สวัสดีค่ะ เรื่องมีอยู่ว่า เราเคยมีแฟนที่ดีมากคนนึง คบกันมานานจนความรักของเขาที่มีให้เรา กลายเป็นเรื่องน่าเบื่อ เป็นสิ่งที่จำเจซ้ำซาก เบื่อที่เค้าแสนดีแต่ไม่ยอมโต อะไรๆก็ให้เราทำ ให้เราออกหน้า และเป็นเหมือนลูกน้อยของพ่อแม่ตลอดเวลา ทำอะไรก็ต้องขอพ่อแม่ก่อน ไม่กล้าขัดใจพ่อแม่ จะไปเที่ยวกันยังต้องโกหกเลย ทั้งๆที่คบกันมานานมากพ่อแม่สองฝ่ายรับรู้และเราอยุ่ในวัยทำงานแล้วทั้งคุ่ เราไปไหนกับเค้าก็จะบอกพ่อแม่เราตรงๆทุกครั้ง ซึ่งพ่อแม่ก็ไม่ว่าอะไร นั่นเป็นประเด็นหลักที่ทำให้เราเบื่อหน่ายกับความไม่ยอมโตเค้า ไม่มีความคิดเป็นของตัวเองเลย ตั้งแต่เรื่องเรียน พ่อแม่จะเลือกให้ตั้งแต่อนุบาล ยันมหาลัย เค้าเคยโทรมาร้องไห้กับเราว่าไม่อยากเรียนคณะนี้ แต่ไม่กล้าขัดพ่อแม่ ร้องไห้ตอนติด f เพราะกลัวพ่อแม่ผิดหวัง กลัวแม่โกรธ จะซื้อเสื้อผ้าพ่อแม่ก็พาไปซื้อ 😑.
บวกกับเราในตอนนั้นถือว่าหน้าตาพอไปวัดไปวาได้ เลยมีคนเข้ามาจีบมากขึ้นเรื่อยๆ เราเลยรู้สึกว่า เบื่อแฟนมาก เรา เลิกกันเถอะ เราอยากอยู่คนเดียว (ข้ออ้างทุเรศๆของคนอยากเลิก) แล้วเราก็มาคบกับแฟนใหม่ทันทีเค้าก็เสียใจมาก และเราก็รู้ว่าตัวเองผิด แต่ตอนนั้นความเห็นแก่ตัวชนะทุกสิ่ง เพราะผู้ชายคนใหม่นี้ ก็ดีกับเรามาก เทคแคร์ดูแลดี เอาใจใส่ ให้ความรักและโตทั้งวัยและความคิด จนอยู่มาวันนึง เราอยากมีลูก เลยปรึกษากันและก็ประสบความสำเร็จ แต่เรายังไม่ได้แต่งงานกันค่ะ พอท้องถึงได้แต่งกัน ก็อยู่กันจนตอนนี้ลูกโตน่ารักแล้วเราทั้งคุ่ก็รักลูกมาก แต่เรื่องของเรื่องคือ...
เราได้ข่าวว่าแฟนเก่าเรากำลังจะแต่งงาน ค่ะ เค้าคนนั้นกำลังจะแต่งงานกับผู้หญิงคนนึงที่เค้าคบอยู่ มันก็เป็นปกติของมนุษย์สิ่นะ รักกันก็แต่งงานกัน อยู่ด้วยกัน แต่เรื่องของเรื่อง พอเรารู้ว่าเค้าจะแต่งงานกลับรู้สึกสับสน คิดถึงเค้าคนนั้นที่กำลังจะแต่งงานขึ้นมาเฉยเลยค่ะ ทั้งที่เราก็แต่งงานมีลูกแล้ว พอแฟนเก่าจะแต่งงานบ้าง ทำไมไปรู้สึกหวงเค้า ไม่อยากให้เค้าแต่ง รู้สึกว่า ผญ คนนั้นไม่คู่ควร...
