เรื่องมีอยู่ว่าเรากับแฟนเรียนด้วยกันค่ะตัวติดกันไปไหนมาด้วยกันตลอดรักกันดีค่ะมีทะเลาะกันบ่อยแต่ทะเลาะแล้วก็คืนดีกันแบบนี้ไปๆมาๆตลอดอยู่มาวันหนึ่ง...แฟนบอกว่า..คงจะไม่ได้เรียนต่อเพราะที่บ้านมีปัญหาและหนี้สินด้วยแต่ก็..ยังไปเรียนได้อยู่อีกหน่อย..แต่ถ้าเกิด...วันหนึ่งเขาไม่ได้มาเรียนแล้ว..แต่ก็ไม่ใช่ว่าเราเรียนคนเดียวหรอกมีเพื่อนๆอยู่แต่ความรู้สึกคือแบบพอรู้ว่าเขาจะไม่ได้มาเจอเราบ่อยๆแล้วจู่ๆน้ำตาก็ไหลแถมไหลหนักไม่หยุดด้วยเราบอกเขาว่า
"ไม่อยากให้หายไปเลย.." เขาเองก็บอกว่า "ไม่อยากหายเช่นกัน.." แต่..เราไม่มีสิทธ์ไปบังคับอะไรเขาเพราะนี้เป็นเรื่องที่เราเข้าไปยุ่งไม่ได้ถ้าเขาจะไม่ได้เรียนต่อจริงๆเราก็ต้องเข้าใจเขาด้วย..แต่ว่าเราเสียใจจริงๆที่จะไม่ได้เจอเขาอีกหรือจะหายไปเลย..ในช่วงเวลาที่ยังอยู่ด้วยกันเรียนด้วยกันอยู่..เราควรทำยังไงดีคะ...ให้ช่วงเวลาที่เหลือน้อยลงไปทุกทีนี้มีเรื่องราวความทรงจำที่ดีที่สุดเราควรทำยังไงดีคะ...อะไรที่...เราสามรถทำให้เขาดีใจที่สุดได้บ้าง...ถามว่าทำไมไม่คิดเองไม่ใช่ว่าคิดไม่ได้แต่..หัวมันโล้งไปหมดคิดอะไรไม่ออกจริงๆ ถึงเวลาจากจริงๆเราต้องเข็มแข็ง...ใช่ไหมเราควรทำยังไงดีคะ?
#ขอความกรุณาด้วยค่ะ