สวัสดีครับ ผมเป็นผู้ชายคนหนึ่งที่ชอบผู้ชายด้วยกัน ผมเป็นลูกคนโต มีน้องสาว ซึ่งแต่งงานไปแล้ว มีลูกหนึ่งคน อายุผมก็เลยเบญจเพสมาแล้ว
ตอนนี้ ผมไม่ได้อยู่ไทยครับ ปัจจุบันอยู่ต่างประเทศ  ผมโสดครับ เนื่องจากทำงานไปด้วย เรียน ป เอก ไปด้วย แถมทำงานล่วงเวลา เพื่อหาตังค์ผ่อนบ้าน เราก็ไม่มีเวลาไปเจอใครที่ไหนหรอกครับ
แฟนคนล่าสุดก็ นู่น ตั้งแต่ สมัย ม ปลาย และจบลงไม่ดีด้วย เพราะเขาไปทำ ผญ ท้อง เลยเลิกราแบบมีแผลในใจ
เพื่อนๆที่ไทย ตั้งแต่ รร ถึง มหาลัย ส่วนใหญ่ก็รู้แหละครับ ว่าผม เป็นอะไร

และปัญหาหนึ่งในชีวิตของผมก็คือ คนรอบข้าง ทั้ง อาจารย์ เพื่อน เพื่อนร่วมงาน ที่นี่(ตปท) รวมถึงญาติที่ไทย ที่ไม่รู้ว่าผมเป็น
ก็มักจะถามว่า เรามีแฟนหรือยัง เมื่อไหร่จะแต่งงาน

คือ ด้วยความที่เราไม่ค่อยสนิทกับใครที่นี่ และที่ทำงานเราก็สายงานผู้ชาย(แท้)ทั้งนั้น ก็ไม่ใช่เรื่องที่เราจะต้องไปป่าวประกาศให้ใครรู้ว่า เราเป็นอะไร

คำถามที่จะได้รับบ่อยๆก็คือ เรามีบ้าน เรามีรถ เรามีงานทำ ได้วีซ่าถาวร กำลังจะจบเอก ทำไมถึงยังไม่แต่งงานสักที? มีแฟนรึยัง?

บางที เราก็กลัว ที่จะบอกว่าเราเป็นอะไรออกไป เพราะ เราไม่รู้เลยว่า อาจารย์ เรา เพื่อน ร่วมงานเราจะคิดยังไง จะเอาเราไปพูดเสียๆหายๆไหม ยิ่งตอนนี้ไม่มีใครเป็นแฟน ผมก็เลยไม่อยากเปิดตัว

และก็นี่แหละครับ ที่ทำให้อึดอัดมากกกกกก จน ล่าสุด ในวันรับปริญญาเพื่อน อาจารย์ ก็เหมือนนัดเลี้ยงกัน เพื่อนรุ่นเดียวกัน ก็มีแฟน มีลูก แต่งงานกันหมดแล้ว ผมก็ไปงานคนเดียวแหละครับ พอมีคนมาถามเรื่องแฟนเรา ก็เลย ตอบแบบปัดสวะไปว่า ผมมีแฟนแล้ว อยู่ที่ไทย พอเขาเริ่มถามซอกแซก ขึ้น เราก็ เหมือนยิ่งแต่งเรื่องไปเรื่อย จนผมเองรู้สึกไม่ดีเอามากๆๆ  ผมรู้สึกว่า ทำไม ต้องโกหกเขาด้วยนะ

ผมเคยคิดว่า ผมแค่ทำงานให้เก่ง เรียนให้ดี ประสบความสำเร็จ ก็น่าจะที่สุดของชีวิตแล้ว แต่พอไปอยู่ในสถานการณ์นั้น ผมรู้สึกเหมือนตัวคนเดียวจริงๆ ความโสดมันน่ากลัวมากตอนอยู่ท่ามกลางคนมีคู่ มีครอบครัว โดยเฉพาะเวลาโดนถามว่ามีแฟนรึยัง (Do you have a gilrfriend?) นี่เหมือนถูกจี้ใจดำ คือ จะให้ตอบไปว่า อิดอก กุไม่ชอบชะนี ก็ไม่ได้

ไม่รู้จะทำตัวอย่างไรเลยครับ รู้แต่ว่า สถานการณ์ที่เราเพิ่งเจอ ผมไม่ชอบการกระทำตัวเองเลย เหมือนเราเป็นไอ้ขี้แพ้ยังไงไม่รู้

ขอกำลังใจหน่อย