สวัสดีเหล่าสมาชิก...
แนะนำตัวก่อนล่ะกัน
เก๊าชื่อ มด อายุก็หลัก 3x ล่ะ
เรื่องราวต่อจากนี้ เป็นเรื่องราวความรักเกี่ยวกับฉันกับผู้ชายคนนึง ที่ฉันเรียกเค้าว่า มนุษย์เงียบ
ก่อนอื่นเรามาทำความรู้จักกับ "มนุษย์เงียบ"
หลายคนคงสงสัยว่า นิยามคำว่า มนุษย์เงียบ คือ อะไร? ...คนใบ้เหรอ?...หรือว่า คนพูดน้อย คนไม่ค่อยพูด
แต่จริงๆแล้ว คำว่า "มนุษย์เงียบ" ในนิยามที่ฉัน หมายถึง คือ มนุษย์ที่มีโลกส่วนตัวสูงงงงงง สูงยิ่งกว่าตึกใบหยกเสียอีก
"มนุษย์เงียบ" เค้าคนนี้ คือ แฟนเก๊าเองนี่แหละ ส่วนตัวฉันเอง เป็นคนพูดมาก พูดเก่ง พูดเร็ว จนบ้างทีฉันเองลิ้นก็พันกัน 555+
เรื่องราวเกิดขึ้น เมื่อวันนึง ฉันได้มาทำงานที่นี่ ในตำแหน่งหัวหน้า QC และ "มนุษย์เงียบ" ก็ทำงานที่นี่ด้วย ในตำแหน่ง เจ้าหน้าที่สิ่งแวดล้อม
ฉันกับเค้ามีหัวหน้าคนเดียวกัน จึงไม่แปลกที่วันแรกของการทำงาน หัวหน้าจะต้องแนะนำเค้าให้ฉันรู้จัก เค้าเป็นผู้ชายตัวเล็กๆๆ ( ตัวเล็ก คือ สูงไม่เกิน 170 cm.) หน้าตาอยู่ในระดับปกติค่อนไปทางดี แต่ฉันไม่ได้สนใจอะไร และฉันก็เชื่อว่าเค้าเองก็ไม่ได้สนใจอะไรในตัวฉันด้วยซ้ำ เพราะว่า บุคลลิกฉันเหมือน "ทอม" จนมีสาวๆมาจีบด้วยซ้ำ...
เราทำงานที่เดียวกัน เป็นเพื่อนร่วมงานที่ต้องพูดคุยกัน ทำให้เวลากินข้าว เรากินข้าวด้วยกัน พี่เบิร์ดมักจะทำกับข้าวมากินทุกวัน เมนูนั่นคือ "ข้าวผัด"
เพื่อนๆลองนึกถึงข้าวผัดนะ ทุกคนจะนึกถึงข้าวผัดหมู ข้าวผัดไก่ ข้าวผัดปู อะไรประมาณนี้ แต่ "ข้าวผัด" ที่พี่เบิร์ดทำมากิน ย้ำว่าทำมากิน คือ ข้าวผัด ที่ผัดอะไรหลายๆอย่างรวมกัน บางทีก็เป็นข้าวผัดต้มยำ ข้าวผัดซอส ข้าวผัดไส้กรอก คือ วัตถุดิบในครั้วมีอะไรบ้าง พี่แกเอามาทำได้หมด แต่ข้าวแกใส่แค่ ครึ่งทัพพีนะ มารู้ตอนหลังว่าแก คุมอาหาร ( ประเภทดูแลตัวเองดี คุมน้ำหนัก ) บางทีก็มีแย่งแกกินนะ อร่อยดี 555+
เวลาผ่านไป เราเริ่มสนิทกันเพราะว่าเราเองเป็นคนเข้ากับคนง่าย แบบว่า "มนุษย์สังคม" ผิดกับพี่เบิร์ด เพราะเค้าคือ "มนุษย์เงียบ" หลายคนสงสัยว่า เริ่มชอบกันตั้งแต่เมื่อไร...
