จากละครเรื่องราชนาวีที่รักเมื่อคืนนี้ ถึงกับทำให้ผมต้องรีบหาเวลามานั่งเขียนถึง เพราะเรื่องราวมันสะท้อนถึงชีวิตหลังบ้านของพวกผมชนิดที่เรียกได้ว่า คนเขียนบทนั้นเป็นครอบครัวทหารหรือเปล่า ความรู้สึกของพ่อ แม่ ที่มีลูกเป็นทหาร ความรู้สึกของแม่ที่รู้ว่าลูกสาวตัวเองรักกับทหาร ความรู้สึกของตัวทหารเองถึงคนหลังบ้าน ความรู้สึกของคนทั่วๆไปกับทหาร ที่บอกว่ารังแกประชาชน จากตอนก่อนหน้านี้ และความกดดันของทหารเมื่อเงินไม่คล่องมือ จุนเจือครอบครัวไม่ได้

     นี่คือหลักๆที่ผมเน้นมาว่ามันคือชีวิตหลังบ้านของพวกผมจริงๆนั่นแหละ เช่นผมเป็นต้น ที่เค้าว่าชีวิตจริงยิ่งกว่าละคร ก็คงใช่ ภรรยาของผมเป็นลูกสาวทหารอากาศ ปู่ของเธอเป็นทหารเรือ เธออยู่ในสังคมทหารมาตั้งแต่เกิด ก็เหมือนน่าจะดี ลงตัว หากเธอได้สามีเป็นทหารอีก ไม่น่ามีอุปสรรคอะไรในการใช้ชีวิตคู่ ก็ของมันรู้ๆกันอยู่ แต่เปล่าเลยพ่อตาผมนี่แหละที่ท่านไม่เห็นด้วยที่เราจะแต่งงานกัน ท่านคิดเหมือนแม่นางเอก และลักษณะงานของผมตอนนั้น คงเรียกได้ว่าตายวัน ตายพรุ่งไม่รู้ ท่านพูดให้ผมคิดว่า หากผมเป็นอะไรไปและท่านยังอยู่คงจะช่วยเหลือได้ แต่หากท่านไม่อยู่แล้วใครจะช่วย อะไรก็เกิดขึ้นได้เหมือนกัน ลูก หลาน ท่านจะอยู่กันยังไง ไม่สงสารคนที่อยู่ข้างหลังหรอกหรือ ผมยังจำวันนั้นได้ดีวันที่ผมและพ่อตาพูดกันอย่างตรงไปตรงมา ทหารคุยกันแมนๆไป ก่อนหน้าที่จะพบท่าน ผมก็คุยเรื่องทำนองนี้กับภรรยามาแล้ว คุยกันมาตลอด มันก็เหมือนการวางแผนชีวิตหากเกิดอะไรขึ้น เธอบอกว่าพร้อมรับได้กับทุกสถานการณ์

     จนสุดท้ายผมก็บอกพ่อตาว่า ผมมั่นใจไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับเธอ เธอจะเข้มแข็ง และใช้ชีวิตอยู่ได้ เพราะเธอเป็นลูกสาวของท่าน และเป็นหลานของปู่ หลังพูดจบ ท่านก็มองผมหน้านิ่งๆเดาไม่ออกเลยว่าคิดอะไรอยู่ แล้วท่านก็บอกให้ผมกลับไปก่อน ตอนนั้นผมก็ไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว คือมันพูดไปหมดแล้ว ผมกลับไปอย่างท้อๆ คงไม่มีวาสนาจะใช้ชีวิตอยู่กับเธอ ชีวิตทหารเดนตายหนอ แม่ยายผมซะอีกที่ไม่ได้ขัดขวางอะไรเลย ท่านเห็นใจเรา และเข้าใจดี ยังคุยกับภรรยาตอนนั้นว่า เราคงไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้ว ภรรยาผมซะอีกที่บอกว่าพี่ต้องสู้ซิ นี่ไงชัดเลยเธอเป็นลูก หลาน ทหารแท้จริง

