คือสมัยม.ต้น ผมได้รักแรกจากผู้หญิงคนหนึ่งต่างโรงเรียน ซึ่งเทอจะสวยน่ารักมาก เราคบกับแบบรักแรก
ผมจะไปรับส่งทุกวัน เราทำอะไรใหม่ๆด้วยกัน เรามีความรักแบบเด็กๆในแบบของเรา
จนผมจบม.ต้น ว่าจะไปต่อปวช.ที่ต่างตจว. และเราก็มีปัญหากันเลื่อยๆ
เพราะเขาเจอคนที่ดีกว่า หล่อกว่า ให้ได้ทุกอย่าง มากกว่าที่ผมให้ รวมทั้งผมเองเป็นที่ชอบแสดงออกการเจ้าชู้แบบตลกๆเกินไป
บวกกับโดยมือที่สามที่ยุแยง สุดท้ายเขาบอกเลิกผม ผมเสียใจมาก มากสะจนไม่เอาอะไรแล้ว ขอแค่เทอคืนมา ผมกายเป็นคน
เหมือนล่องลอยไปในอากาศ อยู่4เดือนได้ แต่ทีติดต่อกันบ้าง ในช่วงทำใจ มันยากมาก
ช่วงปิดเทมอแรก ผมกลับมาหาเขาที่กทม. ปรากฏว่าเขาท้อง (ท้องตอนอยู่ม.ปลาย ซึ่งพ่อแม่รับทราบ และเป็นความโชคดีที่รร.มีขนาดใหญ่ บวกกับกฏระเบียบไม่เคร่งคัด จนทำให้สามารถแต่งขุดภาระเพื่อปกปิดจนาดของท้อง รวมถึงท้องมีขนาดเล็กและการเอาตัวรอดตบตาครู และเพื่อนๆที่รู้ช่วยปิดบัง บวกกับตอนระยะ7-9เดือนก่อนคลอด เป็นช่วงปิดเทมอใหญ่ ). ทำให้เป็นช่วงที่ผมเริ่มทำใจได้จริงๆจัง ทำให้ผมได้เจอคนใหม่ และคบกับคนนั้นมาถึงทุกวันนี้ก็10ปีแล้ว
แฟนเก่าผมเขาก็มีครอบครัว เราก็ติดต่อกันบ้าง ตลอดเวลาที่เลิกกัน ผมจะคิดถึงเขามาก ถึงแม้ผมจะมีแฟนคนใหม่ แต่เวลาได้รับรู้ถึงแฟนคนเก่า
ผมจะมีรอยยิ้มเสมอที่ได้ยินเรื่องราว.
10ปีผ่านไป
หลังจากนั้นแฟนเก่าผม เขาก็เจอปัญหาขีวิตคู่ จึงมีโอกาสได้กับมาติดต่อกัน ระบายให้กันฟัง
ซึ่งต่างคนต่างแอบคุยเนื่องจากมีครอบครัว ช่วงแรกๆผมดีใจมาก รู้สึกมีชีวิตชีวาเป็นพิเศษ
เหมือนจีบกันครั้งแรกเลย. เรามีคำถาม มีความหวังแบบเก่าขึ้นมา ทำไมเราต้องเลิกกัน เราไม่น่าเลิกกันเลย
เราควรจะปรับตัวกัน ต่างๆนาๆ ช่วงเวลาที่ได้คุยกันมากขึ้นๆมากขึ้น ทุกเรื่อง ทุกเรื่องเกินไป เช่นเรื่องที่แฟนใหม่เขาดียังงัย ไม่ดียังงัย
และเรื่องสำคัญคือแฟนใหม่เขาไปมีผู้หญิงคนอื่น หนีไปอยู่กับผู้หญิงคนนั้น ทำให้เขาเสียใจ
บางเรื่องเขาก็พูดให้ผมรู้สึกแย่มากๆ บางเรื่องเขาต้องการบังคับเรา หรือพูดง่ายๆก็เอาแต่ใจตนเอง ไม่มีเหตุผลเลย
ผมเข้าใจแล้วว่า เวลาผ่านไป คนเราก็ต้องเปลี่ยนไป มันไม่มีอะไรคนเดิมหรอก ผู้หญิงรักแรกของเรามันดีที่สุดจริงหรอ
ทำให้รู้ว่าคนเราเมื่อโตขึ้น ทัศณคติก็เปลี่ยน ความคิดก็เปลี่ยน ถึงวันนั้นเราไม่เลิกกัน สักวันเราก็เลิกกันแน่นอน