ปัญหามาแล้วค่ะ คือเราคิดวนเวียนถึงแต่เรื่องนี้มาหลายวันแล้ว ทั้งๆที่ก็รักแฟนคนปัจจุบัน และลูกมาก แต่อดคิดถึงความน่ารัก ความดี ของรักครั้งเก่าไม่ได้ ทั้งที่เราเองเป็นฝ่ายทิ้งเคามามีแฟนใหม่ นอกใจเค้า และแต่งงานมีความสุขแล้ว แต่ทำไมถึงได้แต่คิดวนเวียนถึงเรื่องราวในอดีตอยู่แบบนี้ รุ้นะคะว่าเห็นแก่ตัวและผิดต่อแฟนปัจจุบันมาก แต่มันคิดไม่ตก ไม่กล้าพูดให้ใครรุ้เลย จึงมาตั้งกระทู้นี้แหล่ะค่ะ ว่าทำอย่างไรถึงจะเลิกคิดเรื่องนี้ได้
#หากพิมพ์ผิด ต้องขออภัยด้วย นี่คือกระทู้แรกและพิมพ์ในโทรศัพท์ เลยเว้นวรรค หรือตรวจคำไม่ถี่ถ้วนจริงๆค่ะ
ความรู้สึกแบบนี้เรียกว่าอะไร??
บวกกับเราในตอนนั้นถือว่าหน้าตาพอไปวัดไปวาได้ เลยมีคนเข้ามาจีบมากขึ้นเรื่อยๆ เราเลยรู้สึกว่า เบื่อแฟนมาก เรา เลิกกันเถอะ เราอยากอยู่คนเดียว (ข้ออ้างทุเรศๆของคนอยากเลิก) แล้วเราก็มาคบกับแฟนใหม่ทันทีเค้าก็เสียใจมาก และเราก็รู้ว่าตัวเองผิด แต่ตอนนั้นความเห็นแก่ตัวชนะทุกสิ่ง เพราะผู้ชายคนใหม่นี้ ก็ดีกับเรามาก เทคแคร์ดูแลดี เอาใจใส่ ให้ความรักและโตทั้งวัยและความคิด จนอยู่มาวันนึง เราอยากมีลูก เลยปรึกษากันและก็ประสบความสำเร็จ แต่เรายังไม่ได้แต่งงานกันค่ะ พอท้องถึงได้แต่งกัน ก็อยู่กันจนตอนนี้ลูกโตน่ารักแล้วเราทั้งคุ่ก็รักลูกมาก แต่เรื่องของเรื่องคือ...
เราได้ข่าวว่าแฟนเก่าเรากำลังจะแต่งงาน ค่ะ เค้าคนนั้นกำลังจะแต่งงานกับผู้หญิงคนนึงที่เค้าคบอยู่ มันก็เป็นปกติของมนุษย์สิ่นะ รักกันก็แต่งงานกัน อยู่ด้วยกัน แต่เรื่องของเรื่อง พอเรารู้ว่าเค้าจะแต่งงานกลับรู้สึกสับสน คิดถึงเค้าคนนั้นที่กำลังจะแต่งงานขึ้นมาเฉยเลยค่ะ ทั้งที่เราก็แต่งงานมีลูกแล้ว พอแฟนเก่าจะแต่งงานบ้าง ทำไมไปรู้สึกหวงเค้า ไม่อยากให้เค้าแต่ง รู้สึกว่า ผญ คนนั้นไม่คู่ควร...
ปัญหามาแล้วค่ะ คือเราคิดวนเวียนถึงแต่เรื่องนี้มาหลายวันแล้ว ทั้งๆที่ก็รักแฟนคนปัจจุบัน และลูกมาก แต่อดคิดถึงความน่ารัก ความดี ของรักครั้งเก่าไม่ได้ ทั้งที่เราเองเป็นฝ่ายทิ้งเคามามีแฟนใหม่ นอกใจเค้า และแต่งงานมีความสุขแล้ว แต่ทำไมถึงได้แต่คิดวนเวียนถึงเรื่องราวในอดีตอยู่แบบนี้ รุ้นะคะว่าเห็นแก่ตัวและผิดต่อแฟนปัจจุบันมาก แต่มันคิดไม่ตก ไม่กล้าพูดให้ใครรุ้เลย จึงมาตั้งกระทู้นี้แหล่ะค่ะ ว่าทำอย่างไรถึงจะเลิกคิดเรื่องนี้ได้
#หากพิมพ์ผิด ต้องขออภัยด้วย นี่คือกระทู้แรกและพิมพ์ในโทรศัพท์ เลยเว้นวรรค หรือตรวจคำไม่ถี่ถ้วนจริงๆค่ะ