แฟนผมเป็นแม่หม้ายลูกติด สวย รวย ไฮโซ เป๊ะปังอลังเวอร์เท่าที่คนอายุ 40 จะเป็นได้ เธอเป็นคนมีความมั่นใจในตัวเองสูงในเรื่องความสวยของเธอ แต่ในขณะเดียวกันก็ชอบทดสอบเรตติ้งตัวเองอยู่ตลอดเวลา คือประมาณว่าชอบโพสต์รูปตัวเองในชุดหวือหวาโพสต์ท่าเซ็กซี่ลงโซเชียลเพื่อให้คนอื่นมาชม ยิ่งถ้าเป็นพวกผู้ชายทั้งหลาย ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนผู้ชายสมัยเรียน เพื่อนผู้ชายที่ทำงาน(เก่าและปัจจุบัน) ผู้ชายที่แค่รู่จักทางโซเชียล หรือแม้แต่ไม่เคยรู้จักเลย เข้ามาเม้นต์ว่าสวยเซ็กซี่นี่เธอจะยิ่งแฮ็ปปี้กระดี้กระด้าและมีความสุขเป็นอย่างยิ่ง พอผมเริ่มเกิดอาการหึงหวงเธอก็จะปลอบใจว่า แค่ "เช็คเรตติ้ง" ไม่ต้องคิดมาก

เวลาผ่านไปผมเริ่มเห็นพฤติกรรมแปลกๆ คือเริ่มมีการนัดกินข้าวกับเพื่อนที่เป็นผู้ชายแบบสองต่อสอง โดยให้เหตุผลว่าเป็นเพื่อนที่คบกันมานานแล้ว ไม่มีอะไรแอบแฝง และก็แค่ไปกินข้าวกันเฉยๆ ปีนึงจะกินข้าวกันสัก1-2ครั้ง (แต่มีเพื่อนแบบเนี้ยเป็นสิบเลย นั่นหมายถึงว่าทุกๆเดือนเธอจะมีนัดกินข้าวกับเพื่อนผู้ชายแบบสองต่อสองไม่ซ้ำหน้าเดือนละ 2-3 คน) แล้วเวลาไปกินก็จะเป็นดินเนอร์ตามโรงแรมหรือร้านอาหารหรูๆแบบใส่ชุดราตรีเต็มยศ หรือไม่ก็ต้องมีอะไรพิเศษสักอย่าง เหมือนมันไม่ใช่นัดกินข้าวกับเพื่อนธรรมดาๆ แต่เธอก็ยืนยันว่าเธอไม่ได้คิดอะไร เธอเป็นแบบนี้ ไม่ต้องคิดมาก

ถ้าผมถามเซ้าซี้นู่นนี้นั่นก็จะถูกโมโหใส่ทันที เช่น ถามว่าถ้าเป็นเพื่อนแล้วทำไมถึงนัดกันแค่สองคน เพื่อนก็ต้องมีเป็นกลุ่ม ทำไมมีเพื่อนผู้ชายที่ไปกันสองต่อสองเยอะจัง แล้วเพื่อนคนอื่นๆในกลุ่มไปไหน เธอก็จะบอกว่าก็คบกันแค่นี้หรือไม่ก็คนอื่นนัดยากนัดกันสองคนง่ายกว่า แล้วถ้าถามต่อไปอีกก็จะเริ่มทะเลาะกันล่ะ ก็เลยตัดบทไม่ถามดีกว่า

มาวันนึง วันนั้นเป็นวันเกิดเธอ ผมก็ส่งดอกไม้ให้ตามปกติ แต่ดันมีดอกไม้อีกช่อนึงมาส่งให้เธอถึงที่ทำงานเหมือนกัน (ผมกับแฟนทำงานที่เดียวกัน) ผมก็แปลกใจเลยถามเธอว่าใครส่งให้ เธอบอกของเพื่อนผู้หญิงที่ทำงานเก่าหลายๆคนหุ้นกันซื้อส่งมาให้ ผมก็ไม่ติดใจอะไร (แต่ในใจก็คิดว่าทำไมเพื่อนผู้หญิงซื้อดอกไม้ให้วันเกิด...แต่ก็เป็นไปได้น่า...อย่าคิดอะไรมากเลยเรา) แล้วตอนเที่ยงก็นัดกินข้าวเลี้ยงวันเกิดกันตามปกติ แต่อยู่ดีๆ เธอก็ไลน์มาบอกว่าไม่ไปกินข้าวแล้วติดธุระด่วน (เธออยู่ในห้องประชุมไม่ได้มาบอกด้วยตัวเอง) ให้ผมหากินเอง ผมก็งงสิ มันจะมีธุระอะไรด่วนกว่าไปกินข้าววันเกิดกับเรา แต่ผมก็ไม่ได้ถามอะไรเธอมากมาย แต่หลังจากนั้นผมรู้สึกว่าเธอจะมีพฤติกรรมแปลกๆ รู้สึกจะใส่ใจผมน้อยลง และพยายามหลีกเลี่ยงการนัดกับผมอยู่เรื่อยๆ เริ่มมีนัดกับผู้ชายแบบสองต่อสองบ่อยขึ้น และมีคนใหม่ๆ ที่ผมไม่เคยรู้จักมาก่อน (นอกเหนือจากเป็นสิบคนที่เคยรู้ก่อนหน้านี้) ผมชักเริ่มสงสัย เลยตัดสินใจทำในสิ่งที่ตัวเองไม่คิดจะทำมาก่อน คือ แอบดูโทรศัพท์เธอ และในที่สุดก็พบว่า ในวันเกิดเธอมีผู้ชายแชทมาHBD และเธอก็แชทตอบกลับไปว่า "ส่งดอกไม้ให้หน่อย" และวันนั้นที่เธอยกเลิกนัดกินข้าวกลางวันกับผมเธอก็ไปกับผู้ชายคนนี้ นอกจากนี้ผมยังเห็นมีผู้ชายคนอื่นที่แชทหาเธอในทางชู้สาวอีก เช่น "...คนสวย เมื่อไหร่จะใจอ่อนกับพี่สักที" หรือ "เมื่อไหร่จะว่างไปกินข้าวด้วยกัน รอคิวนานแล้วนะ" อะไรประมาณเนี้ย แล้วเธอก็ตอบกลับไปแบบสองแง่สามง่ามเหมือนกัน เช่น "คิดถึง อยากเจอเหมือนกัน แต่ยังไม่ว่างเลย" อะไรประมาณนั้น

