จขกท. อายุ 28 ย่าง 29 ปี เรียนจบวิศวะ ปัจจุบันทำงานอยู่บริษัทเอกชนแห่งหนึ่งในกรุงเทพ นิสัยส่วนตัวเป็นคนนิ่งๆ ไม่ค่อยชอบเข้าสังคม เหล้าเบียร์ บุหรี่ ไม่ยุ่งเกี่ยวเลย อาจจะเป็นเพราะที่บ้านเราเลี้ยงแบบระบบปิดมาตลอด เน้นเรียนอย่างเดียว ไม่ค่อยได้ออกไปสนุกสนานเหมือนวัยรุ่นคนอื่นๆเค้า อาจจะเพราะปัญหาทางฐานะของครอบครัว เราเลยถูกบังคับให้ตั้งใจเรียน เพื่อให้ได้ผลการเรียนที่ดีมาใช้สอบเข้ามหาวิทยาลัยดังๆ ซึ่งยอมรับว่าเข้าได้จริงๆ แต่พอเข้าไปเรียนแล้วรู้สึกทุกข์มากกว่าสุข เพราะดันไปเจอปัญหารับน้องเข้า เราไม่ได้เข้าพิธีกับเค้า เพื่อนรุ่นเราส่วนมากก็มีนิสัยพาลกันหลายๆคน เราก็เลยถูกแอนตี้ไปว่า ไม่ให้ใจเพื่อน ก็ไม่ต้องมีเพื่อน แต่ก็ไม่ได้ทำให้ความพยายามของเราหมดไป เรายังคงต่อสู้มาจนเรียนจบสี่ปี ถึงจะไม่ค่อยมีเพื่อนช่วย เรียนๆดร็อปๆ ไปตามประสาก็ตาม จนทุกวันนี้เข้าสู่วัยทำงานมาสักระยะนึงแล้ว ก็ยังไม่มีเพื่อนไม่มีสังคมเหมือนใครเค้า ยังคงใช้ชีวิตตัวคนเดียวเป็นหลักเหมือนเดิม

ก็เลยเป็นเหตุให้ครองสถานะโสดมาจนทุกวันนี้ ไม่เคยมีแฟนเลยจริงๆ ทั้งๆที่อายุก็จะเข้าสู่เลข 3 แล้ว โดยส่วนตัวยอมรับว่าเหงามากเหมือนกัน แต่ก็ต้องทำใจว่ายุคนี้สมัยนี้ การแข่งขันทางวัตถุมันสูงมาก คนที่มีต้นทุนชีวิตดี ก็มองดูดีในสายตาคนรอบข้าง ก็ย่อมจะหาแฟนง่ายหน่อย ซึ่งก็ไม่แปลกที่จะคิดว่าใครๆก็อยากสบายไม่อยากลำบาก หมดยุคจะมากัดก้อนเกลือกินกันแล้ว แรกๆก็ไม่เชื่อแบบนั้นเท่าไหร่ ก็เจอคนที่ชอบอยู่บ้าง ก็มีคุยมีจีบ แต่เค้าไม่เอาเราเลยสักคน ก็ยอมรับและรู้ว่าเค้าคงมองออกว่าความเป็นอยู่เราเป็นอย่างไร บางทีไปเจอคนถูกใจที่เค้ามีเจ้าของแล้ว ก็ต้องยอมฟาล์วไปเหมือนกัน และมักจะเจอกรณีนี้บ่อยมากๆ ไม่รู้เพราะอะไร

แต่ไปๆมาๆพอเราเริ่มโตขึ้น ก็เริ่มรู้อะไรหลายๆอย่าง ทั้งประสบการณ์ต่างๆที่ผ่านมา ทั้งเรื่องราวบางอย่างฝังใจ รวมทั้งการที่เป็นคนมีต้นทุนชีวิตน้อยกว่าคนอื่นๆ รอบข้าง แบบถ้าจัดอันดับแล้ว ก็เรียกได้ว่าอยู่ปลายแถวของสังคมคนในกรุงเทพ ก็ว่าได้ เพราะพ่อแม่เราเค้าก็ไม่ได้สร้างอะไรเอาไว้ให้เลย เราต้องมาสร้างเองตอนโตทั้งหมด ทำให้ดูใช้เวลามากกว่าผู้ชายคนอื่นๆ กว่าจะเรียกได้ว่ามั่นคงจริงๆ ใช้เวลามากเหมือนกันเท่าที่คาดการณ์น่าจะอายุเข้าเลข 4 หรือเลข 5 ต้นๆก็เป็นไปได้ ซึ่งแน่นอนว่าสาวๆในวัยที่เหมาะสมกับเรา เค้าไม่รอแน่นอน มีคนหลายคนเคยพูดว่า กว่าเราจะมั่นคง ลูกเค้าคงบวชแล้ว

ถ้าพูดถึงด้านภายนอก รูปธรรมของเราก็จัดได้ว่าไม่ขี้เหร่นะ ออกหน้าตาปานกลาง ใช้ได้ ตี๋ขาวๆ แต่ไปเสียตรงรูปร่างเตี้ย สูงแค่ 166 บุคลิกก็เลยดูไม่ค่อยดีไม่น่าดึงดูดสำหรับสาวๆสมัยนี้ที่ชอบผู้ชายสูง 170 ขึ้นไป ก็ยิ่งทำให้หาแฟนยากขึ้นไปอีกขั้นนึง เพราะผู้หญิงสมัยนี้ก็สูงกันเยอะมากๆ ประมาณว่าต่อให้หน้าที่การงานดี หน้าตาพอดูได้ แต่รูปลักษณ์ภายนอกเป็นอุปสรรคก็ขอบายกันไป จนมาทุกวันนี้ก็เริ่มรู้สึกว่า คงจะหาแฟนหรือคู่ครองอย่างคนอื่นๆเค้ามีกันไม่ได้ง่ายๆหรืออาจจะไม่ได้เสียแล้ว ด้วยตัวเลขอายุที่มากขึ้นทุกวัน จะคุยกับใครก็ต้องระวังคำพูดเสมอ เพราะบางทีพูดเล่นไปแซวไป เค้าก็ไม่ชอบกัน ไปๆมาๆบางทีพาลจะรังเกียจเข้าไปอีก ก็เลยมองว่าเรื่องหาแฟนเป็นเรื่องที่ยากสำหรับเราจริงๆ

ทุกวันนี้ก็ได้แต่ทำงานสร้างฐานะ ทั้งงานประจำ งานเสริม ข้าราชการก็เคยสอบครับ ขึ้นบัญชีเอาไว้ ก็กะว่าถ้าถูกบรรจุก็คงใช้ชีวิตได้อย่างไม่น้อยหน้าใครเหมือนกัน แต่ก็หวังไว้เล็กๆครับ 5555 มีใครเคยรู้สึกว่าจะหาแฟนหรือคู่ครองไม่ได้แบบเราบ้างครับ