ครั้งแรก เขาลืมล๊อคอินเฟสบุ๊คทิ้งไว้แล้วลืมออกค่ะ เราเลยรู้ว่าเขาเคยคุยกับ ผญ คนอื่นก่อนมาคบกับเรา ถ้ามันเป็การคุยกันธรรมดาเรา จะไม่ติดใจอะไรเลยค่ะ แต่นี้คุยกัน 18+ จิ๊ดสิคะ ก็เลยเลื่อนดูเวลาที่เขาคุยกัน เขาก็ไม่ได้คุยกันนานแล้ว ตั้งแต่ที่เขาคุยกับเรา เราก็ทะเลาะกับเขา แต่ว่าก็ลงเอยด้วยที่เราให้อภัยค่ะ ตอนคบกันแรกๆ เรามีเฟสของกันและกันนะคะ แต่พอทะเลาะแล้วก็เลิกกันหลายที เขาเลยตัดปัญหาไม่รับเฟสเรา เพราะเขาบอกว่าไม่อยากมีปัญหากันอีกเพราะเฟสบุ๊ค  สาเหตุที่ทะเลาะกันเพราะเฟสบุ๊ค คือ เขาปิดโพสไม่ให้เราเห็นค่ะ แล้วก็โพสแบบโสด อยากมีแฟน ทั้งๆที่คบกับเราอยู่ เขาบอกเหตุผลว่า ไม่ได้คิดอะไรเล่นๆเฉยๆ อีกสาเหตุ คือเราโพสรูป โพสข้อความ บนทามไลน์เขา เขาลบออกหมดเลยค่ะ เขาบอกว่า ไม่อยากให้แม่เห็น เราก็เลยโอเครเข้าใจ ( ถึงแม้จะไม่เชื่อใจก็เถอะ ) แต่เราขอเขาแล้วนะคะ ว่าอย่าโพสอะไรแบบนั้นอีกได้ไหมทั้งๆที่ยังคบกับเรา เขาก็เหมือนจะไม่เต็มใจ แต่ก้เหมือนเดิมค่ะ เขาทำเหมือนเดิม เราก็เลยทำใจว่าตราบใดที่เขาไม่มีคนอื่นก็พอ เราพาเขามารู้จักครอบครัวเรานะคะ เพื่อนเราก็พารู้จัก แต่ว่าเรายังไม่เคยเจอแม่เขาเลยแม้กระทั้งเพื่อนเขาเขายังไม่เคยพาเราไปพบเลยค่ะ มีอยู่ไม่กี่คนที่เรารู้จักเพราะเป็น รุ่นน้องในมหาลัยเดียวกับเรา (แฟนเราอ่อนกว่าเรา 1 ปี ค่ะ) เราก็ทะเลาะกันเรื่องนี้ค่ะ แล้วพีคสุดคือเขาบอกว่าจะให้พาไปหาเพื่อนหาพ่อแม่ในสภาะแบบนี้เนี้ยนะ ช๊อคมากค่ะ เราตั้งคำถามมากวาย เพราะเราอ้วนใช่ไหม เขาคงโมโหที่เราถามเค้าว่าทำไมไม่พาไปเจอสักที TT แต่ก็นั้นแหละก็กลับมาดีกัน เอาจริงๆช่วงเวลาที่เราดีกัน เขาดีกับเรามากๆๆนะคะ น่ารัก อบอุ่น ถึงได้รักเขามากขนาดนี้

เรื่องราวความรักก็มีทะเลาะเรื่องเลกๆๆน้อยบ้าง เรื่องใหญ่บ้าง เราง้อค่ะ ไม่ใช่ว่าเขาไม่ง้อเขาง้อนะคะ แต่ง้อไปง้อมาสุดท้ายเป็นเราง้อ ไม่ว่าเขาจะผิดจะถูก สุดท้ายเราก็ยอมง้อค่ะเพราะไม่อยากสียเขาไป

แต่แล้วเราก็จับได้อีกค่ะว่าเขาแอบคุยกับ ผญ อื่น เพราะเราทักไปถาม ผญ คนนั้น แต่เหมือนจะเปนช่วงที่เลิกกับเขาพอดี แต่เขาก็คุยกันมานาน แต่เหมือน ผญ ก้ไม่ได้จริงจังเหมือนเป็นเพื่อนคุย เขาโกรธค่ะที่เราทักไปถาม  ก็ทะเลาะกันก็ตามเคยเลิกแล้วก้ดีกันเพราะเราขอโทษเรารู้ค่ะว่าเราควรเชื่อใจเขา มันก็ยังไม่จบที่ผญ คนนี้นะคะ ยังมีอีกเป็นรุ่นน้องในมหาลัยเนี้ยแหละค่ะ เพราะเราเห็นเขาลงรูปคู่กัน ทั้งๆที่เราไม่เคยได้ลงเลย เพราะเราก็ทักไปถามเขาเขาโกรธเรา ครั้งนี้เขาโกรธนี้มากจริงๆ เขาว่าเราไม่เคยเชื่อใจเขาเลย รู้จักกับแฟนเราเพราะไปเจอกันร้านเหล้า เป็นเพื่อนของเพื่อนอีกที (แฟนเรากับเราอยู่กันคนละมหาลัยนะคะ ) เราทักไปถามเขาเหมือนกัน เรารู้ค่ะว่าเราไม่เชื่อใจเขา เรารู้ว่าเราผิดค่ะ แต่เขาไม่เคยทำให้เราเชื่อใจเลย โทรศัพเขาจะแตะยังไม่ได้เลยค่ะ แต่ครั้งนั้นก็กลับมาดีกันค่ะ และเราก็สัญญาว่าจะไม่ทำอีก จะเชื่อใจเขาอีก เราก็ไม่ทำค่ะ ไม่ระแวง ไม่เซ้าซี้ ไว้ใจเขา แต่เขาก็ทำความไว้ใจเราพัง