ผมก็ตัดสินใจบอกเธอว่าผมดูโทรศัพท์เธอนะและถามเธอตรงๆ ว่านี่มันอะไร ไหนบอกว่าไม่มีอะไรไง เธอก็ยังยืนยันว่าไม่มีอะไร ดอกไม้เธอขอเล่นๆ และเขาก็ไม่ได้ส่งให้ เป็นเพื่อนผู้หญิงส่งให้จริงๆ และจริงๆแล้วใครโทรมาหรือแชทมา HBD เธอ เธอก็ขอของขวัญทุกคน บางคนก็ขอดอกไม้ ไม่ได้ขอกับผู้ชายคนนั้นคนเดียว แล้วผมถามว่าถึงขนาดยกเลิกนัดผมไปกินข้าวกับผู้ชายคนนั้นเลยเหรอแล้วไปกันสองคนเหรอ เธอตอบว่า ใช่ แต่เค้าไม่ได้สำคัญอะไร แค่รู้สึกว่านานๆจะได้มีโอกาสเจอกันแล้วเค้าก็ว่างแค่วันนั้น แต่กับผมกินข้าวด้วยกันทั้งกลางวันและเย็นเกือบทุกวัน ไม่กินสักมื้อจะเป็นไรไป แถมตวาดใส่ผมอีกว่า ถ้ายังจะคิดมากหาเรื่องกันอีกต่อไปนี้จะไม่ไปกินข้าวเที่ยงด้วยอีกแล้ว จะนัดคนอื่นทุกวันเลย เหลือแต่ข้าวเย็นพอ เอามั๊ย ผมก็สะอึกเลย (คือน้ำตามันจุกอกขึ้นมาทันที) โกรธก็โกรธ เสียใจก็เสียใจ ไม่รู้จะไปอารมณ์ไหน หลังจากนั้นความสัมพันธ์เราก็เริ่มเปลี่ยนไป เธอก็นัดคนอื่นมากขึ้นอย่างที่เธอได้ขู่ไว้ และผมก็ต้องไปกินข้าวคนเดียว จนวันนึงผมทนไม่ไหว ก็เลยขอบอกเลิก เธอก็ถามเหตุผล ผมก็บอกว่าผมอยู่กับคนเจ้าชู้ไม่ได้ เธอก็ต่อว่าผมว่าทำไมถึงไม่เชื่อใจเธอ เธอไม่เคยคิดนอกใจที่จะไปมีอะไรกับคนอื่น เธอรักผมคนเดียว แต่เธอเป็นคนแบบนี้ เธอต้องเช็คเรตติ้งตัวเองตลอด ที่ไปกินข้าวกับผู้คนอื่นเพราะเห็นว่าเป็นแค่เพื่อนและไว้ใจได้และเธอก็ไม่ได้คิดอะไร ถ้าจะคบกับเธอก็ต้องเข้าใจว่าเธอเป็นแบบนี้ ต้องไว้ใจว่าเธอไม่เคยนอกใจไม่ได้เจ้าชู้ไปมีสัมพันธ์กับคนอื่น

ผมก็เลยบอกเธอว่า ปัญหามันไม่ได้อยู่ที่ผมไม่ไว้ใจเธออย่างเดียว แต่ผมไม่ไว้ใจผู้ชายคนอื่นทุกคนด้วย และการที่เธอทำตัวแบบนี้มันจะทำให้ผู้ชายคนอื่นมาวนเวียนอยู่รอบตัวเธอแบบไม่มีที่สิ้นสุด ถ้าผมจะต้องมีชีวิตอยู่กับความระแวงอย่างนี้ตลอดเวลาผมอยู่ไม่ได้ ไอ้จะห้ามไม่ให้ผมระแวงผมก็ทำไม่ได้เหมือนกัน ก็เธอทำได้ถึงขนาดนี้จะให้ผมไว้ใจยังไง อย่างงี้ไม่เรียกเจ้าชู้เหรอ ผมก็เลยบอกเธอว่าผมตัดสินใจแล้ว ถ้าเธอยืนยันว่าเธอเป็นของเธอแบบนี้ ผมก็ขออยู่คนเดียว แต่วันนึงถ้าเธอคิดว่าเธอเปลี่ยนตัวเองได้และเห็นผมมีค่าพอที่จะเลิกพฤติกรรมแบบนี้ ผมก็จะรอเธออยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน เธอก็ตอกย้ำผมว่า "อยากไม่เชื่อชั้นเอง แล้วอย่ามาเสียดายทีหลังนะ" แล้วเธอก็จากไปพร้อมกับท่าทีเยาะเย้ยตามประสาสาวมั่น

ช่วยบอกผมหน่อยเถอะว่าผมมาถูกทางแล้ว