สามีเป็นคนดูเฉยชา พูดจาขวานผ่าซากและนิ่งๆ อันนี้รับได้และรับรู้มาตั้งแต่ก่อนแต่งงาน แต่..มาเสียใจและเสียความรู้สึกก็เมื่อไปเจอเขาแชทคุยกับเพื่อนผู้หญิงของเขา มีการหยอกล้อ ส่งรูปถึงกันเป็นประจำ แต่กับเมียและลูกคือไม่เคยพูดดีด้วยเลย จนมีปัญหาที่เราจะงอนเองและหายเองเป็นประจำ กับลูกคือลูกไม่ผูกพันด้วยเลย ผู้ชายทั้งสามคน ลูกน่ารักเป็นที่รักของทุกคน แต่กับพ่อจะไม่กล้าเข้าใกล้เลย จนเราน้อยใจและพูดบอกเขา เขาก็ทำเหมือนเดิม จนอยากจะพาลูกออกไปจากชีวิตแบบนี้สักที(ผ่านมา8ปี)  แต่ยังสงสารและเกรงใจพ่อแม่เขา เรารักเขามาก เขาก็รักเรานะ แต่ขอเขาแล้วเขาไม่หยุด มีแอบ และให้เลิกยุ่งกับโทรศัพท์เขา เป็นการแก้ปัญหาของเขาและจะไม่ตอบอะไรเลย ประมาณว่าเราต้องยอมทุกอย่าง คือเขามองเราเป็นลูกไก่ในกำมือมาตลอด ยังไม่กล้าคิดกล้าตัดสินใจอะไร แต่มันเสียความรู้สึกไปทุกวันๆ จนไม่มีรอยยิ้มเหลือเลย สงสารลูกที่เขาชอบตะคอก ชอบว่า ไม่เคยสนใจ  เขารักลูกแต่ไม่แสดงออก แล้วไปแสดงออกกับคนอื่น มีเวลาถามไถ่กัน ช่วยเหลือกัน ปรับทุกข์กันได้ แต่กับลูกเมียไม่เคยมี เราไม่ได้เรียกร้องอะไร แต่...อยากหาทางไปที่ดีที่สุดสำหรับเราและลูก