เรื่องเริ่มต้ั้งแต่เราเข้ามหาลัยคะ ตอนแรกเรามีเพื่อนสนิทคนหนึ่งค่ะ ขอแทนชื่อว่าเอนะคะ เราอยู่หอเดียวกันห้องเดียวกัน ไปไหนก็ไปด้วยกันตลอด ตัวแทบจะติดกันเลยค่ะ ตอนเรียนก็มีงานกลุ่มบ่อยๆคะ ทำให้เรามีเพื่อนเพิ่มขึ้นเป็นกลุ่มใหญ่ แต่จะมีคนหนึ่งที่ค่อนข้างจะชอบพูดกระแทกค่ะ ขอแทนว่าบีนะคะ ตอนนั้นกลุ่มเราก็มีประมาณ10คน แต่ก็มีซิ่วไปบ้าง ย้ายสาขาไปบ้าง บางคนก็ลาออกไป จนเหลือ5คน มีเทอมนึงที่สาขาพวกเราต้องไปเรียนต่างประเทศ ตอนนั้นกลุ่มเราก็ได้อยู่หอห้องเดียวกันทั้ง5คน เรียนพร้อมกัน ทำอาหารกินกัน เที่ยวด้วยกัน จนวันหนึ่งทุกคนเริ่มไม่โอเคกับเอ แต่เราก็ปรับความเข้าใจกันทุกครั้ง จนหลายครั้งหลายเรื่อง ทำให้เอเดินออกไปจากลุ่มเรา และกลุ่มเราก็ไม่คุยกับเออีกเลย ตอนนั้นเราเสียใจมาก แต่บีก็คอยปลอบเราค่ะ และตอนนั้นเองที่เราเริ่มสนิทกับบี และเริ่มเข้าใจนิสัยบีมากขึ้น จนกลับมาเรียนที่ไทยเราก็สนิทกันที่สุดในกลุ่ม แต่เราก็อยู่คนละหอกัน แต่ก็บ่อยครั้งที่บีชอบอารมณ์เสียจากที่อื่นแล้วมาลงกับคนใกล้ตัว รวมถึงเรา ซึ่งเวลาเราพูดด้วยบีก็จะทำเป็นไม่ได้ยินหรือไม่คุยกับเรา ซึ่งแรกๆเราก็พยายามชวนคุย แต่หลังๆเราเริ่มเบื่อค่ะเลยเงียบ และทำตัวปกติ จนวันนึงเราเห็นบีอารมณ์เสียตั้งแต่ก่อนเรียนจนเลิกเรียน ตอนนั้นเราก็พยายามถามบีหลายอย่าง แต่นางไม่ตอบค่ะ จนเลิกเรียนเราเดินถึงรถบีก็ขับออกไปเลยไม่รอเราไม่คุยเลย ตอนนั้นเรายังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่านางโกรธอะไรเรารึป่าว จนนางโพสเฟซบุ๊คประมาณว่าเคยแคร์ความรู้สึกนางบางมั้ย ซึ่งตอนนั้นพอเราเห็นก็รู้เลยว่าคือเราเพราะเราอยู่กับนางตลอด เราโทรหาบีแต่ไม่รับสาย จนเราเห็นบีเราเลยโทรดูอีกครั้ง บีก็ไม่รับสายแต่เราเห็นว่าบีจับโทรศัพท์ ตอนนั้นเราเสียใจที่นางไม่รับสายไม่โทรกลับและไม่ตอบเฟสจนผ่านไปหลายวันนางก็โทรกลับมาบอกว่านางไม่ได้โกรธขนาดนั้น หลังจากนั้นก็มีทะเลาะกันบ้างเล็กๆน้อยๆ จนปีสามเราฝึกงานค่ะ เรากับบีตกลงกันว่าจะไปฝึกที่เดียวกัน แต่บีสัมภาษณ์ไม่ผ่าน เราจึงต้องแยกกัน จนกลับมาเรียนอีกครั้ง เราอญุ่หอเดิมค่ะ และบีย้ายมาอยู่หอเดียวกับเรา แต่คนละห้องเพราะเราอยู่กับน้องสาวเราค่ะ ตอนนั้นบีก็ไม่เอารถมาใช้ที่มอนะคะไปไหนมาไหนกับเราตลอด และนางก็ชอบไปที่ห้องเรา บางทีน้องเรานอนแล้วนางก็ชอบไปอ่านหนังสือ ซึ่งที่จริงที่หอมีห้องสำหรับอ่านหนังสือแต่นางไม่ชอบนั่ง วันนึงแฟนนางมาหารที่มอ แต่รถแฟนนางเสีย เราเลยให้ยืมรถไป เพราะคิดว่ากลางคืนเราไม่ได้ไปไหน ก็คิดว่าเดี่ยวตอนชเ้าคงเอามาคืน แต่ไม่ค่ะนางพาแฟนไปเที่ยว แต่วันนั้นเราไม่มีรถออกไปซื้อข้าว จะเดินก็เกรงใจแดดเมืองไทยค่ะ ได้แต่กินมาม่าที่ห้อง แถมต้องติดรถคนอื่นไปเรียน จนพอบีเอารถมาคืนคือ น้ำมันรถไม่มีค่ะ ไม่เติมให้ด้วย จากที่เต็มถัง นางใช้แบบว่าถึงขีดแดงเลย มีครั้งนึงที่กลุ่มเรานัดกันว่าจะไปเซอไพร้วันเกิดเพื่อนอีกมหาลัยนึง แต่วันนั้นเราเข้าโรงพยาบาล น้องสาวเราเป็นคนพาไปค่ะ บีก็โทรหาเราค่ะ แต่เราไม่ได้ยินเลยไม่ได้รับ พอเราเห็นก็โทรกลับค่ะ บีก็รีบมาโรงพยาบาลค่ะ ก็ถามค่ะว่าเป็นไงบ้าง รอจนเราตรวจเสร็จ และนางก็ถามเราว่าไปเซอไพร้วันเกิดเพื่อนอีกคนมั้ย ซึ่งสภาพเราตอนนั้นคือทรมานมาก แต่บีก็ใช้คำพูดกดดันว่า รอข้างล่างนะเพื่อนรออยู่ จนตอนนี้พวกเรากับบีอยู่หอเดียวกัน เพราะความจำเป็นค่ะ ค่าหอค่อนข้างสูง น้องเราก็ฝึกงาน บีเลยย้ายมาอยู่กับเรา พออยู่ด้วยกันบีเริ่มไม่เกรงใจค่ะ เวลาอารมณ์เสีย บีจะชอบใส่อารมณ์กับทุกอย่าง เดินตึกตังบ้าง ปิดประตูเสียงดังบ้าง  ทำนู้นนี่นั่นแสดงถึงอารมณ์ที่กำลังเดือดออกมา แต่เราก็นิ่งค่ะ เงียบ เรารู้ดี บางทีเวลาเราซื้อของที่จำเป็นต้องใช้โดยหาญกันคนละครึ่ง เราจะจ่ายไปก่อนค่ะ แต่บีก็ให้เราอีกครึ่งนึงนะคะ แต่ของที่ใช้นี่เราใช้แค่35เปอร์เซนของที่บีใช้ค่ะ ยิ่งของกินนี่บีจะไม่ค่อยซื้อนะคะ นางเป็นคนประหยัดค่ะ นางให้เหตุผลว่ากลัวอ้วน แต่ตรงข้ามกับเราอยากกินอะไรก็กินค่ะ เวลาที่เราซื้อมาบีก็จะกินครึ่งนึงละคะ เราไม่ได้งกนะคะแต่เป็นแบบนี้มานานแล้ว แต่บีจะเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับความสวยมาก ยอมทุ่มเงินเพื่อความสวย แต่บีจะมั่นเกินค่ะ ชอบแต่งตัวแต่ไม่ค่อยระวัง ซึ่งเราก็เคยเตือนหลายครั้งแล้ว แต่นางก็จะตอบมาว่าเขาเห็นก็เอาไปไม่ได้ เรานี่สงสารแฟนนางมาก เพราะแฟนนางจะไม่ชอบให้แต่งตัวโป๊ และนางจะไม่แต่งให้แฟนเห็น ตอนนี้เราก็กำลังจะเรียนจบเราก็กำลังวางแผนหางาน นางก็เฉยๆค่ะ คอยถามเราตลอดว่าไปที่ไหน จะทำบริษัทอะไร ยิ่นเรซูเม่ที่ไหนไปบ้าง คือนางจะไปกับเราอีกหรอ? เรานี่งงมาก
จะแปลกมั้ยค่ะที่เราจะเบื่อเพื่อนสนิทตัวเอง เราไม่ได้เกลียดนะคะ แต่เราไม่ต้องการให้ตัวติดกันตลอดเวลา