คือตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ ปกติเป็นคนขี้มโนมาก โดยเฉพาะเรื่องความรัก แต่คือมโนไปก็มีคิดจริงจังบ้าง แต่มันก็จะขัดแย้งไปในตัวว่า เราไม่ได้สวย เราอ้วนนะ ทำไมเค้าต้องชอบเรา เราไม่ได้ดึงดูดอะไรเค้าเลย ส่งนตัวเราเองก็ไม่ค่อยจะเจอผู้ชาย ใครทำอะไรให้หน่อยก็หวั่นไหวไปหมด เลยอยากจะเลิกมโนสักทีค่ะ ไม่อยากคิดไปเอง

ล่าสุดค่ะ เพิ่งขึ้นปี 1 เข้าค่ายรับน้อง รู้จักกับเพื่อนในทีมที่เป็นผู้ชาย ตอนแรกก็ไม่ได้ชอบเค้านะคะ แต่มารู้สึกตัวอีกที ก็รู้สึกว่าชอบเค้าไปแล้ว

คือเวลาเรามองหาเค้า เราจะเห็นเค้ามองมาที่เราตลอด หรือไม่เวลาเราพูดไร จะเป็นเค้าที่สนใจเราตลอด ในขณะที่คนอื่น ได้ยินเสียงเราเป็นเสียงนกเสียงกา
บางทีเราอยู่เงียบๆ เค้าก็ชอบมาชวนคุย มาชวนถ่ายรูปบ้างไรบ้าง บางทีอยู่ดีๆก็บอกว่า ชอบสไตล์การแต่งตัวเรา เราต้องเป็นคนที่มีสไตล์แน่ๆเลย
แล้วเค้าก็ชอบหยอกเราด้วย ไม่นานมานี้มาตอบสตอรี่ไอจี ที่เป็นแต่รูปหน้าผากกับตาของเรา กับพื้นเพดานข้างบน เป็นรูปที่ไม่มีมูลสารอะไรทั้งสิ้น แต่เค้าก็ทำให้เป็นหัวข้อในการคุยได้ ซึ่งเราก็แอบคิดนะว่าเค้าชอบเรา เพราะลองหาอาการของผู้ชายที่ชอบผญ. มันก็ตรงบ้างนะคะ แต่พอเวลาเราคุยกันในโซเชียล เค้าชอบอ่านแล้วไม่ตอบ ข้อความสุดท้ายจะเป็นของเราตลอด ก็เลยคิดว่า เค้าคงไม่ได้ชอบอะไรเราหรอก

แต่ที่เศร้าที่สุดคือ เราชอบเค้าไปแล้ว เหตุเกิดมาจากความมโน ซึ่งเรามันก็ไม่เคยมีใครมาคุย แต่ก็เคยมีคนมาทำดีด้วยเป็นปีๆ เราบอกชอบเค้าไปแต่สุดท้ายเค้าก็มีแฟน ที่ไม่ใช่เรา เราเลยไม่อยากจะคิดไปเอง อยากจะเลิกนิสัยนี้ หรือไม่ก็อยากจะรู้ว่า คนคนนี้ที่เราเจอในค่ายรับน้องชอบเราบ้างมั้ย ถ้าไม่ชอบ จะได้ตัดใจไปเลยค่ะ