เรามาเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนที่อเมริกาค่ะ มาถึงวันแรกเราก็ร้องไห้เลย ยิ่งพ่อแม่โทรมาถามเป็นไงบ้างเราต้องห้ามเสียงไม่ให้สั่นเลยค่ะ เพราะตอนคุยคือน้ำตาไหลพรากๆ แต่ก็ร้องหนักๆแค่วันแรกค่ะ วันหลังๆก็โอเคขึ้นมากๆ เพราะมีกิจกรรมทำบ่อยๆ ก็ติดต่อทางไลน์ส่งรูปส่งอะไรบ้างเป็นช่วงๆ ไม่ได้คุยด้วยตลอดเวลา จนเราเปิดเทอมมาได้หนึ่งสัปดาห์ เราก็ยุ่งๆเรื่องเรียนเรื่องการบ้าน ก็ไม่ค่อยมีเวลาคุยโทรกับแม่เท่าไหร่ สำหรับพ่อพ่อโอเคเพราะเข้าใจว่าเราไม่ว่าง แต่วันนี้แม่เราว่าเราว่าหายไปนาน ไม่เข้าใจว่าที่บ้านเป็นห่วงขนาดไหน ชอบหายไป ชอบไม่ตอบ คือเราก็บอกแล้วว่าเราเปิดเทอมแล้วนะคะ แม่ก็บอกว่าโทรมาตอนไหนก็ได้นี่ คือเราไม่รู้จะทำยังไงให้เค้าเข้าใจว่าเราไม่ค่อยอยากติดต่อกับที่บ้านตลอดๆเพราะเรายังมาได้ไม่ถึงเดือน คือการคุยกันมันทำให้เราอยากกลับบ้าน เราคิดถึงบ้านอะค่ะ แต่ถ้าเราไม่ว่าง เราเรียน เรายุ่งๆเล่นกับเพื่อน เราก็เอนจอยกับชีวิตที่นี่ แต่มันก็ทำให้แม่เราไม่โอเค เราไม่รู้ว่าเราผิดมั้ย เราอกตัญญูรึเปล่าคะ จะอธิบายแม่ว่ายังไงดี ขอคำปรึกษาหน่อยค่ะ