ชายหนุ่มละสายตาจากหน้าหนังสือและหันมาตอบริน

“ผมโทรไปลาหัวหน้าตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว ลาพรุ่งนี้เพิ่มอีกวันด้วยคุณ”

“ฉันจ้างพยาบาลมาเฝ้าฉันพรุ่งนี้เองก็ได้นะคุณ คุณกลับไปทำงานของคุณเถอะ” ริน
กล่าวอย่างเกรงใจ

“ไม่เป็นไรหรอกคุณ ไหนๆ ผมก็ลางานไปแล้ว” ภัทรยิ้มใจดี  

“ขอบคุณมากนะที่คุณไม่โทรไปบอกพ่อแม่ของฉัน แล้วก็ยังมาคอยช่วยดูแลฉันแบบนี้อีก”

รินกล่าวขอบคุณอย่างจริงใจ จนภัทรสามารถสัมผัสได้ถึงความรู้สึกในแววตาว่าเธอกำลัง
ซาบซึ้งกับการที่เขามาช่วยดูแลเธออยู่ในตอนนี้ หลังจากมองตากันนิ่งๆ อยู่สักครู่หนึ่ง
จู่ๆ ภัทรก็พูดขึ้นมาว่า

“สิทธิพิเศษสำหรับคู่หมั้นเลยนะยะ หาไม่ได้แล้วในสามโลก ฮ่าๆ” ภัทรพูดตอบแบบแรดๆ
ขำๆ ออกมาแทน เพื่อแก้เขิน



ในชีวิตปกติคนทั่วไปมักจะมองว่าภัทรเป็นชายหนุ่มที่มีมาดนิ่งๆ เป็นคนสุภาพเรียบร้อย
ไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจา แต่ไอ้การที่เขาติดสำนวนพวกนี้มาก็ไม่ใช่จากใครที่ไหนหรอก
ก็จากการพูดคุยกับเพื่อนอั้ม การดูพวกรายการเทยท่องไทย และก็จากสำนวนใน
โลกออนไลน์ ที่เขาชอบเล่นอยู่ทุกวันนั่นแหละ

แต่เอาเข้าจริงๆ แล้ว ในชีวิตจริงเขากลับไม่เคยแม้แต่จะพูดเล่นในแนวนี้กับใครเลยด้วยซ้ำ
แต่ที่พูดนี่ก็เพราะว่าตอนนี้เขาอยู่กับรินแค่สองคน ซึ่งในเวลาแบบนี้ เขาก็ไม่ต้องมานั่ง
ปิดบังความลับอะไร แล้วตัวเขาก็ไม่อยากอยู่ในโหมดซึ้งนานๆ ด้วย

‘ยิ่งเขานั้นเป็นพวกบ่อน้ำตาตื้นอยู่ด้วย เดี๋ยวเกิดซึ้งจนน้ำตาแตกขึ้นมาล่ะก็ อายยายริน
แย่เลย’

ส่วนรินที่ได้ยินแบบนั้น จากอารมณ์ซึ้งๆ อยู่ มันก็เลยเปลี่ยนโหมด กลายเป็นการขำพรืด
ออกมาแทน

“ฮ่าๆ ฮ่าๆ”

‘ไอ้บ้านี่ ก็ชอบแต๋วแตกใส่ฉันอยู่เรื่อยเลย’





               หลังจากที่รินนอนโรงพยาบาลอยู่สองคืนกับอีกสองวัน หมอก็อนุญาตให้ภัทร
พาเธอกลับบ้านได้ และเธอก็เลือกที่จะกลับไปพักที่อพาร์ตเมนต์ของตน เพราะพ่อกับแม่
ของหญิงสาวไปเที่ยวที่จีนกับกรุ๊ปทัวร์เป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ โดยได้เริ่มออกเดินทางตั้งแต่
เมื่อวันอังคารที่ผ่านมา

ดังนั้นเธอจะกลับไปพักที่บ้านพ่อกับแม่ก็ไม่ได้ แถมเธอยังไม่อยากให้พวกท่านรู้ข่าว
เรื่องอุบัติเหตุด้วย เพราะกลัวว่าประเดี๋ยวพวกท่านจะพากันเป็นห่วง จนหมดสนุกใน
การท่องเที่ยวพักผ่อนคราวนี้ เธอรู้ดีว่าถ้าพวกท่านทราบข่าวเรื่องนี้เมื่อไหร่ พวกท่าน
จะต้องหยุดเที่ยวกลางคัน และรีบบินกลับมาเมืองไทยเพื่อดูแลเธอโดยทันทีอย่างแน่นอน

ภัทรซึ่งทราบเรื่องนี้เป็นอย่างดี จึงขับรถพาหญิงสาวมาส่ง และตั้งใจจะอยู่เป็นเพื่อน
ด้วยอีกสักสองวัน

เมื่อเช้าวันพฤหัส เขาก็โทร. ไปที่ทำงานเพื่อขอหัวหน้าลางาน โดยแจ้งไปว่าคู่หมั้น
ประสบอุบัติเหตุเข้าโรงพยาบาล เขาจึงขอลางานมาเฝ้าเธอสองวัน

‘ไหนๆ ก็อยู่มาสองวันแล้ว งั้นก็อยู่ยาวไปเลยก็แล้วกัน’ ภัทรคิดในใจตอนที่เขาได้
เห็นว่ารินนั้นได้รับบาดเจ็บอยู่ไม่น้อยแบบนี้

โดยปกติในท้ายรถของภัทร ก็จะมีชุดเสื้อผ้าสำรองใส่ถุงติดไว้ตลอดเวลาสองชุด
อยู่แล้ว ชายหนุ่มจึงไม่จำเป็นต้องออกไปหาซื้อ หรือขับรถกลับไปเอาชุดที่ห้อง
ของตัวเองที่กรุงเทพฯ และเนื่องจากวันนี้เป็นวันศุกร์ พรุ่งนี้กับมะรืนเป็นวันหยุด
เสาร์อาทิตย์พอดี ภัทรจึงตกลงใจว่าอย่างไรเขาก็จะอยู่ดูแลรินให้ได้ แม้ว่าเธอ
จะปฏิเสธก็ตามที



‘ไหนๆ รินก็แขนหักอยู่ คงจะทำอะไรต่อมิอะไรได้ลำบาก ยิ่งว่าที่พ่อตาแม่ยายกำมะลอ
ของเขาไปเที่ยวเมืองจีนกันอยู่แบบนี้ เธอก็ยิ่งไม่มีคนมาคอยดูแลแน่ๆ แล้วเขาจะใจจืดใจดำ
ทิ้งเธอให้อยู่คนเดียวไปได้ยังไง ถึงเธอจะมีฐานะเป็นแค่คู่หมั้นกำมะลอก็เถอะ’

ภัทรคิดไปด้วย ขณะที่เขาขับรถพารินกลับมาจากที่โรงพยาบาล

ขณะที่ภัทรขึ้นมาส่งรินที่ห้องพักส่วนตัวของเธอ ชายหนุ่มที่มีศักดิ์เป็นคู่หมั้นแต่ในนามก็
อดแอบรู้สึกตื่นเต้นในใจไม่ได้

‘นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่เขาจะได้ขึ้นไปบนห้องพักของเธอ