ผมมองผมในวันนี้ ผมมีคนรักของผม เขาเข้ามาในวันที่ผมไม่มีอะไร เขาเป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ และกำลังใจ เขาดูแลผมยามผมท้อแท้
เจอปัญหาต่างๆมากมาย. แต่ผมกับมีพื้นที่เล็กๆรอวันที่รักแรกจะกลับมา. ซึ่งตอนนี้ผมรู้สึกผิดมากๆ ที่เรายังเก็บรักแรกไว้ในใจ
และตอนนี้ ผมไม่มีที่ว่างในใจให้เขาคนนั้นเลย ผมเจอรักแท้และคู่ชีวิตแล้ว
เนื้อเรื่องผมอาจไม่ได้ลงลึกมากมาย อาจทำให้ไม่เข้าจุดประสงค์มากหนัก ต้องขออภัย ผมเขียนในช่วงเวลาทานกาแฟ ในร้านธรรมดา
ปล.ที่ผมมาเขียนกระทู้นี้ เพื่ออยากจะให้เพื่อนๆคนไหนที่รอใครบางคนอยู่ ให้มองมุมผมบ้าง ให้ใส่ใจกับสิ่งที่เป็นอยู่ปัจจุบัน กาลเวลามันเปลี่ยนแปลง
เขามีชีวิตของเขา เรามีชีวิตของเรา เราควรอยู่กับที่เรามีอยู่ เราควรสร้างสิ่งที่เราต้องการ อย่าไปเสียเวลาหวังให้ใครมาเป็นของเรา
ขอบคุณรักแท้ ขอบคุณคู่ชีวิต คนเด๋อ...ของป๊า
เลิกกับแฟนเก่ามา10ปี กับมาคุยกันทั้งๆที่ต่างคนต่างมีครอบครัวแล้ว
ผมจะไปรับส่งทุกวัน เราทำอะไรใหม่ๆด้วยกัน เรามีความรักแบบเด็กๆในแบบของเรา
จนผมจบม.ต้น ว่าจะไปต่อปวช.ที่ต่างตจว. และเราก็มีปัญหากันเลื่อยๆ
เพราะเขาเจอคนที่ดีกว่า หล่อกว่า ให้ได้ทุกอย่าง มากกว่าที่ผมให้ รวมทั้งผมเองเป็นที่ชอบแสดงออกการเจ้าชู้แบบตลกๆเกินไป
บวกกับโดยมือที่สามที่ยุแยง สุดท้ายเขาบอกเลิกผม ผมเสียใจมาก มากสะจนไม่เอาอะไรแล้ว ขอแค่เทอคืนมา ผมกายเป็นคน
เหมือนล่องลอยไปในอากาศ อยู่4เดือนได้ แต่ทีติดต่อกันบ้าง ในช่วงทำใจ มันยากมาก
ช่วงปิดเทมอแรก ผมกลับมาหาเขาที่กทม. ปรากฏว่าเขาท้อง (ท้องตอนอยู่ม.ปลาย ซึ่งพ่อแม่รับทราบ และเป็นความโชคดีที่รร.มีขนาดใหญ่ บวกกับกฏระเบียบไม่เคร่งคัด จนทำให้สามารถแต่งขุดภาระเพื่อปกปิดจนาดของท้อง รวมถึงท้องมีขนาดเล็กและการเอาตัวรอดตบตาครู และเพื่อนๆที่รู้ช่วยปิดบัง บวกกับตอนระยะ7-9เดือนก่อนคลอด เป็นช่วงปิดเทมอใหญ่ ). ทำให้เป็นช่วงที่ผมเริ่มทำใจได้จริงๆจัง ทำให้ผมได้เจอคนใหม่ และคบกับคนนั้นมาถึงทุกวันนี้ก็10ปีแล้ว
แฟนเก่าผมเขาก็มีครอบครัว เราก็ติดต่อกันบ้าง ตลอดเวลาที่เลิกกัน ผมจะคิดถึงเขามาก ถึงแม้ผมจะมีแฟนคนใหม่ แต่เวลาได้รับรู้ถึงแฟนคนเก่า
ผมจะมีรอยยิ้มเสมอที่ได้ยินเรื่องราว.
