อ่านหนังสือ เรื่องหนึ่ง สุดซึ้งเศร้า
น้ำตาเรา คลอคลอง เปียกสองแก้ม
ค่อยค่อยซับ เบาถนอม กลัวมอมแมม
เอาทิชชู แซมแซม ใต้ขอบตา

ก็อ่านไป ซับไป เอ๊ะ ไงเนี่ย
นิ้วเขี่ยเขี่ย ชักสงสัย อะไรหว่า
มันแข็งแข็ง แบบไม่เคย จะมีมา
คงเป็นฝ้า หรือรอยกระ เสียละมั้ง

ส่องกระจก ตกกะใจ มองไม่เห็น
แสนลำเค็ญ สายตายาว พิโธ่พิถัง
ใส่แว่นดู กลับขวางกัน ขอบมันบัง
กลุ้มใจจัง อยู่ดีดี มีอะไร

นั่งคิดไป คิดมา ท่าจะแย่
ถึงคราวแก่ เนื้องอก จะใช่ไหม
เกิดใกล้ตา อันตราย ต๊าย ! ทำไง
ต้องผ่าตัด เรื่องใหญ่ แล้วสิเรา

ไปแปรงฟัน ก่อนนอน พร้อมล้างหน้า
คิดวกไป เวียนมา ชักเริ่มเศร้า
นอนไม่หลับ กระสับกระส่าย อยู่ถึงเช้า
ตื่นขึ้นแล้ว ร้อง เอ๊า ! หายไปซะงั้น

โรคอะไร หายทันใจ ปานฉะนี้
คิดคิดดู ดีดี แล้วก็ขัน
ทั้งทิชชู น้ำตาน่ะ เกิดตะกรัน
พอล้างออก ขี้ตานั่น ก็หลุดไป

กลับไปอ่าน นิยายเศร้า ของเราต่อ
น้ำตาคลอ ทั้งวัน มันเข้าไส้
กลายเป็นเรื่อง ตลกร้าย ในปลายวัย
เลิกกลุ้มใจ ทันที ฮี่ ฮี่ จบละนะ