สวัสดีค่ะ วันนี้เรามีเรื่องไม่สบายใจนิดหน่อยแบบว่าคาใจกับการให้บริการของโรงพยาบาลรัฐแห่งหนึ่งในตัวอำเภอ
สืบเนื่องมาจากเราไปสอบทำงานในหน่วยงานแห่งหนึ่ง ผลปรากฏว่าเราถูกเรียกให้ไปรายงานตัวจึงจำเป็นต้องไปขอใบรับรองแพทย์ เราต้องการใบรับรองแพทย์ที่น่าเชื่อถือเลยไปที่โรงพยาบาลของรัฐ ดำเนินการตามขั้นตอนต่างๆ ตั้งแต่ยื่นบัตร ตรวจสอบสิทธิ์ อ่อลืมบอกไปเราไปประมาณ 4 โมงเย็นเวลาหลังเราเลิกงาน ผู้ป่วยมีไม่เยอะขั้นตอนต่างๆเลยไม่ต้องรอนาน ก่อนที่เราจะเข้าในห้องตรวจเราก็เอาระเบียบมาอ่านดูอีกรอบว่าต้องตรวจโรคอะไรบ้าง พอเราเข้าไปในห้องตรวจเราก็ยื่นแฟ้มประวัติพร้อมกับแบบฟอร์มใบรับรองแพทย์ที่พี่พยาบาลปริ้นให้ ให้คุณหมอที่จะทำการตรวจคุณหมอมองหน้าเราแค่แปบเดียวแล้วก็ก้มหน้าเซ็นเลย เราเลยถามหมอออกไปว่าในแบบฟอร์มมันไม่มีข้อที่ว่า ไม่เป็นโรคติดต่อร้ายแรง หรือโรคเรื้อรังที่ปรากฏอาการเด่นชัด หรือรุนแรง และเป็นอุปสรรคต่อการปฏิบัติหน้าที่ ต้องเขียนเพิ่มไหมคะ (คือเราต้องการให้มันละเอียดตามระเบียบค่ะ) คุณหมอก็ใส่มาเป็นชุดเลยค่ะว่า โรคติดต่อร้ายแรงคือโรคอะไรล่ะมีโรคติดต่อเป็นพันๆโรค ถ้าอย่างงั้นก็ต้องตรวจ(คือจริงๆมันก็ต้องตรวจอยู่แล้วรึเปล่า) พอเราบอกว่าไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะเค้าระบุมา ทีนี้แกยาวเลยค่ะถ้าโรคติดต่อร้ายแรงของคุณคือ HIV คุณก็ต้องตรวจเลือดรอผล (คือตอนนั้นเรารู้สึกว่าทำไมต้องเน้นมาที่โรคนี้ ทั้งที่ก็รู้ๆกันอยู่ว่าโรคนี้เป็นโรคติดต่อก็จริง แต่ไม่ใช่จะติดกันง่ายๆถ้าไม่มีเพศสัมพันธ์กันหรือทางอื่น แต่ก็ไม่ใช่จะนั่งใกล้กันแล้วติด เรารู้สึกตะหงิดใจอ่ะแล้วเค้าเน้นคำว่าโรค HIV บ่อยมากทั้งที่เค้าบอกเองว่าโรคติดต่อมันมีเป็นพันๆโรค ที่สำคัญความรู้สึกตอนนั้นมันไม่เหมือนการอธิบายค่ะ ความรู้สึกเหมือนคนที่ยกตนข่มท่าน ถึงจะพูดสุภาพแต่เคลือบแฝงด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยพอใจ เราสาบานได้เลยว่าตอนนั้นเราถามเพราะความไม่รู้จริงๆและอยากให้ถูกระเบียบตามที่เค้ากำหนดมา) เราไม่ได้ตอบโต้อะไรเลยค่ะแค่เดินออกมายื่นเอกสารให้พยาบาลแล้วไปจ่ายตังค์ ออกจากโรงพยาบาลแบบอารมณ์ค้างคายังไงไม่รู้ บางทีเราอาจจะคิดมากไปเองก็ได้