10ปีผ่านไป
หลังจากนั้นแฟนเก่าผม เขาก็เจอปัญหาขีวิตคู่ จึงมีโอกาสได้กับมาติดต่อกัน ระบายให้กันฟัง
ซึ่งต่างคนต่างแอบคุยเนื่องจากมีครอบครัว ช่วงแรกๆผมดีใจมาก รู้สึกมีชีวิตชีวาเป็นพิเศษ
เหมือนจีบกันครั้งแรกเลย. เรามีคำถาม มีความหวังแบบเก่าขึ้นมา ทำไมเราต้องเลิกกัน เราไม่น่าเลิกกันเลย
เราควรจะปรับตัวกัน ต่างๆนาๆ ช่วงเวลาที่ได้คุยกันมากขึ้นๆมากขึ้น ทุกเรื่อง ทุกเรื่องเกินไป เช่นเรื่องที่แฟนใหม่เขาดียังงัย ไม่ดียังงัย
และเรื่องสำคัญคือแฟนใหม่เขาไปมีผู้หญิงคนอื่น หนีไปอยู่กับผู้หญิงคนนั้น ทำให้เขาเสียใจ
บางเรื่องเขาก็พูดให้ผมรู้สึกแย่มากๆ บางเรื่องเขาต้องการบังคับเรา หรือพูดง่ายๆก็เอาแต่ใจตนเอง ไม่มีเหตุผลเลย
ผมเข้าใจแล้วว่า เวลาผ่านไป คนเราก็ต้องเปลี่ยนไป มันไม่มีอะไรคนเดิมหรอก ผู้หญิงรักแรกของเรามันดีที่สุดจริงหรอ
ทำให้รู้ว่าคนเราเมื่อโตขึ้น ทัศณคติก็เปลี่ยน ความคิดก็เปลี่ยน ถึงวันนั้นเราไม่เลิกกัน สักวันเราก็เลิกกันแน่นอน
ผมมองผมในวันนี้ ผมมีคนรักของผม เขาเข้ามาในวันที่ผมไม่มีอะไร เขาเป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ และกำลังใจ เขาดูแลผมยามผมท้อแท้
เจอปัญหาต่างๆมากมาย. แต่ผมกับมีพื้นที่เล็กๆรอวันที่รักแรกจะกลับมา. ซึ่งตอนนี้ผมรู้สึกผิดมากๆ ที่เรายังเก็บรักแรกไว้ในใจ
และตอนนี้ ผมไม่มีที่ว่างในใจให้เขาคนนั้นเลย ผมเจอรักแท้และคู่ชีวิตแล้ว
เนื้อเรื่องผมอาจไม่ได้ลงลึกมากมาย อาจทำให้ไม่เข้าจุดประสงค์มากหนัก ต้องขออภัย ผมเขียนในช่วงเวลาทานกาแฟ ในร้านธรรมดา
ปล.ที่ผมมาเขียนกระทู้นี้ เพื่ออยากจะให้เพื่อนๆคนไหนที่รอใครบางคนอยู่ ให้มองมุมผมบ้าง ให้ใส่ใจกับสิ่งที่เป็นอยู่ปัจจุบัน กาลเวลามันเปลี่ยนแปลง
เขามีชีวิตของเขา เรามีชีวิตของเรา เราควรอยู่กับที่เรามีอยู่ เราควรสร้างสิ่งที่เราต้องการ อย่าไปเสียเวลาหวังให้ใครมาเป็นของเรา
ขอบคุณรักแท้ ขอบคุณคู่ชีวิต คนเด๋อ...ของป๊า