สวัสดีคะวันนี้เรามาแชร์ประสบการณ์รักระยะห่างคะ เราและแฟนเราอยู่จังหวัดเดียวกันคะเรียนที่เดียวกันมาก่อนเราเป็นพี่เขาคะ เราคบกันตอนเราอยู่มอห้าเขาอยู่มอสี่จนวันหนึ่งเราเข้ามหาลัยในกรุงเทพคะแต่บ้านเรากับมหาลัยก็ไม่ใกล้กันมากนะคะสอง-สามชั่วโมงก็ถึงแล้วคะแต่เรานอนหอเพราะสะดวกในการเดินทางมากกว่าตอนเราเรียนมหาลัยเราสองคนก็คบกันอยู่นะคะไม่มีปัญหาอะไรเราสัญญากันว่าเขาจะมาเรียนที่เดียวกับเราคะพอถึงวันนั้นจริงๆเขาสอบไม่ติดมหาลัยของเราเราเลยได้อยู่มหาลัยใกล้บ้านคะซึ่งเราก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรนะคะจนวันหนึ่งเขาเปิดเทอมเราก็เริ่มห่างกันเวลาไม่ค่อยตรงกันไม่ค่อยได้เจอเขาทำกิจกรรมเยอะคะเราก็ไม่เป็นไรเราเข้าใจนะเขาเรียนที่เดียวกับเพื่อนเราคะอยู่ๆวันหนึ่งเพื่อนเราก็บอกเราว่าแฟนเราชอบแซวผู้หญิงคนอื่นไปทั่วแล้วเคยเจอแฟนเรากับผู้หญิงคนหนึ่งน่าจะเป็นเพื่อนในห้องเขาไปรับไปส่งกันที่หอกับมหาลัยบ่อยๆเราไม่อยากคิดมากคะเพราะเราอยู่ห่างกันเราเลยคิดว่าเขาคงเป็นแค่เพื่อนกันจริงๆจนวันที่เรามาเจอกันกันเรายืมโทรศัพท์เขาเขาทำท่าลังเลคะเราบอกยืมมาถ่ายรูปเฉยๆเรายังไม่ได้ทำอะไรก็มีแชทเฟสบุ้คเข้ามาคะเป็นผู้หญิงคนเดียวกับที่เพื่อนเราบอกว่าไปรับไปส่งกันบ่อยๆเขาพูดเล่นแซวกันสนิทสนิทมากเลยคะเราเลยถามว่าคนนี้ใครหรอทำไมพูดเล่นกันสนิทกันจังเขากลับโวยวายใส่เราเฉยเลยคะบอกเราว่าก็แค่เพื่อนทำไมจะมีเพื่อนผู้หญิงไม่ได้เลยหรอไม่ต้องมีเพื่อนเลยไหม เรางงมากคะเราแค่ถามทำไมต้องโวยวายขึ้นเสียงใส่เราแล้วเขาก็บอกเราว่าถ้าไม่ไว้ใจกันก็เลิกกันไปเลยเราตัวสั่นเลยคะน้ำตาไหลแล้วเข้าไปกอดเขาบอกว่าเรารักเขามากเราไม่อยากเลิกกับเขาเขาก็บอกว่าถ้าไม่อยากเลิกกันก็ต้องไว้ใจกันสิเราก็โอเคไว้ใจก็ไว้ใจเราปล่อยเรื่องนี้ไป2เดือนแกล้งโง่แกล้งไม่รู้ไม่เห็นไม่เช็คไม่อะไรจนวันหนึ่งเขาขับรถอยู่แล้วมีไลน์เข้ามาคะเราเลยหยิบโทรศัพท์เขามาดูเจอผู้หญิงคนเดิมคะเราเลยเรื่อยอ่านแชทไลน์ไปเรื่อยๆจนเจอประโยคที่แฟนเราบอกผู้หญิงคนนั้นว่าเดี๋ยวเลิกกับแฟนแล้วมาคบกันนะผู้หญิงก็เล่นด้วยคะบอกว่ารออยู่รีบเลิกแล้วก็แซวกันไปแซวกันมาคะตอนนั้นเราสั่นแล้วเงียบไปเลยคะ เขาก็ถามเราว่าเป็นอะไรเราไม่ตอบเขาก็ตะคอกใส่เราถามเราว่าเป็นอะไรว่ะถามทำไมไม่ตอบเงียบทำไม เราก็บอกเลิกเขาไปเลยคะตอนแรกเขาก็ใช้อารมณ์นะคะบอกว่าเลิกก็เลิกแล้วแต่ผู้หญิงแบบนี้ก็ไม่อยากได้เหมือนกันเราก็บอกโอเคจอดรถให้เราเราจะกลับเองไปเองเขาไม่ยอมจอดคะจนถึงหอเราเราเดินขึ้นห้องโดนไม่พูดอะไรเขาก็เดินตามนะคะเข้ามาในห้องเราแล้วถามว่าอยากเลิกกันจริงๆใช่ไหมเราก็บอกให้เขาไปดูในโทรศัพท์ตัวเองสิบอกไม่ใช่หรอว่าจะเลิกกับเราเราก็ทนมามากพอแล้วเราไม่เอาแล้วเขาง้อเราคะเราไม่เอาอย่างเดียวจนเขากลับไปเรียนเราก็เลิกกันจริงๆคะเลิกขาดเลยไม่ถึงเดือนเขาก็เปิดตัวกับผู้หญิงคนนั้นคะที่บอกว่าเป็นเพื่อนกันแต่คบกันได้ไม่นาน2-3เดือนก็เลิกกัน แล้วเขาก็ทักเรามาอีกครั้งคะบอกว่าคิดถึงเราตอนนี้รู้แล้วว่าเราเป็นคนที่ดีที่สุดสำหรับเขาเขาขอโอกาสเขาบอกว่าไม่มีใครทนเรานิสัยเขาได้อย่างเราไม่มีใครทำทุกอย่างให้เขาได้อย่างเรา เราตอบเขาไปว่า เรายังรักเขาอยู่นะ เรายังรู้สึกเหมือนเดิมแต่เราจะไม่กลับไปเจ็บอีกแล้วหลังจากนั้นเราก็ไม่ตอบเขาอีกเลยคะ เราบล็อกเขาไปเลย ใครเคยเจอแบบเราบ้างคะ?จนวันนี้เราก็ยังไม่กล้ามีคนใหม่กลัวเจ็บซ้ำ  แต่เราก็แอบหวังนะคะว่าจะมีสักคนที่เข้ามาในชีวิตเราไม่ว่าเราจะอยู่ไกลกันแค่ไหนก็ไม่ทำให้เราระแวง แคร์ความรู้สึกเรามากกว่าความรู้สนุกแต่ก็ไม่รู้เมื่อไรนะคะกว่าจะเริ่มต้นใหม่ได้อีกครั้ง