1. บทโทรทัศน์ที่ไม่เวิ่นเว้อ ไม่ให้ตัวละครพูดกับตัวเอง และคำพูดตัวละครที่เป็นธรรมชาติ นี่มันยุค 2017 แล้วนะคะ ไม่ใช่ร้อยปีที่แล้วคำพูดเชยมากกก
2. ตัวละครสมทบคัดมาที่เล่นได้จริงๆเถอะไม่ใช่เอาใครมาเล่น หมอภินันท์ในนิยายคือหมอที่หล่อมากเต้าเสน่มาก แต่คนที่เล่นในละครคือเราไม่รู้จะชมว่าหล่อหรือสวยดี นางสาวแตกมากค่ะคุณหมอ เสียดายบทมากค่ะ สาวมาก ตัวร้ายตัวประกอบอื่นๆ ก็เล่นไม่ดีอ่ะ  และยังมีอีกหลายๆคนที่ เราเองก็งงว่า เอามาเล่นได้ยังไง
3. การตัดต่อที่บางฉากก็ดีบางฉากก็ยังไม่สุด
4. เสียงรบกวนตัวละครที่เกิดขึ้นในบางฉาก ถึงจะเป็นแค่บางฉากแต่มันก็ทำให้ละครสมบูรณ์นะคะ
5. สีภาพและแสงภาพ บางฉากสวยมาก แต่บางฉากก็มืด สีจืด ภาพสวยมันก็ช่วยดึงดูดและส่งให้นักแสดงออกมาดูดีนะคะ

คุณได้พล้อตเรื่องที่ดีมาก ได้พระเอกที่การแสดงดีมาก และนางเอกที่เล่นเรื่องแรกก็เล่นได้ดีมาก แต่โปรดั้กชั่นยังไม่สุด บทพูดตัวละครไม่ธรรมชาติ คือเสียดายของอ่ะนิยายเรื่องนี้สนุกมากจริงๆ  มันก็ทำให้อรรถรสมันเสียไปนะคะ ลองนึกภาพดูว่าถ้า นักรบตาปีศาจ ไปตกอยู่ในมือค่ายปังๆ จะเริ่ดขนาดไหน นึกภาพบิ๊กเอ็มในบทนี้ กับโปรดั้กชั่นเริ่ดๆ จะปังขนาดไหน เพราะเริ่องมันสนุกมากอยู่แล้ว ดูเพราะพระเอกค่ะบอกเลย บางทีก็แอบสงสารบิ๊กเอ็มนะ แบกเรื่องไว้คนเดียวเลยดีที่การแสดงเอาอยู่ เลยคุมเรื่องให้สนุกน่าติดตามต่อได้ วันนี้ไม่ค่อยประทับใจ อะไรดีก็ว่าดี อะไรเพลียก็ขอติหน่อยนะคะ  รอดูตอนต่อไปค่ะ