จนมาถึงครั้งนี้ค่ะ เราเรียนจบจึงย้ายกลับมาอย่บ้าน ทำให้เราเจอกันน้อยลง แฟนเรา เป็นคนไม่กินเหล้าไม่สูบบุหหรี่ แต่ชอบไปเที่ยวผับ เที่ยวร้านเหล้าเพราะเพื่อนชวนค่ะ ก็คงเป็นที่ให้เขาสองคนเจอกัน เป็นเพื่อนของ ผญ ข้างบนค่ะ  เรากับแฟนคุยกันน้อยลง  เพราะเขาบอกว่า ฝึกงานอยู่ เราเลยไม่อยากเซ้าซี้เขาค่ะ เขาคงจะเหนื่อย แต่ก็มีบ้างที่เขาโทรมา วันละครั้งเรารู้สึกดีมากมีความสุขมาที่เขายังโทรมาว่า จนถึงวันนั้นวันที่เราเลิกกัน จน จขกท ต้องมาโพสกระทู้ เหตุมันมาจากที่ เรา ตอบเขาช้าเพราะเล่นเกมค่ะ เราเลยทะเลาะกันเขาน้อยใจเรา โกรธเรา เราคิดแบบนี้ เราเลยง้อค่ะ ง้อแต่เขาก็ไมกลับมา เขาบอกว่ามีแฟนแต่ไม่ได้คุยจะมีไปทำไม เราถามเขาว่าแค่เพราะตอบช้า ครั้งนี้ถึงทำให้เราเลิกกันเลยหรอเขาบอกว่า เขาหมดใจ เราถามว่ามีคนอื่นใช่ไหม เขาบอกว่าเขาไม่มี

เราเลยนึกย้อนขึ้นไปว่าเคยมี ผญ คนนึงที่เขามากดไลทในไลน ทั้งๆที่เป็นเพื่อนของเพื่อน แต้มีไลนกันแล้ว ในสถานะเฟส แฟนเราไปกด หัวใจ กดเศร้า กดว้าว ในสถานะต่างๆที่ ผญ คนนั้งโพส เช่น ผญคนนั้นโพส #แฟน แฟนเราไปกดหัวใจ ผญ คนนั้นโพสว่า จะทำไรก็ทำนอนไป แฟนเรากดเศร้า มันแปลกค่ะ ครั้งนั้นอะไรดลใจไม่รู้ว่าต้องรู้ให้ได้จึงตัดสินใจทำในสิ่งที่แฟนเราไม่ชอบค่ะ คือถามให้มันรู้ไปเลย เพราะถ้ามันแตกก็ต้องแตกอยุ่แล้ว สิ่งที่ได้กลับมา ผญ คนนั้นบอกคุยกันค่ะ สามถึง สี่เดือนแล้ว เราถามว่ารักแฟนเราไหม ผญ ตอบว่า รักค่ะ เราถูกเขาว่า พี่ก็น่าจะโตๆได้แล้วเรื่องมันจบไปนานแล้วไม่เกี่ยวกับ ผญ คนนั้นเลย เราบอกว่าจบก็จริงแต่เพิ้งเลิกกันไม่ถึงอาทิดเลยนะ ผญ คนนั้นบอกก้ไปว่าบอกแฟนเราสิ บอกเขาทำไม ไม่เกี่ยวเลย เราซ๊อคค่ะ ทำไรไม่ถูก ตามคาดค่ะ แฟนโทรมาค่ะ แต่เราไม่ได้รับ ทักไลนมาด่าเราค่ะ บอกว่าเกลียดนิสัยเรา คราวนี้แฟนเลยบอกว่าหมดใจจากเรา  เรารู้ค่ะว่าเราผิดที่ไปถาม ผญคนนั้น