ขอใบรับรองแพทย์
สืบเนื่องมาจากเราไปสอบทำงานในหน่วยงานแห่งหนึ่ง ผลปรากฏว่าเราถูกเรียกให้ไปรายงานตัวจึงจำเป็นต้องไปขอใบรับรองแพทย์ เราต้องการใบรับรองแพทย์ที่น่าเชื่อถือเลยไปที่โรงพยาบาลของรัฐ ดำเนินการตามขั้นตอนต่างๆ ตั้งแต่ยื่นบัตร ตรวจสอบสิทธิ์ อ่อลืมบอกไปเราไปประมาณ 4 โมงเย็นเวลาหลังเราเลิกงาน ผู้ป่วยมีไม่เยอะขั้นตอนต่างๆเลยไม่ต้องรอนาน ก่อนที่เราจะเข้าในห้องตรวจเราก็เอาระเบียบมาอ่านดูอีกรอบว่าต้องตรวจโรคอะไรบ้าง พอเราเข้าไปในห้องตรวจเราก็ยื่นแฟ้มประวัติพร้อมกับแบบฟอร์มใบรับรองแพทย์ที่พี่พยาบาลปริ้นให้ ให้คุณหมอที่จะทำการตรวจคุณหมอมองหน้าเราแค่แปบเดียวแล้วก็ก้มหน้าเซ็นเลย เราเลยถามหมอออกไปว่าในแบบฟอร์มมันไม่มีข้อที่ว่า ไม่เป็นโรคติดต่อร้ายแรง หรือโรคเรื้อรังที่ปรากฏอาการเด่นชัด หรือรุนแรง และเป็นอุปสรรคต่อการปฏิบัติหน้าที่ ต้องเขียนเพิ่มไหมคะ (คือเราต้องการให้มันละเอียดตามระเบียบค่ะ) คุณหมอก็ใส่มาเป็นชุดเลยค่ะว่า โรคติดต่อร้ายแรงคือโรคอะไรล่ะมีโรคติดต่อเป็นพันๆโรค ถ้าอย่างงั้นก็ต้องตรวจ(คือจริงๆมันก็ต้องตรวจอยู่แล้วรึเปล่า) พอเราบอกว่าไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะเค้าระบุมา ทีนี้แกยาวเลยค่ะถ้าโรคติดต่อร้ายแรงของคุณคือ HIV คุณก็ต้องตรวจเลือดรอผล (คือตอนนั้นเรารู้สึกว่าทำไมต้องเน้นมาที่โรคนี้ ทั้งที่ก็รู้ๆกันอยู่ว่าโรคนี้เป็นโรคติดต่อก็จริง แต่ไม่ใช่จะติดกันง่ายๆถ้าไม่มีเพศสัมพันธ์กันหรือทางอื่น แต่ก็ไม่ใช่จะนั่งใกล้กันแล้วติด เรารู้สึกตะหงิดใจอ่ะแล้วเค้าเน้นคำว่าโรค HIV บ่อยมากทั้งที่เค้าบอกเองว่าโรคติดต่อมันมีเป็นพันๆโรค ที่สำคัญความรู้สึกตอนนั้นมันไม่เหมือนการอธิบายค่ะ ความรู้สึกเหมือนคนที่ยกตนข่มท่าน ถึงจะพูดสุภาพแต่เคลือบแฝงด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยพอใจ เราสาบานได้เลยว่าตอนนั้นเราถามเพราะความไม่รู้จริงๆและอยากให้ถูกระเบียบตามที่เค้ากำหนดมา) เราไม่ได้ตอบโต้อะไรเลยค่ะแค่เดินออกมายื่นเอกสารให้พยาบาลแล้วไปจ่ายตังค์ ออกจากโรงพยาบาลแบบอารมณ์ค้างคายังไงไม่รู้ บางทีเราอาจจะคิดมากไปเองก็ได้