เค้าเอาของขวัญวันเกิดมาเซอร์ไพรสเรา คบกันมา 3 ปีกว่า เป็นของชิ้นแรกที่เคยได้จากผู้ชายคนนี้ ดูเหมือนจะมีความสุขนะ แต่สุขได้ไม่นาน .. อยู่ๆ เค้าเปลี่ยนไป ไม่เคยติดต่อ ไม่เคยโทรหา ไม่เคยมาหา พอเราไม่สบาย เราบอกเค้านะ ว่าอยู่รพ.นะ นอนรพ.นะ เค้าว่าเราคือ คน เค้าเอาตัวเค้าเป็นมาตรฐานว่าเราจะเป็นแบบเค้า เราเลยไปขอใบรับรองแพทยส่งให้เค้าดู ! .. ยิ่งไปกว่านั้นอีก คือเราไม่ได้เป็นเพื่อนในเฟสกัน แต่เรายังมีรหัสเฟส เราเลยเปิดเข้าไปดู ก็อย่างที่เห็น โพสขายหลายเพจเลย

ถามว่าเสียดายมั้ย ? ไม่เสียดาย เราซื้อเองได้ เราให้เค้ามามากกว่านี้ แต่สิ่งที่เสียคือความรู้สึก .
เราเลิกกันหลายครั้งมาก แต่ทุกครั้งที่เค้ากับมา เค้าทำให้เราเชื่อ ว่าเค้าสำนึก เค้าบอกเค้าอยากแก้ไข ก็ให้โอกาสมาตลอด แต่สิ่งที่ตอบแทนมาแต่ละครั้ง มันเจ็บมาก . ตอนที่เค้าลำบาก เค้าป่วยอยู่คนละจังหวัด เรารีบไปหาเค้า ไม่ได้คิดถึงตัวเองด้วยซ้ำ  เค้าโดนรีทาย เราก็เป็นคนจัดการหาที่เรียนหาทุ่นเรียนฟรีให้เค้า จ่ายเงินทุกอย่างให้เค้าค่ายืนยันสิทธิ์ ค่าชุด หอพักเราก็ให้เพื่อนเราหาให้ ข้าวของในหอพักก็มีแต่ของเราซื้อให้พ่อแม่เค้าไม่เคยส่งเงินให้เลยตอนนี้เค้ามีสังคมแล้ว มีที่เรียนแล้ว  เค้าก็ตัดเราออกจากชีวิตง่ายๆเลย  

เราเลยด่าเค้าว่าแมงดา มันเกาะเรากินได้ทุกอย่างแล้วก็ทิ้งเราไป คือมันแรงเกินไปมั้ย ? แต่ในใจเราก็ยังรักเค้าอยู่ และอีกอย่าง เราไม่ชอบที่แม่เค้ามาเรียกเราว่า อี มันดูไม่ให้เกียรติเราเลย ทั้งๆ ที่เราทำดีมาตลอด ถามว่ายังรักมั้ย เรายังรักเค้า เรายังอยากให้เค้ากับมา แต่เค้ากลับบอกทุกคนว่าหมดความอดทนกับเรา ลำคานเรา ไล่เราออกจากชีวิต ทั้งๆ คำว่าอดทนเราน่าจะพูดกับเค้ามากกว่า เค้าดูมีความสุขแตกต่างจากเรา ที่เอาแต่ร้อง เอาแต่คิดถึง




เราด่าเค้าว่าแมงดา เกาะเรากิน เค้ารับไม่ได้กับคำพูดเรา เค้าบอกเค้าหมดความอดทน  ดูเหมือนเราโง่เนาะ แต่ก็โง่จิงๆละเจ็บไม่จำสักที ทำไมเวรกรรมไม่เห็นมีจิงสักที .