เรารู้นะคะว่าเราผิดที่ไม่ไว้ใจไม่เชื่อใจเขา เราพยายามเปลื่ยนตัวเอง พยายามไม่ทำในสิ่งที่เขาไม่ชอบ เพื่อนเตือนหลายครั้งแล้วค่ะ เราไม่ฟังยอมกลับไป หาเขา เพราะเรารักเขาจริงๆ รักมาก จนนตอนนี้ เราก็ยังกลับไปง้อเขาขอให้เขากลับมาทั้งๆที่เราก็รู้ว่าเขาหมดใจจากเรา เรายังหลอกตัวเองว่าเขาแค่หลงทาง เขาแค่เผลอใจแล้วเขาจะกลับมาเหมือนเดิม (เรากับแฟนคนนี้คบมาสองปีค่ะ) มันนานที่สุดจริงๆ สำหรับเรา สองปีมันมีความหมายจริงๆนะคะ ยังทำใจไม่ได้เลย มันเศร้า เคยร่วมทุกร่วมสุขกันมา เขาลืมความรักของเราได้ง่ายขนาดนี้เลยหรอ อยู่กับเราแต่เขามีคนอื่น  เราไม่รู้ว่าตอนนนี้สองคนนั้นไปได้สวยกันรึเปล่า แต่ให้ทำใจจริงๆก็ยังยอมรับไม่ได้ ทุกอย่างที่เขาเคยทำให้เราเขากำลัจะไปทำับคนอื่นแล้ว คำที่บอกว่าจะมีแค่เราคนเดียว คำสัญญานั้นเรายังจำมันได้เสมอ ไปที่ๆเคยไปด้วยกันกับเขามันก็จะเศร้า ทุกๆที่มันมีเขาอยู่เสมอ บางวันก็เหมือนจะทำใจได้ แต่ก็ไม่เลยตื่นมาทุกเช้ากก็ขอให้มันเปนแค่ฝันไป หยิบโทรศัพย์ขึ้นมาดูก็หวังว่าเขาจะส่งข้อความมาขอโทษแล้วให้เรากลับไป แต่ไม่เลย แค่อ่าน เขายังไม่คิดที่อยากจะอ่านเลย

เราเองก็ไม่ใช่ ผญ ที่ดีนะคะ เคยแอบคุยกับคนอื่น อยู่ครั้ง สองครั้ง แต่สุดท้ายเราก็เลือกแฟนเราค่ะ และก็ไม่มีอีกเลย

เรารู้ค่ะว่าเราควรจบ ควรหยุด แต่ทำไมไม่ได้สักที ร้องไห้ทุกวัน เหมือนคนบ้าที่คอยให้เขากลับมา  ต่อให้เขาทำร้ายเราแรงแค่ไหน เราก็พร้อมให้อภัยเขาเสมอ  เราควรทำยังไงดี  มีรักทั้งที่ก็ไม่อยากไปเริ้มต้นใหม่กับสิ่งใหม่ๆแล้ว กว่าจะผ่านมาถึงสองปีนี้ มันไม่ง่ายเลยนะ กว่าจะเรียนรู้กัน เขาเปนคนแรกที่ทำให้เรารู้สึกว่าคุยแล้วสบายใจ อยากจะอยู่ข้างๆเขาไปจนแก่เลย แต่มันคงจบแล้วละค่ะ รักมากนะ ถ้าเขาเข้ามาอ่าน อยากบอกว่าไม่ได้ตั้งใจที่จะเอามาพูด ทำให้เขารู้สึกเสียหาย แค่อยากหาที่ระบายเพราะไม่รู้ต้องทำใจยังไงจริงๆ เราขอโทษนะที่เอาเธอมาพูดที่ตรงนี้ เราขอโทษที่เป็นผู้หญิงที่ดีที่สุดให้ไม่ได้ เราขอโทษที่เรารักษาคำพูดที่บอกว่าจะเชื่อใจเธอไม่ได้ รักเธอมากกนะ คิดถึงเธอนะ คิดถึงทุกอย่างที่มีเราสองคน คิดถึงมากจริงๆ ถ้าที่ตรงนั้นไม่เหลือใครเรายังอยู่ตรงนี้เสมอนะ เราขอโทษ รักมากนะ

   นี้คือเรื่องราวทั้งหมดสองปีที่ผ่านมาค่ะ แบบย่อๆเด่นๆ เหมือนพูดแต่เรื่องแย่ๆที่เขาทำ เรื่องดีๆเขาก็มีนะคะ เวลาเรามีปัญหาเขาก็รับฟังเราตลอดให้กำลังใจและอยู่ข้างๆเราในวันที่เราท้อและเหนื่อย มันทำให้เรารักเขามาก เขาอบอุ่นกับเรา เราชอบที่เขากอดเราแล้วปลอบเรา มันปลอดภัยและสบายใจที่สุด เขาพึ่งพาได้ในระดับนึงเลยละค่ะ

สุดท้ายนี้ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ พิมผิดพิมถูกก็อย่าว่ากันเลย พิมไปน้ำตาไหลไป คิดถึงเขามากๆ เรื่องนี้ไม่มีคนผิด แต่มันผิดที่เรารักเขามากไปเอง