เวลาเราไม่สบาย...เราก็บอกเขาเพื่อที่จะให้เขาแสดงความเป็นห่วงเราบ้าง...เวลาเราโทรไป..เขาก็ทำเหมือนไม่ค่อยอยากคุย..บอกว่าทำอย่างนั้นอย่างนี้บ้าง....และทุกๆวันก็เป็นเราที่เป็นฝ่ายโทรไปตลอด...เขาก็รับบ้างไม่รับบ้าง...และบางครั้งเวลาเราท้อเราเหนื่อยเราไม่สบาย..เราก็อยากให้เขาอยู่ข้างๆเรา...แต่นี่อะไรใส่ใจกันสักนิดยังไม่มีเลย...เราก็คิดว่า..นี่หรอคนเป็นแฟนกัน...ทั้งที่เวลาเขาไม่สบายเราก็คอยโทรถามคอยห่วงใย..เวลาเขามีเรื่องอะไรไม่สบายใจ..เราก็อยู่ข้างเขา..แต่ทุกครั้งเขาจะบอกเราเสมอว่าเวลาเขาเครียดเขาอยากอยู่คนเดียวมากกว่า...คุณลองคิดดูสิคะ..คือว่าเราเป็นห่วงอยากอยู่ข้างเขาแต่เขาไม่ต้องการ...เฮ้อออ