จนการแข่งกันมาถึงรอบรองชนะเลิศด้วยการชนะเกาหลีใต้ไปอย่างยอดเยี่ยม 3-0 เซต เป็นเกมส์ที่งดงาม ไหลลื่นและเข้าชิงชนะเลิศอย่างสมศักดิ์ศรี

เปิดเกมส์รอบชิงชนะเลิศ ทีมไทยเปิดเกมส์ด้วยการนำ 2-0 เซต ทุกคนตั้งความหวังไว้ว่าวันนี้เราคงจะเป็นแชมป์ แต่ญี่ปุ่นยังไงก็คือญี่ปุ่น การแก้เกมส์ แทคติค และระบบทีม การทำทีมเขายังคงทำได้ดี การประสานงานการ ตัวเปลี่ยน ตัวซัพก็ทดแทนกันได้ดี

กระทู้นี้ไม่ใช่กระทู้ด้วยเว่อร์นักกีฬาไทย แต่เป็นกระทู้ที่วิจารณ์ตามรูปเกมส์ หลักๆ แล้ววันนี้ที่เห็นได้ชัดว่าเราด้อยกว่าเขาคือ จิตใจ ตอนแรกผมก็หงุดหงิด เมื่อเห็นการแก้เกมส์การเปลี่ยนตัวของโค้ช แต่พอมาคิดอีกแง่ ผมก็เห็นว่าโค้ชพยายามแก้เกมส์ของเราอยู่เหมือนกัน เพียงแต่ว่านักกีฬาจะทำได้ตามที่โค้ชวางเป้าหมายไว้แค่ไหน เรื่องจิตใจ นักกีฬามากประสบการณ์อย่างปลื้มจิต นุศรา และมาดามคงไม่ต้องพูดถึง ผ่านกันมาหลายต่อหลายแมชท์ กดดันมากน้อยก็ผ่านมาหมด

พอมองไปพื้นที่นักกีฬาสำรองของเรา ผมก็เห็นว่าโค้ชพยายามเปลี่ยนตัวเพื่อแก้แทคติคอะไรต่างๆ แล้วทั้งการเปลี่ยนน้องมดลงมา ทั้งการเปลี่ยนเดียร์มาแทนเตย แต่เมื่อสถานการณ์กดดัน ตัวรุกเราตีเขาไม่ตาย อันนี้ต้องยอมรับเกมส์รับของญี่ปุ่นที่เป็นมาตรฐานมาทุกชุด ตัวเซ็ทอย่างพี่นุศก็ไม่รู้จะจ่ายให้ใครจึงต้องจ่ายให้คนที่ไว้ใจได้ที่สุด แต่มันไม่สำเร็จ จนเด็กๆ เริ่มท้ออย่างเห็นได้ชัด จนเป๋ไป

แต่พอมองตัวหลักที่ลงเล่นตั้งแต่นัดแรกของแมทช์ อย่าง เพียว บุ๋มบิ๋ม และบีม 3 เสาหลักของเราลงเป็นตัวหลักตั้งแต่นัดแรก อีกอย่าง น้องสองคนก็อายุไม่ถึง 20 ปี การควบคุมอารมณ์ การรับความกดดันจึงมีขีดจำกัดด้วยวัยเพียงเท่านี้ ผมไม่ได้ให้ทุกคนมาเห็นใจหรือเห็นด้วยกับผม ทุกคนมีสิทธิ์วิจารณ์ ซึ่งวันนี้ผมก็ยอมรับว่าบอลแรกเราไม่ดี การรักษามาตรฐานของนักกีฬาไม่เป็นไปตามเป้าหมาย การควบคุมอารมณ์รับความกดดันยังทำไม่ดีพอ แต่เหรียญไม่ได้มีด้านเดียว มองมุมกลับ ผมไม่เคยว่ากระทู้ที่วิจารณ์อย่างนู้นอย่างนี้ แต่จะมีกระทู้ประเภทที่ชอบหาแพะ ทำไมโค้ชทำแบบนี้ คนนี้ลงมาเพื่ออะไร เปลี่ยนลงมาทำไมไม่ช่วยทีม

