเปิดคัมภีร์กล่าวถึงพระผู้เป็นเจ้า และมีอีกหลายคนที่พยายามเหนี่ยวรั้งมือของท่านเอาไว้ นักดนตรีที่ทำการแสดงต่อไปแม้จะรู้ว่าเป็นวินาทีที่ตัวเองควรจะหนีเอาตัวรอดแล้ว เหล่าสุภาพบุรุษอังกฤษที่เสียสละให้เด็กและสตรีลงเรือช่วยชีวิตก่อน
คงมีคำเล่าขานเกี่ยวกับประสบการณ์ผู้รอดชีวิตจากไททานิคมามาก แล้วคนเขียนบทกับผู้กำกับก็รวบรวมมาไว้ได้ดี ถึงไม่ใช่ฉากหลัก แต่ก็ทำให้งามประทับใจกับเรื่องนี้มากๆ จนต้องกลับไปดูในโรงอีกรอบกันเลยเชียวนะ
และเหนือสิ่งอื่นใด ลีโอนาโดในตอนนั้นหล่อมากใช่ไหมล่ะจ๊ะ
ปล่อยเรื่องไททานิคไปก่อน ที่อยากเขียนถึงเป็นเพราะเห็นหนังสือเล่มนั้นเข้าพอดี แต่ที่งามอยากจะเขียนเล่าจริงๆ ก็คือ ที่บริษัทของงามตอนนี้เขากำลังเริ่มวางแผนจะไปเที่ยวกันแล้วจ้ะ โชคดีมากๆ ที่เลขาอย่างงามไม่ต้องมานั่งหาสถานที่เที่ยว ปล่อยให้เป็นพวกธุรการจัดการกันไป
ก่อนหน้านี้พี่มี่ (พี่แผนกธุรการที่สนิทกัน เคยเล่าให้โกโตะฟังหรือเปล่านะ จำไม่ได้) มาถามความเห็นงามบ้างเหมือนกัน
โจทย์ที่บริษัทให้นี่ยากมากๆ เลยนะ ต้องขับรถจากกรุงเทพฯ ไม่เกินสามชั่วโมง ไม่อยากให้เป็นเกาะเพราะเกรงว่าจะมีคนว่ายน้ำไม่ได้แล้วเรื่องเยอะ ต้องมีโรงแรมที่รองรับคนได้เป็นร้อยคน แค่นี้ก็ตัดตัวเลือกเหลือไม่กี่ที่แล้ว ถ้าไม่พัทยา ก็ระยอง ไม่ระยอง ก็ชะอำ ถ้าไม่ชะอำก็หัวหิน ถ้าไม่หัวหินก็ขึ้นเขาไปที่ปากช่อง โคราชไปเลย ส่วนที่อื่นที่ใกล้ๆ มักเป็นรีสอร์ทเล็กๆ รองรับจำนวนคนไม่ไหวหรอก
สุดท้ายแล้ว พวกเราก็ไปโคราชกันจ้ะ อากาศกำลังเย็นๆ ทุกคนก็เลยถูกใจใหญ่เลย แต่ไม่ว่าแบบไหนงามก็พร้อมเสมอ เป็นครั้งแรกที่จะได้ไปเที่ยวกับที่ทำงานที่นี่ คงสนุกน่าดู
นอกจากเรื่องของการหาสถานที่แล้ว ยังมีการเล่นบัดดี้ด้วย เกมเด็กๆ ที่ทุกคนในออฟฟิศดูจริงจังมากๆ จนงามรู้สึกกระตือรือร้นไปด้วย งามรู้เรื่องนี้ในตอนเช้า พอตอนบ่ายพวกเราก็ต้องไปเข้าคิวที่หน้าห้องฝ่ายบุคคลจับฉลากดูว่าได้ใครเป็นบัดดี้
ให้ทายว่าบัดดี้ของงามคือใครรู้ไหม
พี่มิคจ้ะ ยังจำได้ไหม งามเคยพูดถึงพี่มิคอยู่บ้างไง ที่เราเคยไปเที่ยวด้วยกันแล้วเผอิญมาเจอกันที่บริษัทนี้ไงจ๊ะ
ตอนนี้งามเลยมานั่งหาว่าจะให้อะไรบัดดี้ตัวเองดี เขาไม่ยอมให้เอาของแพงเสียด้วย ดังนั้นจึงต้องแข่งความคิดสร้างสรรค์กันหน่อย งามอุตส่าห์ใช้เวลาวันเสาร์ตอนที่นั่งเก็บหนังสือคิดของที่จะเอามากำนัลก่อนล่วงหน้า
อย่างที่บอกจ้ะว่าช่วงนี้งามยุ่งมากเลย และต้องออกข้างนอกบ่อยเสียด้วยสิ เดี๋ยวโดนจับได้กันพอดี ไม่ยอมหรอก
เพราะงั้นสิ่งที่จะให้บัดดี้ในช่วงเวลาสองอาทิตย์ งามก็จัดการคิดออกมาได้อย่างนี้
วันจันทร์ --- ยาคูลท์ 1 ขวด (เพื่อสุขภาพอนามัยของลำไส้)
วันอังคาร --- ไข่ต้ม 2 ฟองในแพ็คสวยหรูเพราะไม่มีปัญญาต้มเอง ต้องซื้อเอา (เหมาะกับพี่มิคผู้เล่นกล้าม อาจจะต้องการโปรตีนจากไข่)
วันพุธ --- น้ำฟักทองผสมงาดำ (ส่วนผสมที่สงสัยมานานแต่ไม่กล้ากิน ให้บัดดี้ลองนี่แหละ)
วันพฤหัส --- สับปะรด (เพื่อการย่อยที่มีประสิทธิภาพ ที่จริงงามว่าพี่เขาคงไม่ได้ท้องผูกหรอก แต่งามชอบของที่ช่วยระบบย่อยน่ะ)
วันศุกร์ --- วันสุดท้ายของสัปดาห์ต้องไฮโซ คงเป็นหมูทอดเจียงฮายพร้อมข้าวเหนียวที่ทำจากข้าวซ้อมมือ (ไม่ใช่ได้มาง่ายๆ นะ เข้าคิวยาวเหยียดทีเดียวแหละ งามจะตื่นเช้าแล้วไปเข้าคิวรอซื้อ)
ส่วนสัปดาห์ถัดไปเดี๋ยวค่อยคิด แล้วยังไม่รวมของใหญ่ชิ้นที่จะต้องหอบหิ้วไปให้บัดดี้ที่โรงแรมตอนเปิดตัวอีก โกโตะมีความเห็นอะไรนำเสนอได้นะจ๊ะ งามจะได้ไม่ต้องคิดหัวแตกอยู่คนเดียว
ตอนนี้งามได้พันธมิตรที่จะช่วยกันส่งต่อแล้วด้วย รับรองไม่มีทางรู้แน่ว่างามเป็นบัดดี้เขา
แล้วจะมารายงานความคืบหน้าของการเล่นบัดดี้นี้อีกทีจ้ะ
งามพร้อมพักตร์ผู้ความคิดสร้างสรรค์กำลังกระฉูด
ห้วงเวลาแห่งเทพนิยาย : Beauty and the Boss โฉมงามกับเจ้านายอสูร บทที่ 5 (จบ)
ขอบคุณคุณปลาดาวค้างฟ้า และคุณ GTW ที่เข้ามาอ่านนะคะ
คุณ GTW -- คุ้นๆ ว่าเรื่องนี้เริ่มต้นให้โจทย์ตัวเองด้วยการอยากเขียนจดหมาย แล้วสิ่งที่ได้ถัดมาที่ดันเหมาะเจาะพอดีนั่นคือ ชื่อเรื่อง ค่ะ คล้องกับต้นฉบับทั้งภาษาไทยและภาษาอังกฤษอย่างน่าพิศวง ดีใจที่ชอบนะคะ (แม้ว่าเป็นหนึ่งในผลงานที่หนิงไม่ค่อยพอใจสักเท่าไร ฝีมือยังไม่เข้าขั้นที่จะคุมทุกอย่างให้เป็นไปอย่างใจต้องการ แต่คิดว่าเขียนมาได้ตลอดรอดฝั่งได้นับว่าสร้างกุศลมาดีมาก ถือเป็นเรื่องทดลองที่ท้าทายตัวเองได้เหี้ยมมาก ใช้คำว่ารากเลือดก็น่าจะได้ ตอนอ่านเรื่อง "คุณพ่อขายาว" ก็รู้สึกสนุกดี แต่พอมาเขียนเองแล้ว แทบจะกราบคนเขียน 'จีน เวบสเตอร์' เลยค่ะ จดหมายฟากเดียวแต่ต้องเล่าเรื่องทุกอย่างให้ยังดูเป็นจดหมายแบบธรรมชาติที่ไม่ใช่นวนิยายนี่ ไม่ง่ายเลยจริงๆ จบเรื่องนี้แล้วสาบานกับตัวเองว่าจะไม่เขียนแบบเล่าเรื่องฝ่ายเดียวแบบนี้อีกแล้ว อำมหิตมากจริงๆ)