ถามจริงๆก็ไม่รู้หรอกนะว่าชอบเค้าตั้งแต่เมื่อไร เพราะว่าตอนนั้นเราเองก็มีแฟนอยู่แล้วคนนึง แต่ไม่ได้เจอกันบ่อย เจอกันเดือนละครั้ง น่าจะได้เพราะว่าเค้าทำงานเลิกดึก เวลานอยแฟน ก็ได้พี่เค้านี่แหละคอยคุย มีปัญหาอะไรก็จะปรึกษาพีเค้า จนวันนึง พี่เค้ากับเพื่อนมาสังสรรค์กันที่บ้านเรา ความรู้สึกแปลกๆก้เกิดขึ้นในใจ มันรู้สึกยังไงไม่รู้บอกไม่ถูก รู้แค่ว่า มันแปลก เวลาเห็นหน้าพี่เค้าเราก็จะเขิลๆๆ
วันนั้นกว่าจะได้กลับกันก็ดึก พี่เค้าก็หันมามองหน้าเราแล้วพูดว่า ตัวเองขับรถไหวไหม จะให้เค้าไปด้วยหรือเปล่า เราก็งงว่า เฮ้ย...ก็พี่เค้าก็ต้องกลับบ้านไม่ใช่เหรอ? ทำยังดับจะค้างที่นี่ เราก็บอกว่า ไหว ป๊ะๆๆๆ กลับบ้านได้แล้ว
หลังจากวันนั้นเราก็แลกไลน์กัน แล้วก็คุยกันทุกวันหลังเลิกงาน...บางวันก็มีไปสังสรรค์กัน เรื่องราวความรักยังคงดำเนินต่อไป จากวันนั้นถึงวันนี้ก็ปีกว่าแล้ว ถามว่า รักกันเพราะอะไร คบกันเพราะอะไร คบกันเมื่อไร ก็คงอธิบายหรือบอกเป็นคำพูดไม่ได้ ความรู้สึกค่อยๆชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ นี่แหละเน๊อะ ที่เค้าเรียกว่า รักแท้ แพ้ใกล้ชิด...เรื่องราวความรักของฉันยังมีต่อ
....ใครที่มีแฟนเป็นมนุษย์เงียบ แบบนี้ มาแลกเปลี่ยนประสบการณ์กันหน่แยดีกว่าคร๊าาาา...
ไอ้เหม่ง...คนเล่าเรื่อง
บันทึกรัก มนุษย์เงียบ
แนะนำตัวก่อนล่ะกัน
เก๊าชื่อ มด อายุก็หลัก 3x ล่ะ
เรื่องราวต่อจากนี้ เป็นเรื่องราวความรักเกี่ยวกับฉันกับผู้ชายคนนึง ที่ฉันเรียกเค้าว่า มนุษย์เงียบ
ก่อนอื่นเรามาทำความรู้จักกับ "มนุษย์เงียบ"
หลายคนคงสงสัยว่า นิยามคำว่า มนุษย์เงียบ คือ อะไร? ...คนใบ้เหรอ?...หรือว่า คนพูดน้อย คนไม่ค่อยพูด
แต่จริงๆแล้ว คำว่า "มนุษย์เงียบ" ในนิยามที่ฉัน หมายถึง คือ มนุษย์ที่มีโลกส่วนตัวสูงงงงงง สูงยิ่งกว่าตึกใบหยกเสียอีก
"มนุษย์เงียบ" เค้าคนนี้ คือ แฟนเก๊าเองนี่แหละ ส่วนตัวฉันเอง เป็นคนพูดมาก พูดเก่ง พูดเร็ว จนบ้างทีฉันเองลิ้นก็พันกัน 555+
เรื่องราวเกิดขึ้น เมื่อวันนึง ฉันได้มาทำงานที่นี่ ในตำแหน่งหัวหน้า QC และ "มนุษย์เงียบ" ก็ทำงานที่นี่ด้วย ในตำแหน่ง เจ้าหน้าที่สิ่งแวดล้อม
ฉันกับเค้ามีหัวหน้าคนเดียวกัน จึงไม่แปลกที่วันแรกของการทำงาน หัวหน้าจะต้องแนะนำเค้าให้ฉันรู้จัก เค้าเป็นผู้ชายตัวเล็กๆๆ ( ตัวเล็ก คือ สูงไม่เกิน 170 cm.) หน้าตาอยู่ในระดับปกติค่อนไปทางดี แต่ฉันไม่ได้สนใจอะไร และฉันก็เชื่อว่าเค้าเองก็ไม่ได้สนใจอะไรในตัวฉันด้วยซ้ำ เพราะว่า บุคลลิกฉันเหมือน "ทอม" จนมีสาวๆมาจีบด้วยซ้ำ...
