คือเราเป็นเด็กมัธยมต้น เมื่อปีที่แล้วเราดรอปเรียนไว้ทำให้ปีนี้ต้องเริ่มเรียนใหม่รุ่นเดียวกับรุ่นน้องจริงๆมันก็ไม่มีปัญหาอะไรหรอแต่เราเป็นคนปวดหัวบ่อยตั้งแต่เมื่อตอนประถมแต่ไม่เคยหยุดบ่อยขนาดนี้ตอนนี้ไปโรงเรียนก็ต้องไปนอนที่ห้องพยาบาล
จริงๆครูที่โรงเรียนจนถึงผอ.เขารับรู้นะแต่มันก็มีครูบางคนกับนักเรียนส่วนใหญ่ที่ไม่เข้าใจกับปัญหาของเรา เมื่อปีที่แล้วที่ต้องดรอปเพราะเรื่องร่างกายของเรานี้แหละ บางทีเวลาไปโรงเรียนยังต้องนั่งคนเดียวเลยครูบางคนเข้าใจว่าเราเป็นรุ่นพี่ที่ทำตัวหยิ่งไม่เข้าหารุ่นน้อง แต่จริงๆแล้วคือเราเข้าหาทุกคนนะแต่ทุกคนไม่ค่อยรับที่เราเป็นรุ่นพี่หรือเหตุผลอะไรสักอย่าง เวลาอยู่ที่โรงเรียนก็เหมือนไร้ตัวตน
บางทีการบ้านให้เยอะมากอีกทำไม่ทันโดนว่าทั้งที่ครูก็เห็นเวลาผลสอบอยู่ว่าไม่เคยตกสักวิชา
เวลาอยู่ที่บ้านก็ต้องช่วยงานประมาณ3-4ทุ่มร้านปิดกว่าจะได้ทำการบ้านอีก เวลาหยุดโรงเรียนก็อยู่ในห้องนอนคนเดียวรู้สึกเบื่อโลกมากอ่ะ
รู้สึกไม่อยากเจอใครเลย แต่ไม่เคยคิดจะหยุดเรียนเพราะกำลังทำตามฝัน แต่ทำไงได้เล่นหยุดไปอาทิตย์นึงไปก็ไม่กี่วันอีก ครูไม่เข้าใจเพื่อนไม่เข้าใจ ไปโรงเรียนก็ปวดหัวเหมือนจะตาย
พอไปโรงเรียนก็เจอแต่คำถามแบบ..ไม่สบายแล้วมาทำไม..อ้าวเมื่อวานไม่มาหรอ..ไม่มาโรงเรียนทำไมไม่ถามการบ้านเพื่อน(ถามแล้วเพื่อนก็ตอบว่าไม่มี)..ชอบโดดคาบนู้นนี่(ทั้งๆที่ขอไปนอนห้องพยาบาล)..ไม่มาดีกว่าป่ะ..ลาออกเหอะ

ขอความคิดเห็นหน่อยน้าาา