คือ ตอนนี้ผมอายุ จะ25 แล้วครับ ไม่เคยมีแฟนมาก่อนเลยครับ ไม่รู้ทำไม หน้าตาไม่ได้หล่อ แต่ออกไปทางแย่ แต่พอดูได้ (เอ๊ะ!ยังไง) ประสบการณ์การจีบผญ เรียกว่า ชั่วโมงบินต่ำมากครับ แต่ก็มีเพื่อนเป็๋น ผญ นะ คุยได้ สนุกๆไป ขำๆเฮฮา ปาจิงโกะ เลยมานั่งคิดย้อนดูว่าทำไมเป็นแบบนี้ เลยนึกขึ้นได้ ช่วงสมัยวัยรุ่น 14-15 ผมเคยแอบชอบ ผญ คนนึง เรียกว่า กรี๊ด เลยแหละ ก็ตามจีบ ตามคุยมาเรื่อยๆ ทั้งๆที่เขามีแฟนอยู่แล้ว ก็คุยไปๆหวังว่า เขาเลิกกับแฟนแล้ว จะมาเลือกเรา (เขามีแฟน แต่เหมือนไม่มี เพราะไม่ดูแล ไม่สนใจอะไรเลย) จนเขาเลิกกับแฟนแล้ว ผมก็ยังคุยอยู่ เขาก็บอกผมเสมอว่า ไม่อยากมีใคร ผมเลยมาคิดได้ กูจีบมา 2-3ปี แต่ไม่ได้ห่ๅอะไรเลย ไม่ได้กินข้าวด้วยกัน ดูหนังด้วยกัน ไม่มีเลย ผมเลยยกธงขาวไป เลิกคุยได้สัปดาห์นึง ต่อมา ปรากฏว่า เขามีแฟนใหม่สะงั้น ผมนี่โคตรงง แต่ตอนนั้นก็ เออเอาวะ ยอมๆไปๆ ไม่เอาแล้ว บอกเลย โคตรท้อแท้เลย
จนเวลาผ่านไป หลายปี ผมก็พยายามตามหาเธอคนนั้นอยู่เรื่อยๆนะ เพราะช่วงนั้น MSN ถูกปิดไปละ ถามเฟส เพื่อนก็ไม่รู้ จนมาวันนึงสวรรค์โปรด เห็นเฟสเธอ เลยแอดไปทันที แล้วเธอก็รับแอดทันทีเหมือนกัน ความรู้สึกผมแบบว่า โคตรลัลล้าอะ ภาพเหตุการณ์ในอดีตย้อนกลับมาทุกอย่าง ทุกความทรงจำ ทุกคำพูด ที่เคยจีบ กลับมาหมด หัวใจรู้สึกแบบว่า พองโต มันรู้สึกดีจริงๆ จนได้คุยกัน ผมก็ถามปรากฏว่า เขายังโสดอยู่ครับ เลยเดินหน้าจีบ อีกครั้งนึง
ณ ตอนนี้ ก็จีบได้ประมาณ 3-4 ปีแล้วครับ แต่สิ่งที่ได้ก็คือ ความว่างเปล่า ครับ เพราะว่า เขาทำงานอยู่ไกลด้วยสาเหตุนึง ได้แต่คุยกันทาง เฟส ทางไลน์ โทรคุยบ้างตามโอกาสที่เหมาะสม แต่ก็เหมือนแต่ก่อนครับ ชวนไปกินข้าว ไม่ไป ชวนไปดูหนังไม่ไป เอาง่ายๆก็คือ ความสัมพันธ์ไม่พัฒนาครับ หรือไม่ก็พัฒนาน้อยมากถึงน้อยที่สุด แต่ผมก็ยังสู้นะ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ไม่เข้าใจตัวเอง ส่วนเธอเองก็ คุยได้ทุกเรื่องเหมือนกัน เปิดอกคุยกันมากขึ้น แต่ไม่มากเท่าที่ึควรจะเป็น
ผมเลยมานั่งสงสัยตัวเองว่า ทำไมวะ ทำไมต้องเป็นคนนี้ ไม่เคยบ้าขนาดนี้มาก่อน ผญ คนนี้เป็น ผญ คนแรกนะที่ผมโทรหา ผมจำความรู้สึกนั้นได้ จำได้เลยว่า เดินรอบบ้านเลย ตื่นเต้นจัด ไม่รู้จะเดินทำหอกอะไร พูดก็พูดติดอ่าง เวลาเจอหน้าก็หลบสายตา หลบหน้าไม่กล้าคุย ไม่เข้าใจเหมือนกัน
ถ้าถามว่า ผมรุ้สึกยังไงกับเธอ บอกตรงเลยๆว่า รู้สึกดีมาเสมอ ไม่เคยลืมเลย มีความรู้สึกดีล้วนๆ ไม่มีความใคร่มาเจือปนเลย
ผมเองก็เป็น ผช คนนึงที่เห็น ผญ สวยๆ หน้าตาดีๆ ก็มักจะเกิดอารมณ์ ซึ่งผมเองก็มองว่าเป็นเรื่องปกติ แต่กับ ผญ คนนี้ ผมเจอเธอแล้วแบบว่า ไม่มีเรื่องเพศมาปนเลยจริงๆ พูดง่ายๆก็คือ กับคนอื่นมีหื่นบ้าง แต่กับคนนี้ หื่นไม่ออก อะ อยากอยู่ใกล้เธออยากคุยกับเธอ มากกว่า ไม่เข้าใจเหมือนกัน
ผมเลยสงสัยว่า แบบนี้เขาเรียกว่ารักรึป่าว
แบบนี้เขาเรียกว่า รักไหม???
