เรื่องมีอยู่ว่า เรามักได้ยินคนเขาพูดกันว่าเวลามีปัญหาหรือว่าเรื่องทุกข์ใจหรือว่าเรื่องอะไรก็ตาม เราไม่ควรที่จะเอาแต่พร่ำบ่น เพราะยิ่งเราพร่ำบ่นกับตัวเอง
เราก็จะได้ยินเสียงของตัวเองที่พูดแต่ในสิ่งที่แย่ๆติดลบๆ และยิ่งครุ่นคิดอยู่กับปัญหา ยิ่งทำให้เรารู้สึกแย่ลงเรื่อยๆแทนที่จะหาทางแก้ไข
แต่บางท่านก็บอกว่า การบ่นเป็นการระบายออกมาในลักษณะหนึ่ง หากไม่บ่นออกมาเสียบ้างก็เกรงว่าจะทำให้เก็บกดจนเกินไป
ดังนั้น ที่แท้แล้วเราควรบ่นหรือไม่ควรบ่นกันแน่

ใครพอจะมีความคิดเห็นหรือความรู้ทางด้านนี้บ้างคะ