พอดีไปบ้านเพื่อนบ่อย เพราะเพื่อนไม่มีรถยนต์ เวลาไปทำงาน หรือไปดูหนัง กินข้าว เที่ยวไรงี้ ผมก็มักจะแวะรับมันติดรถไปด้วยตลอด เพราะที่ทำงานอยู่ทางเดียวกัน เวลากลับก็มาส่ง

แล้วทีนี้เวลาเช้าๆมาถึง พ่อแม่เขาก็มักจะชวนกินข้าวกับเขา บางทีเสาร์อาทิตย์บางวันแวะไปเล่นเกมกับมันที่บ้านพ่อมันก็มักจะพยายามชวนกินอาหารฝีมือพ่อมัน (ซึ่งอร่อยมาก)

บางทีไปขากลับจากทำงาน พ่อแม่มันก็มักจะชวนไปกินร้านอาหารนอกบ้านกัน บางวันก็ร้านธรรมดา บางวันก็ร้านแพงๆดีๆ แบบครอบครัว พ่อแม่ลูกกัน แต่แม่มันก็ชอบพยายามจะลากผมไปด้วย ซึ่งบางทีบางร้านมันแพงอะครับ ไปด้วยครั้งสองครั้งอะได้ แต่นี่แม่มันก็ชอบคะยั้นคะยอจะให้ไปด้วยกันตลอด ละผมเป็นคนแปลกหน้าไง ไม่ใช่ครอบครัวเขา ไปกินกับเขาละเขาก็ต้องจ่ายตังค์เลี้ยงเราอีก (เกรงใจ)

บางทีพ่อมันไปตกปลากับญาติ ได้อาหารแม่น้ำชุดใหญ่มาวันนั้น พ่อมันก็ทำแกงกินละก็เรียกให้ไปกิน
เวลาผมไปถึงบ้านมัน (ผ่านบ้านมันเกือบทุกวัน ยกเว้นเสาร์อาทิตย์ และบางโอกาส)

ซึ่งบางทีผมคิดว่าขนาดปริมาณอาหารเขาอาจจะทำพอแค่ 3-4 ถ้วยสำหรับครอบครัวไงครับ

ทำให้บางทีก็ทำตัวไม่ถูก เวลาถูกชวนแบบปุบปับ เพราะหลายๆครั้งก็ไม่ทราบว่าโอกาสไหนที่เขาตั้งใจจะกินข้าวกับครอบครัวหรืออารมณ์อยากรับแขก

มันทำให้อึดอัดเป็นครั้งคราวอะครับ เลยรู้สึกต้องพยายามปฏิเสธ จนมาหลังๆก็ปฏิเสธบ่อยขึ้น แม่มันก็ยังคะยั้นคะยออยู่ไม่ขาดสาย

อยากชวนคุย อยากถามความเห็นเพื่อนๆครับว่าแต่ละคนมีวิธีแนวทางการปฏิเสธอย่างไรบ้าง