สวัสดีครับ. ผมมีบทความเรื่องหนึ่งของชีวิตผมครับ
-มาเริ่มกันเรยครับ  .มีโรงเรียนโรงเรียหนึ่งในจังหวัดนนท์คับ ผมไปสมัครเรียน ม.4 คับซึ่งเปนวันที่ 27 เมษายน 2560 คับ ซึ่งวันเนี้ยเป็เปนวันที่ดีมากคที่ทำให้ผมได้พอเจอกับเทอคนนี้ เทอหน้ารักมากคับ มาสมัครเรียนเหมือนกับผม ผมก้นั่งอยู่กลับแม่คบ เทอมากับพ่อ แม่ แร้วก้อเพื่อนอีก คนคับ ผมนั่งมองเทออยู่พักใหญ่ พอเทอมองมาผมก้อหลบสายตาเทอ แระมีครั่งหนึ่งเทอหันมาแร้วสบสายตากลับผมครั่งเเรกเทอมองหน้าผมแร้วเทอก้อยิ้มผมก้อยิ้ม แร้วเทอก้อหันหน้าหนี5555ตอนนั้นเทอหน้าแดงมากมากเรยคับทำเอาผมยิ้มไม่หยุดเรยทีเดียว จากนั้นพอทำอะไรเสร้จ ปึ้บปึ้บก้อแยกกันกลับบ้าน พวันต่อมาผมได้เจอเทอในวันรับน้องใหม่ ในค่ายฉันพี่น้อง ตอนนั้นทางรุ่นพี่ เขาก้อได้แบ่งลุ่มให้ แร้วเป็นความโชคดีของผมรึอะไรไม่รุ้เทอคนนั้นได้มาอยุ่กลุ่มเดียวกับผมด้วย ผมก้อมองเทอ พอเอหันมาผมก้อหันหนี ทำแบบนี้อยุ่หลายครั้ง จกระทั่งพี่เขาให้ถามชือคนในกลุ่ม ผมก้อ อายเนอะเรยไม่ค่อยพุดอะไร แต่ก้อ เออ ออ เออ ออ อะไรประมานนี้ วันนั้นผมโคตรดีใจถึงขั้นเก้บมาฝรรเรยทีเดียว วันต่อมาก้อเหมอนเดิมรับน้องวันสุดท้าย ประมาน 9 โมงกว่าๆ ผมก้อรวบรวมความกล้า ผมก้อเดินเข้าไปหาเทอผมก้อบอก ไง....สนุกมั้ย อะไรประมานนี้ เทอตอนกลับมาด้วยเสียงที่เปนมิตร ผมก้อเอ้อ นิสัยดีหนี้หว่า ผมก้อเขิลๆอายๆ เนอะเรยไม่ได้ทักอะไรมาก 2วันต่อมาซึ่งเปิดเรียนวันเเรกผมก้อได้เข้าไปขอ เบอร์ เทอเทอบอกเอาอย่างอื่นได้มั้ย ผมก้อบอกว่าได้แร้วเทอบอกจะเอาอะไร ผมก้อบอก Facebookก้อได้เทอก้อให้วันนั้นเทอทำให้ผมยิ้มทั้งวันเหมือนคนดูดกัญชามา เรียนเรย555พอกลับมาบ้าน ผมก้อรับ @เฟส เทอแร้วรุ้มั้ยใครทักก่อน เทอทักผมมาก่อน ผมนี้ดีใจแทบร้องไห้ คือแบบว่าทั้งชีวิตที่เกิดมาเนี้ยยังไม่เคยเจอใครแบบนี้เรย คือแบบประทับใจอ่ะ หน้ารักแร้วแถม ยังนิใสดีอีก พอเทอทักมาผมก้อคุย ปึ้ปๆๆ ปึ้ป   เช้าวันต่อมา ผมมีเพื่อนคนเดียวที่รุ้จักกันที่ รร. ผมได้ทะเราะกันเรื่องไม่เปนเรื่อง จนแทบจะต่อยกันวันนั้นเครียดมาก แต่เทอมาทำให้ความเครียดนั้นหายไป ซึ่งเพื่อนคนนั้นอ่ะ เลิกคบ ก้ะผมไปเรย พอเทอรุ้เทอก้อทักไปคุยกับเพื่อนผม เพื่อมผมก้อคุยคุยไปคุยมาเทอก้อทำให้เราสองคนจากทะเราะกันก้อเริ่มดีกันเริ่มมองหน้ากันติด จากนั้นก้อมาคบกันเหมือนเดิม เทอเทอคนนี้ทำให้ผมรุ้ว่า เทอคือคนที่ใช่สำหรับผมพเวลาผ่านไป เดือนนึ่ง เทอก้อเริ่ม มีคนมาจีบเยอะ ขึ้นเยอะขึ้นจนเทอไม่ค่อยตอบแชทผมแร้วเทอก้อได้แฟนเป้นที่เรียบร้อย แต่ผมก้อยังแคร์เทออยุ่แต่ ผมก้อเข้าใจเทอ แต่ผมเพ้อส้ะเพ้อแบบว่าเยอะอ่ะผมคิดในใจน้ว่าผมจะหยุด จะถอย ผ่านไป 2เดือนจนเข้าเดือน กรกฎาคม ผมก้อเริ่มรุ้ว่าเทอเสียใจ เพราะแฟนเทอทำเทอเจ้บมากซึ่งผมก้อไม่รุ้หร้อกว่าเทอโดนอะไรมาบ้าง ไม่รุ้ว่าสภาพจิตใจเทอเปนยังไงบ้าง ซึ่งนี้เปนครั่งแรกน้ะที่ผมเหน ผู้หญิงที่ผมแอบชอบ แอบรักมา ราว3เดือน ต้องมานั่งเสียน้ำตา ผมโมโหมากจนเก็บอารมไม่อยุ่ ผมต่อยกำแพงไปหลายทีจนมือบวม  แร้วก้อร้องไห้ ซึ่งตอนนั้นผมรั้สึกเสียใจมากที่เหนไอนักบอล ที่มันทิ่งคนที่ผมแอบรัก ผมไม่รุ้จะทำไงก้อได้แค่ปรอบเทอเท่านั้น เทอคนนี้ทำให้ผมรุ้สึกมากกว่าเดิมหลายเท่า ยิ่งใกล้ยิ่งรุ้สึก ผมไม่รุ้จะทำไง กลัวเทอไม่ชอบผมผมก้อเรยยังไม่ได้บอกเทอว่าผมชอบ ไม่กล้า กลัวคับบอกตรงๆกลัวคำตอบ ผมก้อเก้บเงีบยไว้คนเดียว พอเวลาผ่านไปสั้ก1อาทิตได้มั้งสภาพจิตใจเทอก้อดีขึ้นผมก้อโล่งใจ ผมก้อคอยชวยนุ้นช่วยนี้ เท่าที่จะทำได้ จนเข้าเดือนสิงหา เราก้อเริ่มฝึกสิ่งฝึกออกกำลังกายเพราะเทอถามผมว่าเรียน   รด  ป้ะผมก้อบอกว่าไม่ได้เรียนเทอก้อบอก หรอ โอเครๆ แค่เนี้ย ผมนี้รีบตรงไปหาครูคนที่รับหน้าที่ เดินเรื่อง ของ รด. เรยสุดท้ายผมก้อขอใบสมัครได้ แร้วผมสมัครตอนนั้นโดยไม่รังเร อะไรเรย ผมคิดแค่อย่างเดียวคือ ผมจะตามไปดูแลเทอ ในใจคิดแค่นี้ .ซึ่งลืมไปเรยว่า หัวเกรียนผมนี้เซ้งเรย แต่ก้แคุ้มว่ะที่ได้อยุ่ข้าๆเทอ พอวันที่ไป ทดสอบ เราก้อผ่านการทดสอบด้วยกันทั้งสองคน แต่อะไรรุ้มั้ยที่ผมโคตรเครียด คือ กองพัน ที่ผมเรียนอะเขาไม่รับ ผุ้หญิง เห้อ เทอคนนั้นเรยต้องแยกท่เรียนกับผม เห้อ  แต่ก้อโอ ตอนไปเรายังได้นั่งรถไปด้วยกัน พอได้.นุ้นี้นั้น ยุ่ พอเวลาผ่านไปจนถึงปัจจุบัน 5เดือนเข้าไปเต็มๆร่ะที่ผมแอบรักเทอ  ทุกวันนี้ผมก้อยังคุยกับเทอเร่นกับเทอเหมือน4เดือนที่ผ่านมา เหมือนเดิมทุกอย่าง ผมอ่ะน้ะ มี100 ให้100 ไม่เคยเก้บไว้เรยไม่เคยเผื่อใจ ยกให้หมดเรย ผมรุ้สึกกับเทอคนนั้นมากกว่าเพื่อนน้ะ แต่ผมไม่รุ้ว่าเทอจะรุ้สึกไงกับผมบ้าง เห้ออ.
              *ดั่งนั้นผมจึงขอจบไว้เพียงเท่านี้น้ะครัล นี้เป็นเพียงเรื่องราว ข้าวๆ ไม่ได้รวมหมด*
ถ้าเทอได้อ่าน ผมอยากจะบอกเทอว่า ผมรักเทอมากน้ะ อยากได้ความรักจากเทอบ้าง
ยังเหมือนเดิมน้ะ รออได้ แต่ไม่ใช่ตลอดชีวิตน้ะ 2ปี3ปีรอได้ ขอแค่ไม่ทิ่งกันก้อพอ
ถ้าผมกล่าวอะไรผิดไปต้องขออะภัยด้วยนะคับ!!!!!!!!!