คือผมเปนคนชอบอยู่คนเดียวมากๆ ไม่ชอบสุงสิงกับใครแล้วก้คุยกะคนไม่เก่งเลย อันนี้ไม่รู้ว่าเพราะนิสัยไม่กล้าแสดงออกหรือความรู้รอบตัวน้อยเลยทำให้มีเรื่องคุยกับคนอื่นน้อย ตอนนี้ผมเรียนอยู่ปี 2 ทุกวันนี้เวลาเรียนจะรู้สึกอึดอัดเพราะต้องอยู่กะเพื่อนแล้วผมก้ไม่มีเพื่อนคนไหนเลยที่สามารถคุยได้ยาวๆ (ซึ่งก้น่าจะเป็นเพราะผมคุยไม่เก่ง TT)  ทุกครั้งที่เห็นเพื่อนในคาบเม้ากันผมจะรู้สึกเครียดประมานว่ากลัวจะโดนมองว่าทำไมคนอื่นเค้าคุยเฮฮากันได้ยาวๆแต่ผมเข้าไปฮาด้วยไม่ได้ มันจะดูผิดปกติหน่อยๆครับ อีกเรื่องก้คือเรื่องเรียนคับ ผลการเรียนของผมอยู่ในระดับที่ค่อนข้างโอเคประมานนึง คือกลางๆไม่ดีไม่แย่อ่ะครับ แต่พ่อผมอยากให้ผมได้เกรดสูงๆ (อย่างน้อยก้อยากให้ได้เกียรตินิยม) พ่อเลยกดดันให้อ่านหนังสือเรียนเวลาอยู่บ้านหรือไม่ก็เรียกผมมาติว แล้วผมก้มักโดนพ่อกับแม่ซักถามเรื่องการบ้านกับการเรียนบ่อยๆ จนรู้สึกอึดอัดบางที ตอนนี้เลยกลายเปนว่าผมรู้สึกเบื่อชีวิตทั้งที่บ้านและที่มหาลัย แทบจะเรียกได้ว่า มีความสุขที่สุดก้น่าจะตอนเดินทางจากบ้านมามหาลัยแล้วครับ เพราะเป็นช่วงที่อยุ่บนรถไฟฟ้า เลยไม่ต้องพูดคุยกะใคร ชีวิตมหาลัยผมเหมือนฝันร้ายในตอนเปิดเทอม คือรู้สึกกดดัน ทั้งปัญหาเพื่อนและเรื่องการเรียน มากๆ จนลึกๆแอบนึกอยากลาออกอยากเลิกเรียนแล้วเก็บตัวอยู่ในบ้านไปวันๆ ผมอยากลองขอพ่อแต่พ่อคงไม่ให้ คิดว่าผมควรทำไงต่อไปดีครับ ระหว่างหน้าด้านเรียนให้จบ กับ ลาออกครับ?