จนเวลาผ่านไป หลายปี ผมก็พยายามตามหาเธอคนนั้นอยู่เรื่อยๆนะ เพราะช่วงนั้น MSN ถูกปิดไปละ ถามเฟส เพื่อนก็ไม่รู้ จนมาวันนึงสวรรค์โปรด เห็นเฟสเธอ เลยแอดไปทันที แล้วเธอก็รับแอดทันทีเหมือนกัน ความรู้สึกผมแบบว่า โคตรลัลล้าอะ ภาพเหตุการณ์ในอดีตย้อนกลับมาทุกอย่าง ทุกความทรงจำ ทุกคำพูด ที่เคยจีบ กลับมาหมด หัวใจรู้สึกแบบว่า พองโต มันรู้สึกดีจริงๆ จนได้คุยกัน ผมก็ถามปรากฏว่า เขายังโสดอยู่ครับ เลยเดินหน้าจีบ อีกครั้งนึง
ณ ตอนนี้ ก็จีบได้ประมาณ 3-4 ปีแล้วครับ แต่สิ่งที่ได้ก็คือ ความว่างเปล่า ครับ เพราะว่า เขาทำงานอยู่ไกลด้วยสาเหตุนึง ได้แต่คุยกันทาง เฟส ทางไลน์ โทรคุยบ้างตามโอกาสที่เหมาะสม แต่ก็เหมือนแต่ก่อนครับ ชวนไปกินข้าว ไม่ไป ชวนไปดูหนังไม่ไป เอาง่ายๆก็คือ ความสัมพันธ์ไม่พัฒนาครับ หรือไม่ก็พัฒนาน้อยมากถึงน้อยที่สุด แต่ผมก็ยังสู้นะ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ไม่เข้าใจตัวเอง ส่วนเธอเองก็ คุยได้ทุกเรื่องเหมือนกัน เปิดอกคุยกันมากขึ้น แต่ไม่มากเท่าที่ึควรจะเป็น
ผมเลยมานั่งสงสัยตัวเองว่า ทำไมวะ ทำไมต้องเป็นคนนี้ ไม่เคยบ้าขนาดนี้มาก่อน ผญ คนนี้เป็น ผญ คนแรกนะที่ผมโทรหา ผมจำความรู้สึกนั้นได้ จำได้เลยว่า เดินรอบบ้านเลย ตื่นเต้นจัด ไม่รู้จะเดินทำหอกอะไร พูดก็พูดติดอ่าง เวลาเจอหน้าก็หลบสายตา หลบหน้าไม่กล้าคุย ไม่เข้าใจเหมือนกัน
ถ้าถามว่า ผมรุ้สึกยังไงกับเธอ บอกตรงเลยๆว่า รู้สึกดีมาเสมอ ไม่เคยลืมเลย มีความรู้สึกดีล้วนๆ ไม่มีความใคร่มาเจือปนเลย
ผมเองก็เป็น ผช คนนึงที่เห็น ผญ สวยๆ หน้าตาดีๆ ก็มักจะเกิดอารมณ์ ซึ่งผมเองก็มองว่าเป็นเรื่องปกติ แต่กับ ผญ คนนี้ ผมเจอเธอแล้วแบบว่า ไม่มีเรื่องเพศมาปนเลยจริงๆ พูดง่ายๆก็คือ กับคนอื่นมีหื่นบ้าง แต่กับคนนี้ หื่นไม่ออก อะ อยากอยู่ใกล้เธออยากคุยกับเธอ มากกว่า ไม่เข้าใจเหมือนกัน
ผมเลยสงสัยว่า แบบนี้เขาเรียกว่ารักรึป่าว