เรื่อง "เพชรพระอุมา" ไม่เคยดูมาก่อนเลยค่ะ เท่าที่ลองค้นดู ดูเหมือนว่าฟิล์มของเรื่องนี้อาจจะถูกทำลายไปแล้วก็ได้ เลยได้แต่ดูภาพนิ่งไปก่อน แต่เรื่องนี้มันยาวเฟื้อยเลยนะคะ คงยากที่จะใส่ในหนังไม่กี่ชั่วโมง น่าจะตัดตอนมาแค่ส่วนเดียว แต่รีวิวทั้งหลายที่ถูกหยิบยกจากคนที่เคยดูมา ออกแนวด้านลบมากกว่าด้านบวก ว่าก็ว่า หนังสือดัง คนย่อมคาดหวังกว่าธรรมดา มันก็สร้างยากอยู่น่ะนะ
ไว้ค่อยคุยมากขึ้นข้างล่าง หลังอ่านจบแล้วกันนะคะ จะได้ไม่สปอยล์
ตอนเก่าๆ ค่ะ
ลิ้งค์ตอนก่อนหน้านี้ค่ะ
บทที่ 1 http://ppantip.com/topic/36820863
บทที่ 2 http://ppantip.com/topic/36824048
บทที่ 3 http://ppantip.com/topic/36827735
บทที่ 4 http://ppantip.com/topic/36830940
========================================
26 มกราคม
งามได้รับจดหมาย EMS ของโกโตะแล้วล่ะ แปลกใจมากเพราะไม่น่าจะมีเรื่องอะไรด่วนนี่นา แต่คิดว่าโกโตะคงอยากให้งามเห็นสมุดภาพนี่เร็วๆ ใช่ไหมจ๊ะ
แวบแรกที่เห็นนี่แทบกรี๊ดเลยนะ ไม่คิดว่าโกโตะจะสามารถหาสมุดรวมภาพสีของเรื่อง “ฉันจะเต้นรำในชุดขาว” มาได้ เพราะมันนานมาก เป็นของหายากทีเดียว ไปหามาได้อย่างไรนี่ รู้ไหมว่าตอนนี้งามคิดหนักเลยนะว่าจะหาอะไรตอบแทนได้เท่าเทียมกับสมุดภาพนี้ดี
โกโตะมีอะไรอยากได้เป็นพิเศษ หรือบอกใบ้ให้เพื่อนตาดำๆ คนนี้หาของกำนัลมาถูกใจหน่อยสิ ห้ามตอบว่าไม่มี ไม่อยากรับนะ ไม่อย่างนั้นงามจะงอน ไม่ตอบจดหมายโกโตะเป็นเวลาหนึ่งเดือนเลย
วันก่อนนี้งามเก็บหนังสือเรียนของตัวเองที่ส่งมาทางเรือหอบข้ามน้ำข้ามทะเลมา แต่พอมาถึงก็ยังคงอยู่ในลัง ไม่ยอมทำอะไรกับมันเสียทีจนแม่อดรนทนไม่ได้ บ่นจนงามต้องลุกขึ้นมาเก็บเข้าชั้นให้เป็นระเบียบเรียบร้อย มีหนังสือเล่มหนึ่งเกี่ยวกับการจัดการ เป็น Case Study เกี่ยวกับเรื่องหนังฮอลลีวู้ดที่ทำเงินได้สูงสุดในประวัติศาสตร์ ให้ทายว่าอันดับหนึ่งคืออะไร
แทนทะแล้นแทนแทน แทนแทนแท้น!!!