เชื่อเถอะครับ นักกีฬาเราไม่อยากแพ้ โค้ชเราก็ไม่อยากทำให้ทีมแพ้ พอเราชนะทีมใหญ่ที่โค้ชคุมมาไม่มีกระทู้ให้กำลังใจเลย แต่พอแพ้ก็มาไล่โค้ชให้ไป ผมขอถามคนที่ไล่โค้ชผมขอถามหน่อยว่า "จะเอาใครมาเป็นโค้ชดีครับ" ไม่ใช่ว่าโค้ชแกไม่เก่งนะ ผมมองว่าทีมโค้ชเราก็ระดับหนึ่งเลย แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดในวันนี้เลยคือ "จิตใจ" ล้วนๆ

ผมไม่ได้ขอให้ทุกคนเห็นด้วยกับกระทู้นี้ของผม แต่อยากให้ทุกคนมองกีฬาเป็นกีฬา เข้าใจว่าตอนนี้ทุกคนกำลังอารมณ์นอยด์หรืออะไรก็แล้วแต่ แต่อย่าด่านักกีฬา ด่าโค้ช ด่าทีมชาติของตัวเองเลยครับ วิจารณ์อย่างสร้างสรรค์อันนี้ไม่ว่า ใช้เหตุผลวิจารณ์ อย่าใช้อารมณ์

บทสรุปแล้วเราได้รองแชมป์มาในครั้งนี้ด้วยตัวหลักสามเสาที่ยังอายุไม่เกิน 25 สักคน กับบททดสอบอันยิ่งใหญ่ที่หาได้ยากยิ่ง ในวันข้างหน้าหากมีบทเรียนแบบนี้เข้ามาอีกผมเชื่อว่าเด็กๆ ของเราจะพร้อมสู้เสมอ ผมมองว่าวันนี้มันเป็นสิ่งที่มีค่าสำหรับเด็กๆ ของเรา

หากเราโมโหแต่คำว่าทีม "แพ้"
เราก็จะมองหาแพะทุกอย่าง
แต่หากเรามองว่านี้คือ "ประสบการณ์"
มันคือสิ่งที่ล้ำค่ามากของนักกีฬารุ่นใหม่ของเรา

วันนี้อาจจะไม่ใช่วันของเราไม่เป็นไร แต่วันนี้ผมรู้ว่าทุกฝ่ายทำเต็มที่ที่สุดแล้ว มาภูมิใจ มาต้อนรับสาวๆ ของเรากลับบ้านกันเถอะครับ พวกคุณไม่คิดหรอว่าพวกเธอก็เสียใจมาก อาจจะมากกว่าเราด้วยซ้ำเพราะพวกเธออยู่ในสถานการณ์นั้นด้วยตัวเอง เราเป็นคนดู สิ่งที่ทำได้หน้าจอในวันที่เธอแพ้ก็คือ "ยอมรับ" และ "เข้าใจ" ทีมเราไม่ได้แพ้ตลอดสักหน่อยนี่ครับ ใช่ไหม ?

บทสรุปคือความพ่ายแพ้...แต่ที่แน่ๆ เธอจะติดปีกบินไปในโลกกว้างใหญ่ในวันข้างหน้า ผมให้กำลังใจทุกคนครับ โดยเฉพาะสามเสารุ่นใหม่ของเรา สู้ๆ เจ้าเพียว เจ้าบิ๋ม เจ้าบีม

และเจ้าของรางวัล 1st Middle Blocker ที่กลับมาโชว์ฟอร์มที่น่าประทับใจ "หัตถยา บำรุงสุข"

แล้วก็ขอบคุณพี่ๆ ที่ยังไม่ทิ้งน้อง ช่วยต่อเติมฝันไปให้ถึง OG2020 ให้ได้ครับ เป็นกำลังใจให้ทุกฝ่าย และขอบคุณทุกคนที่อ่านกระทู้นี้ของผม อาจจะไม่มีสาระอะไร แต่อยากให้ทุกคนเชียร์กีฬาอยู่บนคำว่า "สปิริตที่แท้จริง" ครับ