กระผมอายุ35ปีครับ,
เรื่องมันมีอยู่ว่าผมสงสัยและอยากจะหาคำตอบที่แท้จริงสักที ชีวิตหลังแต่งงานของกระผมครับตั้งแต่วันแต่งเลยก็ว่าใด้ครอบครัวผมมีฐานะที่ยากจนพอสมควรครับ ผมกับภรรยาเริ่มคบกันมาและสนิทสนมกันมากขึ้นจนวันหนึ่งภรรยาผมเริ่มมีอาการและประจำเดือนไม่มาผิดสังเกตุเลยซื้อที่ตรวจครรถ์ปรากฏว่าตั้งท้อง2เดือนครับ ผมกับภรรยาจึงปรึกษาและหาข้อสรุปได้ว่าเราควรปรึกษาผู้ใหญ่ทั้ง2ฝ่ายเราทั้ง2จึงเข้าพิธีแต่งงานกัน
แม่ยายนะเป็นคนง๊งมากและก่อนวันแต่งนั้นเองเขาได้โทรคุยกับแม่ของผมบอกให้หาเงินให้200000พร้อมทอง10บาททองไม่มีไม่เปนไรเอาทีเขาก่อนก็ได้ สรุปแล้วแม่ผมเปนชาวนาไม่มีปัญญาจะหาเงินตั้ง200000ไปกู้พี่น้องก็ไม่มีใครให้ สุดท้ายก็ลงเอยด้วยการยืมแม่ยายไปก่อนแล้วตกลงกันจะเล่นแชร์คืนให้ทั้งหมด วันงานครอบครัวผมมาประมาณ9คนซึ่งบ้านผมนั้นอยู่ไกลมากระยะทางก็1000กิโลเมตรพ่อ,แม่,ลุง,น้า,พี่,เพื่อน ครับครอบครัวผมมาถึงก่อนวันงาน1คืน ก็จัดแจงอะไรต่อมิอะไรเรื่องเสื้อผ้าหน้าผมกันวุ่นไปหมด พอพิธีขันหมากเสร็จก็มีพิธีรดน้ำต่อตามด้วยเลี้ยงแขกหลังเสร็จพิธีทั้งหมดตอนนี้แหละครับดราม่าสุดๆเมื่อครอบครัวของผมไม่มีแม้แต่เก้าอี้จะนั่งถ่ายรูปบ่าวสาวและแขกเรื่อก็ไม่มีแม่แต่ครอบครัวของผมสักคนเดียว555มีรูปครับแต่ตอนพิธีพระครับแล้วผมก็ได้ยินถ้อยคำดูถูกและเหยียดหยามจงสะดับครับ"มาแต่ตัวจะเอาอะไรมาก"พร้อมทั้งสีหน้าเย่อหยิ่งและจองหองใส่แม่และพ่อกระผมจนแม่ของผมทนไม่ใด้และได้บอกกับผมว่าแม่กลับก่อนนะลูก(มีอะไรก็ค่อยๆพูดค่อยๆจากันลงเรือลำเดียวกันแล้วหนักมาเราก็เบาตอบ)5555
อยู่กินกันมาจนกระทั่งลูกคนแรกคลอดเป็นผู้ชายผมนี่ดีใจมากจนลืมเรื่องต่างๆเลยครับแต่ปัญหามันมีอยู่ว่าไม่มีใครเลี้ยงให้เลยต้องตัดสินใจขอร้องให้แม่ยายช่วยเลี้ยงให้ครับไม่รู้เต็มใจหรือป่าวเพราะว่าผมกับภรรยาได้ทำงานที่เดียวกันครับที่โรงแรมแห่งหนึ่งครับสิ้นเดือนจะให้แม่ยายเปนเงินเดือนไปครับ4000/เดือน,ทั้งๆที่ผมและภรรยาไม่ได้ถือเลยครับบัตรatmทั้ง2คนสิ้นเดือนมาต้องแลมือขอครับทั้งที่มีลูกแล้วเห้อชีวิตหนอเศร้าๆเรื่องมันคาบเกี่ยวกับงานแต่งแหละครับ200000แต่เปียแชร์ให้แล้วอ่ะสิผมก็ไม่อยากพูดมาอะไรตามน้ำไปสงสารลูกถึงไม่อยากจะคิดมากแต่นานๆเข้าใจผมเริ่มรู้สึกหวั่นๆแกว่งไปแกว่งมาเริ่มคบเพื่อนเริ่มเล่นพนันเริ่มเล่นยา เอาทุกอย่างที่เราจะหามาได้นอกจากงานปกติ(ยกเว้นขโมย)เสียหรอผมก็มีงานรับจ็อบพิเศษ การพนันเป็นสิ่งไม่ดีน้องๆหนูๆอย่าเอาอย่างนะครับ ถึงแม้มันจะเป็นวิธีที่ผิดก็ตาม อยู่กันไปเรื่อยๆทะเลาะกันบ่อยมากๆผมคิดที่จะหนีกลับไปอยู่ตัวคนเดียวหลายหนแต่มันเป็นเพราะอะไรไม่รู้จริงๆผมคิดว่าลูกครับ ต่อมาอีก2ปีให้หลังภรรยาผมคลอดลูกคนที่2ครับวันนั้นทะเลาะกันหนักมากผมจึงออกจากงาน(โดนไล่ออกครับขาดงานเกินสามวัน)เพราะผมรู้ว่าต้องทำแบบนี้เพราะผมรู้ว่าผมต้องออกมาเลี้ยงลูกเองมันจะเป็นการดีเสียอีกเพราะลูกคนแรกแม่ยายเลี้ยงบอกได้คำเดียวว่าใช้ได้ดีกว่าจ้างคนนอกเลี้ยง5555เปิดทีวีให้หลานดูตัวเองหลับเอาแทบเล็ตให้ดูเห้อ ผมจึงตัดสินใจขออาสาเลี้ยงลูกคนที่2เองทั้งที่ไม่เคยเลี้ยงเด็กมาก่อนเลยแต่เพื่อนๆของผมบอกว่านายแน่มากแต่ก็ไม่พ้นคำนินทาอะไรต่ออะไรหลายๆอย่างทุกวันนี้แม้กระทั่งเมียผมเองยังไม่เคยใว้ใจเลยหาว่าไม่รักลูกเอ๋ยเห็นแก่ตัวเอยติดยาเอ๋ยทั้งๆที่ผมไม่ได้ยุ่งเกี่ยวมานานแล้วแต่การพนันผมข้องแวะบ้างแค่นั้นทุกวันนี้ผมขอตังกะว่าจะเอาไปลงทุนสักก้อนก็ต้องทะเลาะกันตลอดเลยทั้งๆที่คุยกันแล้ว,
เพื่อนๆมีความเห็นอย่างไรบ้างครับคอมเม้นได้ครับ
ด้วยความเคารพอย่างสูง
จากใจนาย...ปลา
นานมากแล้วครับ
เรื่องมันมีอยู่ว่าผมสงสัยและอยากจะหาคำตอบที่แท้จริงสักที ชีวิตหลังแต่งงานของกระผมครับตั้งแต่วันแต่งเลยก็ว่าใด้ครอบครัวผมมีฐานะที่ยากจนพอสมควรครับ ผมกับภรรยาเริ่มคบกันมาและสนิทสนมกันมากขึ้นจนวันหนึ่งภรรยาผมเริ่มมีอาการและประจำเดือนไม่มาผิดสังเกตุเลยซื้อที่ตรวจครรถ์ปรากฏว่าตั้งท้อง2เดือนครับ ผมกับภรรยาจึงปรึกษาและหาข้อสรุปได้ว่าเราควรปรึกษาผู้ใหญ่ทั้ง2ฝ่ายเราทั้ง2จึงเข้าพิธีแต่งงานกัน
แม่ยายนะเป็นคนง๊งมากและก่อนวันแต่งนั้นเองเขาได้โทรคุยกับแม่ของผมบอกให้หาเงินให้200000พร้อมทอง10บาททองไม่มีไม่เปนไรเอาทีเขาก่อนก็ได้ สรุปแล้วแม่ผมเปนชาวนาไม่มีปัญญาจะหาเงินตั้ง200000ไปกู้พี่น้องก็ไม่มีใครให้ สุดท้ายก็ลงเอยด้วยการยืมแม่ยายไปก่อนแล้วตกลงกันจะเล่นแชร์คืนให้ทั้งหมด วันงานครอบครัวผมมาประมาณ9คนซึ่งบ้านผมนั้นอยู่ไกลมากระยะทางก็1000กิโลเมตรพ่อ,แม่,ลุง,น้า,พี่,เพื่อน ครับครอบครัวผมมาถึงก่อนวันงาน1คืน ก็จัดแจงอะไรต่อมิอะไรเรื่องเสื้อผ้าหน้าผมกันวุ่นไปหมด