สวัสดีค่ะ ตามชื่อกระทู้เลยค่ะ ไม่รู้จะออกจากงานดีมั้ยเครียดมาก
เราอายุ 22 เพิ่งเรียนจบ ฬ ค่ะ
งานนี้เป็นงานแรกค่ะทำกับบริษัทฝรั่ง ใช้ภาษาอังกฤษทั้งวัน แทบจะไม่ได้พูดไทยเลย ส่วนคนที่ทำงานโอเคมากค่ะนิสัยดีเจ้านายที่ไทยน่ารัก
แต่ประเด็นคือไม่ชอบงานที่ทำอยู่ค่ะรู้สึกว่างานไม่ได้ทำให้เราเก่งขึ้นหรือจะสามารถเพิ่ม transferable skill ให้เราได้
คิดว่าสิ่งที่ทำอยู่เหมือนแค่ทำไปวันๆไม่ได้พัฒนาตัวเองในด้านความรู้หรือจะเป็นอะไรที่จะเอาไปใช้ได้ใน 5 หรือ 10 ปีข้างหน้า
คิดทุกวันเลยค่ะว่าอยากออกจริงๆมั้ยและไม่ชอบอะไร คำตอบคือไม่ชอบเนื้องานค่ะไม่ชอบสิ่งที่ทำอยู่ทุกวัน อยากทำงานอะไรที่ไม่ซ้ำซาก เพิ่มความรู้ใหม่ๆทุกวันแล้วมีประโยชน์ต่อเราในอนาคตค่ะ

ที่นี่เงินเดือนดีนะคะ มีให้ไปทำงานบริษัทเค้าที่เมืองนอก แต่เค้าออกให้แค่ค่าโรงแรมกับตั๋วค่ะ แล้วบอกให้ไปเบิกค่ากินค่าอยู่เอาสิ้นเดือน แปลกมั้ยคะ
เค้าบอกว่าจะให้เงินใช้จำนวนหนึ่งต่อวัน ต่อต้องเอาบิลทุกอย่างที่เราใช้ส่งไปให้เค้าดูแล้วค่อยเบิกสิ้นเดือน แบบนี้ตลกมั้ยคะ ค่าโหลดกระเป๋าขาไปก็ต้องจ่ายเอง ครั้งที่แล้วที่คนที่ทำงานไปกันก็ไม่ได้เงินคืนค่ะ ทั้งๆที่บอกว่าสิ้นเดือนจะบวกเข้าไปกับเงินเดือน แล้วพอเราไปคุยกับเค้าว่าเราไม่พอใจกับการที่เราต้องจ่ายค่ากระเป๋าเอง เค้าก็บอกว่าให้เรา appreciate ที่เค้าให้เราบินไปและค่าข้าวที่เค้าให้ เพราะบริษัทอื่นไม่ให้แบบนี้ เราแบบโหเดือดมากพูดออกมาได้ไง บริษัทอื่นให้เยอะกว่านี้อีก เราก็บอกเค้าไปว่าเราไม่ได้อยากบินไป เค้าพูดว่าครั้งหน้าถ้าไม่อยากมาก็ไม่ต้องมาก็ได้ไม่ได้บังคับแต่แค่ที่ออฟฟิศที่ไทยจะไม่มีใครอยู่เลย ยูจะอยู่คนเดียว หลังจากนั้นเราเซ็งมาก กลับมาถามตัวเองว่ามันใช่หรองานแบบนี้ ให้บินไปตั้งแต่ตีสี่ทำงานถึงทุ่มนึง วันกลับให้กลับวันธรรมดาหลังเลิกงาน ถึงไทยตี 1 ตอนเช้าให้กลับไปทำงานต่อ มันคุ้มมั้ยคะ

ตอนนี้ก็เลยมาคิดว่าออกดีมั้ย เครียดทุกวัน รู้สึกซึมทุกวันที่ต้องไปทำงาน เสียสุขภาพจิตใจมากค่ะ
แต่ที่ไม่กล้าออกคือเค้ามาพูดว่าไม่อยากให้เราออกเค้าทุ่มเทกับการฝึกพนักงานมาก แล้วเราก็ต้องจ่ายค่าใช้จ่ายบริษัทคืนทั้งหมดถ้าอยู่ไม่ถึงปี แต่เราไม่ไหวแล้วค่ะ ทรมานตัวเอง
ตอนนี้พยายามหางานใหม่ที่ตัวเองอยากทำอยู่ อยากออกก่อนพ้นโปรเพราะ notice period แค่หนึ่งอาทิตย์ ถ้าหลังจากนั้นต้องบอกล่วงหน้าหนึ่งเดือน และเราไม่อยากทำต่อแล้วค่ะ เวลาทำงานคือ วันจัน 9 โมง ถึง 1 ทุ่ม อังคาร-พฤหัสเลิก 18.30 ศุกร์ เลิก 15.00 อีกอย่างคือเวลาทำงานเค้าไม่ชอบให้เดินไปซื้อของ (อยู่ข้างล่างออฟฟิศ) และเค้าต้องการ productivity สูงมากแบบให้แพลนเวลาของทุกวันว่า ช่วงนี้-ช่วงนี้เป็นเวลาของการทำอยากนึง หลังพักก็ให้ทำอีกอย่างนึง ให้พักทันข้าว 1 ชม หลังจากนั้นก็ให้เตรียมตัวเริ่มงานของช่วงบ่าย คือเบื่อมากค่ะไม่มีเสรีภาพในการทำงานเลย พอจะลาป่วยที่ก็ต้องบอกหลายคนมากว่าจะลา พอลาก็เมล์มาถามอีกว่าเป็นอะไร อาทิตย์นึงจะมีคนมาคุยด้วยประมาณ 3 วัน/อาทิตย์ ว่าเป็นยังไงบ้างชอบที่นี่มั้ย ทำไมถึงลา ชอบงานมั้ย อะไรแบบนี้ค่ะแล้วบางครั้งเรารู้สึกว่าทำไมต้องตอบอะไรเดิมๆบ่อยๆ บางครั้งเราก็ไม่ได้อยากคุยกับใครหรือเล่าอะไรให้ใครฟัง คือถ้าเราพูดอะไรไปทั้งบริษัทจะรู้ค่ะ เช่นเราเคยพูดกับเค้าไปว่าบางวันเราท้อกับงาน อีกไม่กี่วันมีคนมาคุยกับเราเลยค่ะว่าเป็นอะไรทำไมพูดแบบนั้น ตอนเช้าก็ต้องสไก้ปกับหัวหน้าที่อยู่ต่างประเทศทุกวันว่าวันนี้แพลนคืออะไร ตอนเช้า/บ่ายแบ่งเวลายังไง เราเบื่อค่ะ ไม่ชอบก็ต้องบอกว่าชอบ ไม่อยากทำแต่ก็ต้องทำ รู้สึกหลังๆ productivity ตกมากเพราะใจเราไม่อยู่แล้วค่ะ หลังๆเริ่มไม่ใส่ใจไม่อยากทำ เลยไม่อยากให้เสียเวลาทั้งเราทั้งเค้าค่ะ

อยากทราบความคิดเห็นหลายๆมุมค่ะว่าเราคิดถูกมั้ย ควรตัวสินใจยังไงดี
ขอบคุณทุกๆความเห็นมากๆค่ะ