1. Avatar (2009)
2. Titanic (1997)
3. Lord of the Rings : Return of the King (2003)
ตรงตามที่คิดหรือเปล่าจ๊ะ
สำหรับงามน้อยผู้แสนเชย ไม่ค่อยได้ดูหนังโรงกับเขาสักเท่าไร ก็เคยดูเพียงแค่ไททานิคเท่านั้นเอง เรื่องอื่นยังไม่ได้ดูเลย พอเห็นเข้าแบบนี้ก็เลยอยากคุยกับโกโตะขึ้นมา
บางทีเนื้อเรื่องของไททานิค ที่เป็นตำนาน หรือเป็นเรื่องเล่า ส่วนมากก็หนีไม่พ้นเรื่องความรักที่เกิดขึ้นในเรือ เพียงแต่ไททานิคเวอร์ชั่น 1997 นี้เพิ่มรักรันทดของชนต่างวรรณะเข้าไปด้วย ก็เลยทำให้เนื้อหาเข้มข้นขึ้นกว่าเดิมอีก สิ่งที่ทำให้ตื่นตาตื่นใจคือ ฉากตอนที่เรือถูกน้ำทะลักเข้ามาแล้วพระเอกนางเอกวิ่งหนีตาย
สิ่งที่ประทับใจงามที่สุดกลับไม่ใช่ความรักอันสุดซึ้งของพระเอกนางเอกหรอก แต่กลับเป็นสิ่งที่ผู้กำกับเก็บรายละเอียดปฏิกิริยาของคนที่รู้ว่าตัวเองกำลังจะตายต่างหาก
ทั้งบาทหลวงกำลังเปิดคัมภีร์กล่าวถึงพระผู้เป็นเจ้า และมีอีกหลายคนที่พยายามเหนี่ยวรั้งมือของท่านเอาไว้ นักดนตรีที่ทำการแสดงต่อไปแม้จะรู้ว่าเป็นวินาทีที่ตัวเองควรจะหนีเอาตัวรอดแล้ว เหล่าสุภาพบุรุษอังกฤษที่เสียสละให้เด็กและสตรีลงเรือช่วยชีวิตก่อน
คงมีคำเล่าขานเกี่ยวกับประสบการณ์ผู้รอดชีวิตจากไททานิคมามาก แล้วคนเขียนบทกับผู้กำกับก็รวบรวมมาไว้ได้ดี ถึงไม่ใช่ฉากหลัก แต่ก็ทำให้งามประทับใจกับเรื่องนี้มากๆ จนต้องกลับไปดูในโรงอีกรอบกันเลยเชียวนะ
และเหนือสิ่งอื่นใด ลีโอนาโดในตอนนั้นหล่อมากใช่ไหมล่ะจ๊ะ
ปล่อยเรื่องไททานิคไปก่อน ที่อยากเขียนถึงเป็นเพราะเห็นหนังสือเล่มนั้นเข้าพอดี แต่ที่งามอยากจะเขียนเล่าจริงๆ ก็คือ ที่บริษัทของงามตอนนี้เขากำลังเริ่มวางแผนจะไปเที่ยวกันแล้วจ้ะ โชคดีมากๆ ที่เลขาอย่างงามไม่ต้องมานั่งหาสถานที่เที่ยว ปล่อยให้เป็นพวกธุรการจัดการกันไป
ก่อนหน้านี้พี่มี่ (พี่แผนกธุรการที่สนิทกัน เคยเล่าให้โกโตะฟังหรือเปล่านะ จำไม่ได้) มาถามความเห็นงามบ้างเหมือนกัน
โจทย์ที่บริษัทให้นี่ยากมากๆ เลยนะ ต้องขับรถจากกรุงเทพฯ ไม่เกินสามชั่วโมง ไม่อยากให้เป็นเกาะเพราะเกรงว่าจะมีคนว่ายน้ำไม่ได้แล้วเรื่องเยอะ ต้องมีโรงแรมที่รองรับคนได้เป็นร้อยคน แค่นี้ก็ตัดตัวเลือกเหลือไม่กี่ที่แล้ว ถ้าไม่พัทยา ก็ระยอง ไม่ระยอง ก็ชะอำ ถ้าไม่ชะอำก็หัวหิน ถ้าไม่หัวหินก็ขึ้นเขาไปที่ปากช่อง โคราชไปเลย ส่วนที่อื่นที่ใกล้ๆ มักเป็นรีสอร์ทเล็กๆ รองรับจำนวนคนไม่ไหวหรอก