     จนเวลาผ่านไปเป็นสัปดาห์ พ่อตาผมก็บอกว่าให้พาผู้ใหญ่มาคุยกันให้เป็นเรื่องเป็นราว ผมนี่อึ้งเลย ทั้งๆที่ท่านเงียบๆไม่วี่แววในทางที่ดีอะไรทั้งสิ้น แม่ยายกับภรรยาผม ก็ไม่รู้มาก่อน ต่างหมดหวังกันไปหมด ดูละครเมื่อคืนก็นึกถึงตัวเอง และชีวิตของทหารอีกหลายๆคนก็มีปัญหาแบบนี้ เสี่ยงตาย มีแต่เกียรติ ไม่มีเงิน บางคนมองแรงกว่านั้น ไม่มีทั้งเกียรติ ทั้งเงิน
ผมก็มารู้ทีหลังที่พ่อตายกลูกสาวให้ ท่านบอกแม่ยายว่า ตอนผมพูดวันนั้นผมมองท่านแบบไม่กลัวตายเลย วันที่แต่งงานกันท่านก็อวยพร และก็บอกว่าท่านมั่นใจว่าผมจะทำได้อย่างที่พูด อย่าทำให้ท่านผิดหวัง

     เรื่องราวความรักของพระเอก นางเอก ค่อนข้างหนักทีเดียว ในชีวิตจริงหนักกว่านั้นก็มี ไม่มีใครสักคนที่สนับสนุน แถมคัดค้านกันสุดตัว กว่าจะฟันฝ่ากันมาได้ เรามีเกียรติที่จะรับรองตัวเราได้ เกียรติที่หลายๆคนมองว่ามันเป็นแค่นามธรรม แต่เราจะพิสูจน์ให้เห็นว่ามันจับต้องได้ เราภูมิใจที่ได้เป็นทหารรับใช้ชาติ ยอมพลีชีพเพื่อปกป้องผืนแผ่นดินไทย ราช+นาวี ทหารเรือไทย ภายใต้การปกครองโดยมีพระมหากษัตริย์เป็นประมุข นี่คือคำสัตย์
ฉากวงดุริยางค์ทหารเรือที่บรรเลงเพลงพระราชนิพนธ์ มันตื้นตันใจ อย่างที่พระเอกบอกถ้าอยากทำอะไรเพื่อพระองค์ท่าน ขอให้เป็นคนดีก็พอ ผมทำหน้าที่ของผม ท่านๆก็โปรดทำหน้าที่ของท่าน ผมปกป้องท่านได้ถ้าพวกผมยังอยู่ หากไม่มีพวกผมแล้วหวังว่าท่านก็ยังอยู่ได้เหมือนกัน

    เรื่องราวในละครกำลังเข้มข้น ผมก็อยากดูต่อว่าชีวิตแต่ละคนจะเป็นอย่างไรต่อไป เพราะบทละครมันสะท้อนชีวิตพวกผมขนาดนั้น เส้นเรื่องคือแบบนี้ เนื้อหาก็แล้วแต่ใครจะประสบมายังไง ผมกลับมาช่วงเย็นๆเมื่อวานจากทำภารกิจช่วงเสาร์ อาทิตย์ ได้กลับมาดูละครทันพอดี ดูไปกินข้าวไป มันจุกๆกลืนไม่ค่อยลง ดูแล้วก็นั่นแหละชีวิตเราเองหนอ กลืนไม่ลงก็ต้องกินและต้องกลืนให้ลง สำหรับพวกเราแล้วเมื่อมีโอกาสกินต้องกิน เมื่อมีโอกาสได้นอนก็ต้องนอนให้หลับ ตามนั้นละครับ

   ผมมีเวลาพักแค่ครึ่งวันวันนี้ เดี๋ยวต้องไปต่อ กลับมาเมื่อวานได้เจอหน้าลูก เมีย ก็ชื่นใจแล้วอะเนอะ มีแรงไปต่อภารกิจอะไรก็มาเถอะ ลุยลูกเดียวไม่มีข้อแม้ ผมยังไม่ได้เล่าเรื่องกองถ่ายเลย ผมรอฉากนั้นอยู่ที่พระเอกโหนตัวลงมาจากฮอ แล้วจะมาเล่าเบื้องหลัง โปรดติดตามละครต่อไป จะได้ใจใครบ้างไม่รู้ แต่ได้ใจพวกผมไปเต็มๆ เป็นกำลงใจให้นักแสดง ทีมงาน ถ่ายไป ออนแอร์ไป เหนื่อยกันทุกคน โปรดเห็นใจพระเอกตัวแทนของพวกผมด้วย จะหน้าคล้ำแดดไปบ้างก็ยังหล่ออยู่ดี แดดแรงครับ ตอนถ่ายทำพ่อพระเอกเอาหน้าสู้แดดตลอด ส่วนพวกผมหน้าเกรียมดำ แต่ความหล่อไม่มีเลยนี่ซิ จะมีใครเห็นใจบ้างหรือเปล่านะ