เราเลิกกับแฟนค่ะ เหมือนจะทำใจไม่ได้ร้องไห้ทั้งวัน แต่พอมาคิดๆดูแล้วมันก็ดีที่จะได้บทเรียนเร็วๆ คือเรามีแฟนคนแรกค่ะ เรารักมากคบกันมานาน แต่แฟนเราเขาไปอยู่กรุงเทพจากนั้นเรื่องของเราก็เปลี่ยนไปหมดเลย จากที่เคยมีเวลาก็ไม่มี แต่เค้าไม่เคยนอกใจนะคะ แต่เราเองที่เป็นฝ่ายระแวงตลอดเวลา ต้องคอยเช็คนั่นเช็คนี่ตลอด เค้าก็เช็คเราเหมือนกันแหละแต่เราอ่ะจะมากกว่าเพราะเราเป็นคนที่ยึดถือตัวเราเองเอามากๆทุกอย่างต้องถูกต้องมีเหตุผลถึงแม้เราจะงี่เง่ากับเค้า พักหลังเราทะเลาะกันบ่อยมาก แล้วเค้าไปคุยกับพี่คนนึงในเฟสในไอจีซึ่งเค้าบอกว่าพี่เฉยๆไม่ได้คิดไรเพราะพี่นั้นก็มีแฟนอยู่แล้วด้วย แต่มันเริ่มคุยกันมากขึ้นๆจากเรื่องงานก็เรื่องไร้สาระมากมายขึ้นจนเราอดหวงหึงไม่ได้ เราเลยว่าแฟนเราหลายครั้งมากเค้าก็บอกจะไม่ทำแล้วแต่เค้าก็ทำอีกจนเราคิดว่าจัดการกับแฟนเราไม่ได้เลยไปจัดการกับพี่นั้นโดยทักไปบอกดีๆว่าให้เข้าใจความรู้สึกของเราหน่อยนะงี้ว่าไม่จำเป็นต้องทักคุยกับแฟนเราบ่อยก็ได้ถ้าไม่จำเป็นพี่เค้าก็บอกจะไม่ยุ่งแล้วงี้ เรารู้ว่าเราผิดที่วู่วามเพราะเราโกรธมาก เมื่อแฟนเรามาเห็นข้อความที่เราส่งไปแฟนเราโกรธเรามากเลยบอกขอโทษเราแล้วบอกเราว่าพอเถอะบอกให้เราไปเจอคนที่ดี เราจึงไม่ตอบข้อความเค้าค่ะเพราะกลัวว่าจะเลิกจริงๆ พออีกวันเราเลยอ่านแล้วทักไปว่าเราขอโทษทุกอย่าง แต่เค้าบอกเราว่า ห่างกันจะดีกว่า เราอ้อนวอนขอร้องเค้ามากมายแต่เค้าบอกว่าไม่ทักแล้วมันมาถึงจุดที่เค้าทำไรไม่ได้ เหมือนเราบังคับเค้าทุกอย่าง เค้าบอกอยากมีอิสระมีเวลาส่วนตัว เราจึงบอกว่าเราขอโทษเราจะปรับปรุงตัวแต่เค้าไม่เอาเราแล้วค่ะ เค้าไม่ให้โอกาสเราเลยมัวแต่พูดไล่ให้เราไปเจอคนที่ดีกว่าเค้า เรากลับมาคิดว่าทำไมแต่ก่อนเราบอกเลิกเค้าหลายครั้งมาก เค้าขอดีเรายังให้โอกาสเค้าได้แต่ทำไมกลับให้โอกาสเราบ้างไม่ได้ เราเสียใจมากเลยค่ะ ทั้งๆที่แต่ก่อนเรารักกันมากพ่อแม่เราต่างรู้ต่างยอมรับกันและกัน ผูกพันกันมากจนไม่คิดว่าจะต้องเลิกกัน เค้าเคยบอกว่าไม่มีเหตุผลไหนที่จะทำให้เราเลิกกันได้นอกจากมีฝ่ายใดฝ่ายนึงนอกใจกัน แต่ครั้งนี้เค้าเลิกกับเราทั้งๆที่เค้าก็ไม่ได้นอกใจเราเราก็ไม่ได้นอกใจเค้า เรามันผิดมากขนาดนั้นเลยหรอ ทำไมไม่เสียดายเวลาหรือความรู้สึกที่เราเคยมีให้กันบ้าง เค้าบอกอีกว่าถ้าเนื้อคู่กันจริงสักวันมันก็ต้องเจอกัน เราจะตัดออกไปจากชีวิตเราได้ยังไงในเมื่อของสำคัญของเค้าก็อยุ่ที่บ้านเราสักวันเค้าก็ต้องมาเอามัน เราท้อมากแต่เราก็พยายามคิดบวกเสมอว่าเค้าอาจจะหวังดีกับเราให้เราไปพบเจอคนที่ดีๆในที่ใหม่ๆก็ได้