จริงๆตอนนี้เราอายุ 18 แล้วค่ะเรียนจบ ม.6 แล้ว เรามีพี่สาวหนึ่งคนอายุเราห่างกัน 10 ปีค่ะ เอาง่ายๆทำนองว่าเราเป็นลูกหลง พ่อแม่เรามีลูกสองคนคือเรากับพี่สาว พ่อแม่เราแยกทางกันตั้งแต่เราอยู่ อนุบาล 2 แต่เราสองคนอยู่กับพ่อ ตอนนั้นเราร้องไห้ขี้มูกโป่งเลยค่ะ เราจำเหตุการณ์นั้นได้ดี พอผ่านไปสักพักพ่อเราก็มีแฟนใหม่ มีลูกติดด้วยเป็น ผญ เป็นน้องเราสองปี แต่แม่เลี้ยงเราไม่ได้เรียนหนังสือนะค่ะ นิสัยก็เป็นคนเสียงดังมากๆ คิดอะไรก็พูดออกมาแบบนั้น ไม่สนใจความรู้สึกใครเลย ส่วนพี่สาวเราแต่งงานตั้งแต่เราอยู่ ป.3 ค่ะ ก็ย้ายไปอยู่บ้านแฟน ส่วนเราก็อยู่กับ พ่อ แม่เลี้ยง เรา แล้วก็น้องของแม่ใหม่ ส่วนพ่อเรากับแม่เลี้ยงไม่มีลูกด้วยกันใหม่นะค่ะ ส่วนเรากับน้องก็ถือว่าโอเค ทะเลาะกันบ้างดีกันบ้างตามประสา แต่ก็รักกันเพราะอยู่ด้วยกันมาแต่อนุบาล ตอนนี้เราพวกก็โตกันมากแล้ว ตอนนี้น้องก็อยู่ ม.5 ส่วนตัวเราก็จบแล้ว จบแล้วก็ทำงานเลย เรื่องมันมีอยู่ว่า เวลาพ่อกับแม่ทะเลาะกันเรื่องอย่างว่า  มันน่าเบื่อมากๆ เวลากลางคืนคุณได้ยินพ่อแม่ทะเลาะกันแต่เรื่องพวกนี้ มันทำให้ไม่อยากอยู่ในบ้านหลังนั้น มันน่าหงุดหงิดมากๆ ทะเลาะกันแต่เรื่องอย่างว่า แล้วกินข้าวคนละรอบ เรากับน้องหนักใจมากๆเลยค่ะ ทะเลาะกันแต่เรื่องเดิมๆ แล้วแม่เลี้ยงเป็นคนที่แบบชอบพูดไม่สนใจใครไม่แคร์ใครเสียงดังด้วย เราทนอยู่แบบนี้มาตลอดบางคืนก็นอนไม่หลับ มันเครียดจริงๆนะค่ะ แล้วอีกอย่างได้แต่พูดว่าเงินก็ไม่เคยให้ใช้ ใครจะให้เอาเจ็บ...ป่าวๆ แต่ไม่เคยคิดเลยว่าพ่อเราจ่ายค่าใช้จ่ายในบ้านคนเดียว ทั้ง ค่าน้ำค่าไฟค่าข้าวไหนจะค่ารถใหญ่อีก บ้างวันเลิกงานมาก็พูดกินใครกินมัน เราได้ยินที่ไรก็อดน้ำตาไหลไม่ได้จริงๆค่ะ ตอนนี้เราทำงานอยู่ที่อื่นค่ะ น้องก็ส่งข้อความมา เบื่อว่ะ เราก็ถามว่าเบื่ออะไร น้องมันก็บอกพ่อแม่ทะเลาะกันก็มาลงที่กู เราก็ถามทะเลาะอะไรกัน น้องมันก็บอกเรื่องเดิมๆ ไม่ให้เย็_ มันน่าเบื่อมากๆ เราไม่รู้จะทำยังไงดี ?? เราก็ได้แต่บอกน้องว่าอดทนอย่างที่เคยทำมา เหมือนมันจะชินแต่มันก็ไม่ชินสักที เดือนหน้าเราก็กลับบ้านพอได้ยินแบบนี้เราไม่อยากกลับเลยค่ะ เราไม่รู้จะแก้ไขปัญหายังไงดี ?? เราไม่รู้ว่าเรื่องพวกนี้สมควรเอามาเล่าหรือเปล่า แต่เราแค่อยากระบาย ถ้าทำให้ใครอ่านแล้วรู้สึกไม่ดีหรือเราพิมพ์ไม่เหมาะสม ขอโทษไว้ล่วงหน้าด้วยนะค่ะ ทุกวันนี้เราก็เป็นมายเกรน ปวดหัวเบลอๆตลอด เหมือนมันมีเรื่องคิดในสมองตลอดเวลา