พอพิธีขันหมากเสร็จก็มีพิธีรดน้ำต่อตามด้วยเลี้ยงแขกหลังเสร็จพิธีทั้งหมดตอนนี้แหละครับดราม่าสุดๆเมื่อครอบครัวของผมไม่มีแม้แต่เก้าอี้จะนั่งถ่ายรูปบ่าวสาวและแขกเรื่อก็ไม่มีแม่แต่ครอบครัวของผมสักคนเดียว555มีรูปครับแต่ตอนพิธีพระครับแล้วผมก็ได้ยินถ้อยคำดูถูกและเหยียดหยามจงสะดับครับ"มาแต่ตัวจะเอาอะไรมาก"พร้อมทั้งสีหน้าเย่อหยิ่งและจองหองใส่แม่และพ่อกระผมจนแม่ของผมทนไม่ใด้และได้บอกกับผมว่าแม่กลับก่อนนะลูก(มีอะไรก็ค่อยๆพูดค่อยๆจากันลงเรือลำเดียวกันแล้วหนักมาเราก็เบาตอบ)5555
อยู่กินกันมาจนกระทั่งลูกคนแรกคลอดเป็นผู้ชายผมนี่ดีใจมากจนลืมเรื่องต่างๆเลยครับแต่ปัญหามันมีอยู่ว่าไม่มีใครเลี้ยงให้เลยต้องตัดสินใจขอร้องให้แม่ยายช่วยเลี้ยงให้ครับไม่รู้เต็มใจหรือป่าวเพราะว่าผมกับภรรยาได้ทำงานที่เดียวกันครับที่โรงแรมแห่งหนึ่งครับสิ้นเดือนจะให้แม่ยายเปนเงินเดือนไปครับ4000/เดือน,ทั้งๆที่ผมและภรรยาไม่ได้ถือเลยครับบัตรatmทั้ง2คนสิ้นเดือนมาต้องแลมือขอครับทั้งที่มีลูกแล้วเห้อชีวิตหนอเศร้าๆเรื่องมันคาบเกี่ยวกับงานแต่งแหละครับ200000แต่เปียแชร์ให้แล้วอ่ะสิผมก็ไม่อยากพูดมาอะไรตามน้ำไปสงสารลูกถึงไม่อยากจะคิดมากแต่นานๆเข้าใจผมเริ่มรู้สึกหวั่นๆแกว่งไปแกว่งมาเริ่มคบเพื่อนเริ่มเล่นพนันเริ่มเล่นยา เอาทุกอย่างที่เราจะหามาได้นอกจากงานปกติ(ยกเว้นขโมย)เสียหรอผมก็มีงานรับจ็อบพิเศษ การพนันเป็นสิ่งไม่ดีน้องๆหนูๆอย่าเอาอย่างนะครับ ถึงแม้มันจะเป็นวิธีที่ผิดก็ตาม อยู่กันไปเรื่อยๆทะเลาะกันบ่อยมากๆผมคิดที่จะหนีกลับไปอยู่ตัวคนเดียวหลายหนแต่มันเป็นเพราะอะไรไม่รู้จริงๆผมคิดว่าลูกครับ ต่อมาอีก2ปีให้หลังภรรยาผมคลอดลูกคนที่2ครับวันนั้นทะเลาะกันหนักมากผมจึงออกจากงาน(โดนไล่ออกครับขาดงานเกินสามวัน)เพราะผมรู้ว่าต้องทำแบบนี้เพราะผมรู้ว่าผมต้องออกมาเลี้ยงลูกเองมันจะเป็นการดีเสียอีกเพราะลูกคนแรกแม่ยายเลี้ยงบอกได้คำเดียวว่าใช้ได้ดีกว่าจ้างคนนอกเลี้ยง5555เปิดทีวีให้หลานดูตัวเองหลับเอาแทบเล็ตให้ดูเห้อ ผมจึงตัดสินใจขออาสาเลี้ยงลูกคนที่2เองทั้งที่ไม่เคยเลี้ยงเด็กมาก่อนเลยแต่เพื่อนๆของผมบอกว่านายแน่มากแต่ก็ไม่พ้นคำนินทาอะไรต่ออะไรหลายๆอย่างทุกวันนี้แม้กระทั่งเมียผมเองยังไม่เคยใว้ใจเลยหาว่าไม่รักลูกเอ๋ยเห็นแก่ตัวเอยติดยาเอ๋ยทั้งๆที่ผมไม่ได้ยุ่งเกี่ยวมานานแล้วแต่การพนันผมข้องแวะบ้างแค่นั้นทุกวันนี้ผมขอตังกะว่าจะเอาไปลงทุนสักก้อนก็ต้องทะเลาะกันตลอดเลยทั้งๆที่คุยกันแล้ว,
เพื่อนๆมีความเห็นอย่างไรบ้างครับคอมเม้นได้ครับ
ด้วยความเคารพอย่างสูง
จากใจนาย...ปลา