สุดท้ายแล้ว พวกเราก็ไปโคราชกันจ้ะ อากาศกำลังเย็นๆ ทุกคนก็เลยถูกใจใหญ่เลย แต่ไม่ว่าแบบไหนงามก็พร้อมเสมอ เป็นครั้งแรกที่จะได้ไปเที่ยวกับที่ทำงานที่นี่ คงสนุกน่าดู
นอกจากเรื่องของการหาสถานที่แล้ว ยังมีการเล่นบัดดี้ด้วย เกมเด็กๆ ที่ทุกคนในออฟฟิศดูจริงจังมากๆ จนงามรู้สึกกระตือรือร้นไปด้วย งามรู้เรื่องนี้ในตอนเช้า พอตอนบ่ายพวกเราก็ต้องไปเข้าคิวที่หน้าห้องฝ่ายบุคคลจับฉลากดูว่าได้ใครเป็นบัดดี้
ให้ทายว่าบัดดี้ของงามคือใครรู้ไหม
พี่มิคจ้ะ ยังจำได้ไหม งามเคยพูดถึงพี่มิคอยู่บ้างไง ที่เราเคยไปเที่ยวด้วยกันแล้วเผอิญมาเจอกันที่บริษัทนี้ไงจ๊ะ
ตอนนี้งามเลยมานั่งหาว่าจะให้อะไรบัดดี้ตัวเองดี เขาไม่ยอมให้เอาของแพงเสียด้วย ดังนั้นจึงต้องแข่งความคิดสร้างสรรค์กันหน่อย งามอุตส่าห์ใช้เวลาวันเสาร์ตอนที่นั่งเก็บหนังสือคิดของที่จะเอามากำนัลก่อนล่วงหน้า
อย่างที่บอกจ้ะว่าช่วงนี้งามยุ่งมากเลย และต้องออกข้างนอกบ่อยเสียด้วยสิ เดี๋ยวโดนจับได้กันพอดี ไม่ยอมหรอก
เพราะงั้นสิ่งที่จะให้บัดดี้ในช่วงเวลาสองอาทิตย์ งามก็จัดการคิดออกมาได้อย่างนี้
วันจันทร์ --- ยาคูลท์ 1 ขวด (เพื่อสุขภาพอนามัยของลำไส้)
วันอังคาร --- ไข่ต้ม 2 ฟองในแพ็คสวยหรูเพราะไม่มีปัญญาต้มเอง ต้องซื้อเอา (เหมาะกับพี่มิคผู้เล่นกล้าม อาจจะต้องการโปรตีนจากไข่)
วันพุธ --- น้ำฟักทองผสมงาดำ (ส่วนผสมที่สงสัยมานานแต่ไม่กล้ากิน ให้บัดดี้ลองนี่แหละ)
วันพฤหัส --- สับปะรด (เพื่อการย่อยที่มีประสิทธิภาพ ที่จริงงามว่าพี่เขาคงไม่ได้ท้องผูกหรอก แต่งามชอบของที่ช่วยระบบย่อยน่ะ)
วันศุกร์ --- วันสุดท้ายของสัปดาห์ต้องไฮโซ คงเป็นหมูทอดเจียงฮายพร้อมข้าวเหนียวที่ทำจากข้าวซ้อมมือ (ไม่ใช่ได้มาง่ายๆ นะ เข้าคิวยาวเหยียดทีเดียวแหละ งามจะตื่นเช้าแล้วไปเข้าคิวรอซื้อ)
ส่วนสัปดาห์ถัดไปเดี๋ยวค่อยคิด แล้วยังไม่รวมของใหญ่ชิ้นที่จะต้องหอบหิ้วไปให้บัดดี้ที่โรงแรมตอนเปิดตัวอีก โกโตะมีความเห็นอะไรนำเสนอได้นะจ๊ะ งามจะได้ไม่ต้องคิดหัวแตกอยู่คนเดียว
ตอนนี้งามได้พันธมิตรที่จะช่วยกันส่งต่อแล้วด้วย รับรองไม่มีทางรู้แน่ว่างามเป็นบัดดี้เขา
แล้วจะมารายงานความคืบหน้าของการเล่นบัดดี้นี้อีกทีจ้ะ
งามพร้อมพักตร์ผู้ความคิดสร้างสรรค์กำลังกระฉูด