ขออนุญาตตั้งกระทู้เนื้อหาซ้ำนะคะ เพิ่งหัดเข้ามาเลยแก้ไขกระทู้เดิม ติดแทคหรือเลือกห้องอะไรไม่เป็นเลย

ย้อนไปสมัยยุคสิบกว่าปีก่อนที่การแชทเพิ่งเริ่มบูมโปรแกรม msn เพิช ICQ ช่วงก่อนยุค hi5 เสียอีก เราได้รู้จักเพื่อนคนนึงผ่าน msn หรือ เพิช นี่แหละ จำไม่ได้แล้ว จากนั้นมาก็ได้เบอร์โทร โทรคุยกัน เพื่อนคนนั้นเป็นผู้ชาย ชื่อ เจ บ้านอยู่กทม. มีแม่อยู่พังงา เคยเรียนรร.เทพศิรินทร์ แต่จำไม่ได้ว่าสาขาไหน เราไม่เคยนัดเจอกันเลยสักครั้ง คุยกันมาหลายปีเป็นเพื่อนที่เป็นเพื่อนจริงๆไม่เคยคุยแบบจีบเลย (ก็งงๆ ทำไมไม่จีบเลยซักที คุยกันมานานเป็นปีๆ 555) เรารู้จักกันผ่านออนไลน์ คุยโทรศัพท์กันนานมาก ก็เรื่องสัพเพเหระทั่วไป เรื่อยเปื่อย แต่มีความสุขเหมือนมีเพื่อนสนิทมากๆ ด้วยความที่ไม่รู้จักกัน คุยกันได้ทุกเรื่องจริงๆ มีคนมาจีบกี่คน มีปัญหาอะไร เราเล่าให้เค้าฟังหมด เขาเคยเห็นรูปโปรไฟล์เรา แต่เราไม่เคยเห็นหน้าเขาเลย จนวันเกิดปีนึง เขาก็ส่งของขวัญมา เป็นเทปที่อัดเพลงรวมๆมาที่เขาทำเอง และก็รูปถ่ายเอกสารรูปหมู่ตัวเองกับเพื่อนๆจากหนังสือรุ่น เขาก็จะหายไปเป็นช่วงๆ สลับกันโทรหาบ้าง เราคิดว่าเขาก็คงมีแฟนไปแล้วมั้ง ปรากฎว่าเขาเป็นโรคหัวใจ เราก็ไม่แน่ใจว่าจะโกหกเราหรือเปล่า แต่ช่วงนั้นเริ่มมีคนมาจีบแล้วเราหวั่นไหว ไปเล่าให้เพื่อนฟังบ่อยๆ ว่าเราชอบคนอื่น...บรรยายความหล่อความดีของคนอื่นๆให้เขาฟัง...เพราะเรามองเขาเป็นเพื่อนแล้วเขาก็ไม่เคยจีบเราเลย ก็เลยคิดไปเองว่าเขาคงไม่ชอบเรา เลยเห็นเป็นเพื่อนสนิท

ย้อนกลับมาที่ของขวัญวันเกิดที่ส่งมา เทปที่รวมเพลงที่เขาตั้งใจทำให้ ช่วงนั้นวิทยุที่บ้านเสีย แล้วก็เลยไม่ได้เปิดฟังซักที เพื่อนก็ถามบ่อยๆว่าเปิดฟังหรือยัง ก็บอกว่ายัง จนเลิกถามและเวลาผ่านไปนานมากแล้ว ไม่แน่ใจว่าเกือบปีมั้ย วันนึงมีซ้อมเต้นที่บ้านเพื่อน เจอเทปวางที่บ้านโดยบังเอิญก็เลยเพิ่งนึกออก หิ้วเทปไปด้วย พอซ้อมเต้นเสร็จเคลียร์งานเสร็จทุกอย่าง ก็ลองเปิดเทปฟังดู แค่เพลงแรกเท่านั้น น้ำตาไหลเลย วันนั้นจำเพลงอื่นๆ ไม่ได้ แต่จำได้ ท่อนนึงที่ติดอยู่ในความทรงจำวนเวียน ทำให้รู้สึกผิดมาตลอด

"จะเดินเข้าไปบอกเธอว่ารัก
เธอจะยิ้มหรือเธอจะทำเฉย เฉย
ก็ไม่รู้เพราะฉันก็ยังไม่เคย เอ่ยปากบอกรักใคร
ได้แต่หวังว่าเธอคงเข้าใจ คนที่รักเธอ"

แล้วช่วงนั้นเพื่อนก็ค่อยๆหายไปแล้ว เราเองก็ไม่กล้าถามหรือคุยเรื่องเทปที่ส่งมาอีกเลย เพื่อนคงคิดว่าเราปฏิเสธแต่ไม่กล้าบอกเค้า เลยค่อยๆหายไปเหมือนกัน ในใจเราก็แอบคิด เขาป่วยจนต้องเข้ารพ.อีกหรือเปล่า หรือเขาเป็นอะไรไปแล้ว แต่ด้วยความรู้สึกผิดก็ไม่กล้าที่จะโทรไปหาอีก แต่เราก็ไม่ได้มีแฟนหรือคบใครอีกเลย หลายปีเราเคยโทรหาเขาแต่ใช้เบอร์ใหม่แล้ว มีเสียงปลายสายคนรับ เสียงเหมือนเค้ามากๆ พอถามว่า "ใช่เจมั้ยคะ" เขากลับตอบว่าไม่ใช่ เลยไม่กล้าโทรหาอีก จากนั้นเราก็เปลี่ยนเบอร์ทำให้เบอร์เพื่อนหายไป จนติดต่อกันไม่ได้อีกเลย หลายๆปีที่ผ่านมาตลอด เราพยายามเซิชหาชื่อนามสกุลเขาเผื่อว่าจะเจอเขาเล่นเฟซ หรือข้อมูลอะไรบ้าง แต่ก็หาไม่เจอเลย มันก็เลยคาใจอยู่แบบนั้นตลอดมา..........ว่าเขาเป็นใคร อยู่ที่ไหน ยังมีชีวิตอยู่มั้ย สบายดีหรือเปล่า

ไม่รู้เราจะได้เจอกันจริงๆสักครั้งมั้ย ขอบคุณสำหรับหลายๆปีที่เป็นเพื่อนกันมาตลอด ใหม่อยากบอกเจว่าขอโทษนะ ขอโทษจริงๆที่ละเลยความรู้สึกของเจ......ขอโทษที่โง่......

ยาวมาก ขอบคุณที่มีคนอ่านจนจบถึงตรงนี้นะคะ
ถ้าใครรู้สึกว่ารู้จัก หรือเหมือนเรื่องราวของตัวเอง ทัก inbox มานะคะ