สวัสดีค่ะ ไม่เคยตั้งกระทู้มาก่อน เเละอาจจะพูดไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่นะคะ ผิดพลาดอะไรขออภัยด้วยนะคะ เริ่มละกัน
เราอยู่มหาลัยค่ะ ปี 3 ละ เเต่รู้สึกเหมือนชีวิตขาดเพื่อนไม่ได้เลย อยากให้เพื่อนใส่ใจความรู้สึกเรามากกว่าที่เค้าทำค่ะ มันเป็นความรู้สึกเหมือนเราไม่ได้มีค่าในสายตาเค้าอ่ะ เหมือนเราให้เค้าเป็นเพื่อน เเต่เหมือนเราเป็นคนอื่นสำหรับอ่ะ อย่างเช่น เวลาเค้าอยากไปไหน เราจะไปเป็นเพื่อนตลอด เค้าอยากไปเที่ยวที่ไหน อยากกินอะไร เราก้อไปกะเค้าตลอด เเต่พอเป็นที่ที่เราอยากไป อยากกิน มันก้อเหมือนว่า เค้าเซย์โนตลอด เวลาเราไปเที่ยว เราชวนเค้า เค้าก้อไม่ไป เเต่โทรมาหาเราอีกทีคืน เมา กลับไม่ได้ มารับหน่อย เป็นอารมณ์ เหมือนเค้าเเค่อยากใช้มากกว่าอ่ะค่ะ เราก้ออยากจะเลิกยุ่งเลิกอะไรนะ เเต่ก้อทำไม่ได้ค่ะ เหมือนเราขาดเค้าไม่ได้หรืออะไรไม่รู้555
ขอวิธีเเก้ทีค่ะ ตอนนี้ไม่รู้จะทำยังไงดี เหมือนคิดมากเรื่องนี้ตลอดเวลาเลย
ทำยังไงถึงจะมีความสุขได้โดยไม่ต้องให้คนอื่นมาเป็นความสุขของเรา
เราอยู่มหาลัยค่ะ ปี 3 ละ เเต่รู้สึกเหมือนชีวิตขาดเพื่อนไม่ได้เลย อยากให้เพื่อนใส่ใจความรู้สึกเรามากกว่าที่เค้าทำค่ะ มันเป็นความรู้สึกเหมือนเราไม่ได้มีค่าในสายตาเค้าอ่ะ เหมือนเราให้เค้าเป็นเพื่อน เเต่เหมือนเราเป็นคนอื่นสำหรับอ่ะ อย่างเช่น เวลาเค้าอยากไปไหน เราจะไปเป็นเพื่อนตลอด เค้าอยากไปเที่ยวที่ไหน อยากกินอะไร เราก้อไปกะเค้าตลอด เเต่พอเป็นที่ที่เราอยากไป อยากกิน มันก้อเหมือนว่า เค้าเซย์โนตลอด เวลาเราไปเที่ยว เราชวนเค้า เค้าก้อไม่ไป เเต่โทรมาหาเราอีกทีคืน เมา กลับไม่ได้ มารับหน่อย เป็นอารมณ์ เหมือนเค้าเเค่อยากใช้มากกว่าอ่ะค่ะ เราก้ออยากจะเลิกยุ่งเลิกอะไรนะ เเต่ก้อทำไม่ได้ค่ะ เหมือนเราขาดเค้าไม่ได้หรืออะไรไม่รู้555
ขอวิธีเเก้ทีค่ะ ตอนนี้ไม่รู้จะทำยังไงดี เหมือนคิดมากเรื่องนี้ตลอดเวลาเลย