สวัสดีค่ะ คือเรามีแฟนค่ะ เขาเป็นรุ่นพี่ เขาทักมาคุยกับเราก่อนค่ะตอนนั้นเราเห็นเขาทักมาเราก็ไม่กล้าตอบเพราะเขาฮอตอยู่แล้วก็ตัวพ่อเรื่องสาวๆค่ะ เราเลยเล่าไห้เพื่อนฟัง เพื่อนก็บอกคุยๆไปเถอะไม่มีอะไรหรอก ตอนนั้นเราเหงาด้วยค่ะ เลยตัดสินใจคุยกับเขา พอคุยได้ไม่กี่วันรู้สึกชอบเขามาก จนคบกันนะคะ ในตอนคบเขาดีทุกอย่างเลยค่ะ จนมาภึงวันที่เบิกกันเขาไปด้วยเหตุผลที่ว่าอยากโสด เราเป้นพวกขี้ประชดค่ะ ได้อยากไปก้ไป คิดว่ายังไงเขาต้องกลับมา แต่ไม่ค่ะ(ลืมไปนี้มันเสือตัวพ่อ) เลิกกันไปยอมรับค่ะ คิดถึงเขาทุกวัน ยั้นปัจจุบันก็จะ8เดือนแล้ว มีโอกาสได้คุยกันค่ะก็บ่อยอยู่นะ จนวันนั้นเขาขอมาบ้านค่ะด้วยเหตุผลว่าคิดถึง ด้วยความที่เราคิดถึงเขาเหมือนกันมันเลยทำไห้ไม่คิดอะไรตัดสินใจไห้เขามาเลย (ผู้หญิงอยู่กับผู้ชาย2คนอะเนอะเลยกลายเป็น18+) จบกันไปทั้งๆที่ไม่ได้เป้นแฟนกัน แค่แฟนเก่า คำถามเต็มหัวเลยค่ะ ไม่ได้เป้นไรกันทำแบบนี้ได้หรอ แต่เราก็ยอมเขาแทบทุกอย่างอ่ะค่ะ ไม่เข้าใจทำไมถึงรักเขาขนาดนี้ตัดใจไม่ได้สักทีค่ะ ต่อไห้มีคนมาไห้เราเบือกสัก10คนเราก็มั่นใจค่ะว่าเราเลือกคนนี้ เขามัวแต่มองหาคนที่เขารักแต่ไม่เคยมองเลยว่ามีคนที่รักเขานออยู่ตรงนี้
ความรักยอมได้ขนาดนี้เลยหรอ?