#บันทึกของความเหงาในวันที่ฟ้าพัดฝนปนความหนาว ☀ ☁ ☂

วันนี้ก็เหมือนทุกวัน ที่อากาศไม่เป็นใจ เดี๋ยวก็หนาว เดี๋ยวก็อากาศดี เดี๋ยวก็ฝนตก และเมื่อฝนมาก็จะมีความหนาวตามมาด้วย

#ที่เมลเบิร์น อากาศจะแปรเปรวน เป็นเรื่องปกติ ขึ้นอยู่กับลมที่พัดมา มันอาจจะพัดลมหนาว หรืออาจจะพัดฝนมาเมื่อไร่ก็ได้ พวกเราที่อยู่มาได้พักใหญ่ๆก็จะเริ่มชิน แต่มันจะเริ่มไม่ชินเมื่อมีความเหงาก็มาเสริมด้วย หลายคนมาเรียนและทำงาน จนไม่มีเวลาคิดถึงบ้าน แต่มันจะเริ่มคิดตอนที่เรากลับมาจากเลิกเรียน ในวันที่เราไม่ได้ทำงาน และไม่ได้อยากออกไปไหน เพราะฝนตก และตอนฝนตกก็หนาวมากเลย ตอนนั้นแหล่ะทำให้เรานอนนิ่งๆอยู่บนเตียงกับผ้าห่มอุ่น ถ้านอนติดหน้าต่างกระจกบนตึกสูงๆ ทำให้เราคิดไปไกลเลย และตอนนั้นเราก็จะคิดถึงคนที่อยู่แดนไกล คิดถึงบ้าน หรือคิดถึงคนที่คอยเราอยู่

#คิดแล้วก็ไปไกล คิดไปคิดมาก็ย้ำคิดย้ำทำ ว่าตัวเองจากบ้านจากเมือง มาใช้ชีวิตแบบนี้ได้อย่างไร ทำไมต้องมาเรียนให้เหนื่อย ทำงานหนักเพื่อความอยู่รอด แล้วกลับไปจะได้อะไรกลับไป เพราะเริ่มเบื่อๆกับชีวิตที่เราเผชิญ ไม่เหมือนที่เราฝันตอนที่เราอยู่บ้าน กับชีวิตที่สวยหรูในต่างประเทศ

#ผมเองก็เคยคิดแบบนั้น เมื่อหลายปีมากๆ ตอนสมัยหนุ่มๆตอนไปเป็นอาสาสมัคร และทำงานกับหน่วยงานช่วยเหลือสึนามิในภาคใต้ ที่ จ.พังงา ยิ่งเป็นช่วงหน้าฝน ตกแทบทุกวัน ไปไหนไม่ได้ หนาวก็หนาว เพื่อนก็ไม่มี เป็นวัยรุ่นยิ่งฟุ้งซ่านไปใหญ่ แต่ก็นะ ผ่านจุดนั้นมาแล้ว แบบว่าฝึกเข้าไปหาคนท้องถิ่นสร้างความสำพันธ์ จนไม่เหงาในที่สุด

#ผ่านมากว่าสิบปี ผมไม่ใช่เด็กๆแล้ว การที่มาอยู่ที่เมลเบิร์น เพียงลำพัง ไม่ใช่เรื่องที่ยากอะไร แต่มันก็ไม่ง่ายเลย เพราะทุกอย่างเปลี่ยนไปเสมอ ประสบการณ์ใหม่ๆในที่ใหม่ๆจะเข้ามาเรา โดยที่เรา ไม่เคยเจอมาก่อน
#ทุกครั้งที่เหงาและอยากกลับบ้าน ผมมีวิธีเอาชนะมันคือ ผมจะคิดเสมอว่า เรามาอยู่ไม่นาน โอกาสที่เราจะมาอีกครั้งไม่ใช่เรื่องง่ายเพราะงานที่เราทำ หรือกลับไปแต่งงานมีชีวิตคู่ มีครอบครัวที่ต้องรับผิดชอบ เวลามันน้อยจริงๆ บางคนมาเรียนภาษาอยู่ 3 เดือน 6 เดือน หรือเรียนต่อปริญญาตรี หรือโทเป็นปีๆ ผมว่ามันก็ไม่นานเลย เดี่ยวก็ได้กลับแล้ว หรือจะกลับไปเยี่ยมบ้าน ค่าตั๋วเดี๋ยวนี้ก็ไม่แพงเลย นอกจากตั้งใจจะมาอยู่ตั้งรกรากที่นี่ แต่งกับคนต่างชาติอยู่ไปยาวๆ

#อีกวิธีที่ผมคิดคือ ผมจะมองภาพตอนที่เหงาๆเมื่ออยู่เมืองไทย ที่กรุงเทพการจราจรไม่ค่อยเป็นใจ ฝนตกเมื่อไร่ รถติด บีทีเอสก็แน่น เลิกงานมาก็ติดแหงกอยู่บนท้องถนน กว่าจะกลับบ้านได้ก็ดึกมาก บางวันผมต้องนั่งทำงานและออกดึกๆจะได้เดินทางสะดวก
ถ้าวันไหนวันหยุด ฝนตก ออกไปไหนไม่ได้ กิจกรรมกลางแจ้งก็ทำไม่ได้เช่นกัน เพราะไม่อยากเปียก ที่ทางก็แฉ่ะ เปื้อนรองเท้า นอนห่มผ้าหนาๆ อยู่บ้านเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด แต่ก็อะนะ อยู่นานๆก็เบื่อ

#เราตัดภาพมาเมลเบิร์น เมื่อผมคิดแบบนั้นแล้วว่ากลับไปไทยก็เหงาเหมือนเดิม แล้วเราจะปล่อยให้ความเหงามาครอบงำใจเราทำไม มองข้อดีที่นี่ที่เราหาไม่ได้ที่ไทย ผมมีเพื่อนร่วมบ้านที่เป็นคนไทยสนิทกันมาก หลังจากที่เรากลับมาจากเรียนและทำงานก็นั่งกินข้าวกัน คุยกันถึงงานที่ทำ การเรียน อนาคตและประสบการณ์ใหม่ๆที่เราได้พบเจอ และมีคนวนเวียนเขามาร่วมชายค่าใหม่ๆให้เราได้มีเพื่อนๆใหม่ๆ ไม่รวมเพื่อนต่างชาติที่โรงเรียน ที่ร้านอาหารที่เราทำ เพื่อนที่โบสถ์ที่เราไป เพื่อนของเพื่อน และผู้คนอีกมากมายรอบตัวเรา ไม่ต้องรอให้เขามาทักเราก่อน เข้าไปคุยได้เลย คนออสซี่ที่นี่ใจดี ชอบคุยชอบเม้าเหมือนคนไทย และเราได้ฝึกภาษาด้วย

เมืองไม่ใหญ่มาก ถ้าเราพักในเมืองเราสามารถเดินไปไหนในเมือง ห้างสรรพสินค้า สถานที่สำคัญๆได้ทุกที่ เดินไป หรือนั่งรถราง (Tram) ได้ฟรี อดใจรอฝนหยุดนิดนึง ฟ้าสว่างที่สดใส พร้อมกับลมหนาวนิดๆก็จะตามมา และเนื่องด้วยเวลาเราไม่มาก ควรรีบเก็บสถานที่ต่างๆในเมลเบิร์นและนอกเมือง ออกไปเที่ยวให้สนุกและให้อิ่มเพราะโอกาสแบบนี้ไม่ค่อยมีบ่อยนัก จะรออะไรอยู่ จะมัวนั่งเหงาๆอยู่ทำไม วางแผนไปกันเลยวันหยุดสุดสัปดาห์นี้  

ผมตั้งใจจะมีโอกาสแบ่งปันประสบการณ์ในพันทิปบ่อยๆนะคับ  เพื่อเป็นประโยชน์แก่น้องๆและเพื่อนๆในการเรียนต่อและท่องเที่ยวต่างประเทศ ติดตามกันได้

Tim Janepat 19/08/2017 Melbourne , Australia.
Melbourne Life Vlog ► http://goo.gl/JLtxW0
https://instagram.com/timjanepat