เราทำงานที่เดียวกัน เป็นเพื่อนร่วมงานที่ต้องพูดคุยกัน ทำให้เวลากินข้าว เรากินข้าวด้วยกัน พี่เบิร์ดมักจะทำกับข้าวมากินทุกวัน เมนูนั่นคือ "ข้าวผัด"
เพื่อนๆลองนึกถึงข้าวผัดนะ ทุกคนจะนึกถึงข้าวผัดหมู ข้าวผัดไก่ ข้าวผัดปู อะไรประมาณนี้ แต่ "ข้าวผัด" ที่พี่เบิร์ดทำมากิน ย้ำว่าทำมากิน คือ ข้าวผัด ที่ผัดอะไรหลายๆอย่างรวมกัน บางทีก็เป็นข้าวผัดต้มยำ ข้าวผัดซอส ข้าวผัดไส้กรอก คือ วัตถุดิบในครั้วมีอะไรบ้าง พี่แกเอามาทำได้หมด แต่ข้าวแกใส่แค่ ครึ่งทัพพีนะ มารู้ตอนหลังว่าแก คุมอาหาร ( ประเภทดูแลตัวเองดี คุมน้ำหนัก ) บางทีก็มีแย่งแกกินนะ อร่อยดี 555+
เวลาผ่านไป เราเริ่มสนิทกันเพราะว่าเราเองเป็นคนเข้ากับคนง่าย แบบว่า "มนุษย์สังคม" ผิดกับพี่เบิร์ด เพราะเค้าคือ "มนุษย์เงียบ" หลายคนสงสัยว่า เริ่มชอบกันตั้งแต่เมื่อไร...
ถามจริงๆก็ไม่รู้หรอกนะว่าชอบเค้าตั้งแต่เมื่อไร เพราะว่าตอนนั้นเราเองก็มีแฟนอยู่แล้วคนนึง แต่ไม่ได้เจอกันบ่อย เจอกันเดือนละครั้ง น่าจะได้เพราะว่าเค้าทำงานเลิกดึก เวลานอยแฟน ก็ได้พี่เค้านี่แหละคอยคุย มีปัญหาอะไรก็จะปรึกษาพีเค้า จนวันนึง พี่เค้ากับเพื่อนมาสังสรรค์กันที่บ้านเรา ความรู้สึกแปลกๆก้เกิดขึ้นในใจ มันรู้สึกยังไงไม่รู้บอกไม่ถูก รู้แค่ว่า มันแปลก เวลาเห็นหน้าพี่เค้าเราก็จะเขิลๆๆ
วันนั้นกว่าจะได้กลับกันก็ดึก พี่เค้าก็หันมามองหน้าเราแล้วพูดว่า ตัวเองขับรถไหวไหม จะให้เค้าไปด้วยหรือเปล่า เราก็งงว่า เฮ้ย...ก็พี่เค้าก็ต้องกลับบ้านไม่ใช่เหรอ? ทำยังดับจะค้างที่นี่ เราก็บอกว่า ไหว ป๊ะๆๆๆ กลับบ้านได้แล้ว
หลังจากวันนั้นเราก็แลกไลน์กัน แล้วก็คุยกันทุกวันหลังเลิกงาน...บางวันก็มีไปสังสรรค์กัน เรื่องราวความรักยังคงดำเนินต่อไป จากวันนั้นถึงวันนี้ก็ปีกว่าแล้ว ถามว่า รักกันเพราะอะไร คบกันเพราะอะไร คบกันเมื่อไร ก็คงอธิบายหรือบอกเป็นคำพูดไม่ได้ ความรู้สึกค่อยๆชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ นี่แหละเน๊อะ ที่เค้าเรียกว่า รักแท้ แพ้ใกล้ชิด...เรื่องราวความรักของฉันยังมีต่อ
....ใครที่มีแฟนเป็นมนุษย์เงียบ แบบนี้ มาแลกเปลี่ยนประสบการณ์กันหน่แยดีกว่าคร๊าาาา...
ไอ้เหม่ง...คนเล่าเรื่อง